Γράφει ο Γιάννης Φαϊτατζογλου, οικονομολόγος και διαχειριστής της ιστοσελίδας oikonomia24. blogspot.com
Η Διοίκηση των παραδοσιακών επιχειρήσεων γίνεται κατά την κατακόρυφη διεύθυνση οπου κάθε λειτουργικός τομέας προσπαθεί να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί ο ίδιος χωρίς να ασχολείται και πολύ με τους άλλους λειτουργικούς τομείς.
Στην πράξη οι " παραδοσιακοί "Διευθύνοντες Σύμβουλοι βάζουν σκόπιμα τις λειτουργικές μονάδες να ανταγωνίζονται μεταξύ τους με το επιχείρημα οτι έτσι εκφράζουν όλες τις δυνατότητές τους.
Σήμερα καθώς μεταβαίνουν στο management ολικής ποιότητας ,που ονομάζεται βελτίωση διεργασιών, μαθαίνουν οτι η δουλειά δεν γίνεται πάντα κατα την κατακόρυφη διεύθυνση. Μαθαίνουν οτι πολύ σημαντικές εργασίες γίνονται κατα την οριζόντια διεύθυνση.
Μαθαίνουν οτι αυτές οι διεργασίες αποτελούν αλυσίδες και οι κρίκοι τους (τα τμήματα) είναι "δεμένα "μεταξύ τους.Κάθε κρίκος έχει με το διπλανό του σχέση προμηθευτή-πελάτη.
Συνειδητοποιούν και γίνεται τρόπος ζωής η αδιάκοπη βελτίωση των διεργασιών μέσω της συνεχούς εκπαίδευσης του προσωπικού με σκοπό τον μετασχηματισμό του οργανισμού.
Ο επικεφαλής της ομάδας θα πρέπει να είναι πρότυπο ,προπονητής και σύμβουλος των μελών της ομάδας. Θα πρέπει να βοηθήσει τα μέλη να βελτιώνονται και να καταλάβουν οτι δεν βοηθάει τους ανθρώπους το να τους επιτηρείς ,να τους κρίνεις,να τους αστυνομεύεις και να τους ταξινομείς.
Η τακτική αυτή κάνει κακό στα μέλη των ομάδων και φρενάρει την αποδοτικότητά τους. Η δουλειά του επικεφαλής μιας ομάδας είναι να καλλιεργεί την εμπιστοσύνη και ενα ανοιχτό περιβάλλον που ενθαρρύνει τη συνεργασία ,την ελευθερία έκφρασης,τη φαντασία και τη δημιουργικότητα.
Κάθε αλλαγή ανησυχεί αυτόν που δεν τη καταλαβαίνει. Επομένως τα μέλη των ομάδων μπορεί να φοβούνται οτι δεν θα μπορέσουν να μάθουν όλα όσα πρέπει. Μπορεί να φοβούνται μήπως τους κοροϊδέψουν ή τους ταπεινώσουν. Μπορεί να φοβούνται μήπως κάποιος από την ομάδα μεταφέρει στους έξω κάτι που είπαν εκεί.
Τέτοιοι φόβοι κι άλλοι πολλοί δεν είναι ασυνήθιστοι.Πρέπει όμως να αναγνωρισθούν και να γίνουν αποδεκτοί.
Ο επικεφαλής θα πρέπει να καθιερώσει και να εφαρμόζει έναν αυστηρό κανόνα:"Ότι λέγεται στην αίθουσα αυτή ,παραμένει στην αίθουσα αυτή". Θα πρέπει να είναι σε όλους γνωστό ότι ο Διευθύνων Σύμβουλος υποστηρίζει αυτόν τον κανόνα εχεμύθειας.
Γίνεται κατανοητό λοιπόν το γεγονός οτι στους οργανισμούς που ασκείται το management ολικής ποιότητας δεν βρίσκονται όλοι οι εγκέφαλοι στην κορυφή. Η ηγεσία βασίζεται στη συναίνεση. Η συναίνεση είναι ένας τρόπος για να παίρνονται αποφάσεις και να γίνονται επιλογές, ο οποίος κινητοποιεί τις συναισθηματικές και διανοητικές δυνάμεις όλων για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού. Δεν αφήνει χώρο για ανταγωνιστική αντιπαλότητα,όλοι συνεργάζονται.
