Σίγουρα
δεν είναι από τα βασικότερα θέματα στην
επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα,
όμως, η επανεκκίνηση του ερασιτεχνικού
ποδοσφαίρου αποτελεί μια τεράστια
ανοιχτή πληγή αυτή την περίοδο.
Οι
πληροφορίες που έρχονται για την
κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει
εκατοντάδες σύλλογοι σε όλη τη χώρα
εξαιτίας της μακράς περιόδου που έμειναν
αδρανείς λόγω της πανδημίας, είναι
δραματικές.
Ήδη
πάρα πολλοί σύλλογοι ανακοινώνουν ότι
αδυνατούν να ανταποκριθούν σε ένα
μίνιμουμ, έστω, υποχρεώσεων προκειμένου
να μπορέσουν να λάβουν μέρος στα
πρωταθλήματα και πάρα πολλοί άλλοι
κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Ο
ερασιτεχνικός αθλητισμός στην Ελλάδα
βρίσκεται στην εντατική. Κι αν, λόγω της
πανδημίας, υποχρεωθεί να ξανακερδίσει,
το πιθανότερο είναι ότι μια πολύ μεγάλη
πλειοψηφία συλλόγων θα εξαφανιστεί από
το χάρτη.
Δεν
είναι υπερβολές αυτά που διαβάζετε.
Είναι η καταγραφή της πραγματικότητας.
Μια
πραγματικότητα η οποία δεν μπορεί να
αντιμετωπίζεται με αδιάφορα σφυρίγματα,ούτε
από την ΕΠΟ ούτε από την Πολιτεία.
Ο
ερασιτεχνικός αθλητισμός χρειάζεται
στήριξη όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Πάντα
χρειαζόταν και ο υπογράφων δεν σταμάτησε
ποτέ να το υπενθυμίζει.
Αυτή
την περίοδο, ωστόσο, είναι αναγκαίες οι
παρεμβάσεις και μάλιστα άμεσα. Και
στοχευμένα.
Με
τρόπο ο οποίος θα επιτρέψει να κρατηθεί
ζωντανός ο ερασιτεχνικός αθλητισμός.
Με
απώλειες. Ναι. Αυτό είναι αναπόφευκτο.
Αλλά να μείνει ζωντανός. Να μην χαθεί
το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής του...
