Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Ιβάν Σαββίδης προχωρά στην κατασκευή του νέου Αθλητικού Κέντρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ με στόχο να το εκμεταλλευτεί και για εμπορικούς σκοπούς.
Ο,τι περισσότερο υγειές για την ανάπτυξη μίας ΠΑΕ και για την βιωσιμότητα της επένδυσης. Είναι εύκολο να κουνάς το δάχτυλο στους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ και των ΚΑΕ για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, αλλά η απαίτηση και η κριτική δεν στοιχίζουν τίποτε. Το πολύ όσο μία τηλεφωνική μονάδα για να ακουστεί η άποψη σου στο ραδιόφωνο ή λίγα λεπτά από την καθημερινότητα σου για να γράψεις δύο-τρία post στα social media.
Αυτό είναι η εύκολη πλευρά της ιστορίας. Το δύσκολο είναι να βγαίνει η εξίσωση έσοδα-έξοδα ή τουλάχιστον η «μαύρη τρύπα» να είναι διαχειρίσιμη, ώστε οι επαγγελματικές ομάδες να μην βυθίζονται στην αγωνιστική ανυποληψία, ούτε να γίνονται έρμαια των ιδιοκτήτων. Κι αν οι τελευταίοι παραμένουν στην ομάδα, μικρό το κακό. Αν όμως κάποια στιγμή πάρουν το καπελάκι τους και φύγουν εκεί αρχίζει το πρόβλημα. Μία υπερχρεωμένη Ανώνυμη Ποδοσφαιρική Εταιρεία, δεν θα είναι ελκυστική, όσες χιλιάδες κόσμου κι αν κουβαλάει από πίσω της.
Ισως στην Αγγλία, την Ιταλία ή την Γαλλία σε μία τέτοια εξέλιξη να ήταν ευκολότερη η διαδοχή, ακόμη και σ’ ένα τέτοιο σενάριο, αλλά στην Ελλάδα οι ΠΑΕ ή οι ΚΑΕ που θα κληθούν να διαχειριστούν μία τέτοια κρίση θα τα βρουν σκούρα.
Η λογική λέει ότι οι επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον εγχώριο επαγγελματικό αθλητισμό, όλο και κάτι κερδίζουν από παράπλευρες επιχειρηματικές τους ενέργειες. Ισως αυτή η εκδοχή να μην απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αλλά δεν είναι υγειές κάθε χρόνο ο ιδιοκτήτης να βάζει κάποια εκατομμύρια στο ταμείο της αθλητικής εταιρείας προκειμένου να ισοσκελίσει τον ισολογισμό.
Στον αθλητισμό οι εταιρείες διοικούνται συνήθως με το θυμικό του ιδιοκτήτη. Και το συναίσθημα μαζί με τον εγωισμό, είναι αυτά που τους οδηγούν να ξεπερνούν το αρχικό μπάτζετ. Όπως ομολογούν και οι ίδιοι, στον αθλητισμό ζουν συναισθήματα που δεν είχαν την ευκαιρία να τα ζήσουν σε καμία άλλη επιχειρηματική τους δραστηριότητα. Αυτός είναι και ο λόγος που παρασύρονται. Εχει και τα στοιχεία του τζόγου η όλη ιστορία. Ποντάρεις στο χτίσιμο μίας αξιόπιστης αγωνιστικά ομάδας και όσο υπάρχει η ελπίδα να κερδίσει έναν τίτλο, τόσο μπαίνει το χέρι ποιο βαθιά στην τσέπη για τη βελτίωση της δυναμική της.
Αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο γι’ αυτό δεν είναι πολλές οι ομάδες που βγάζουν κερδοφορία.
Πώς θα μπορούσε να μειωθεί η χασούρα; Μόνο αν αυξηθούν τα έσοδα των Αθλητικών Ανωνύμων Εταιρειών. Και επειδή τα νέα γήπεδα και οι καλύτερες υποδομές, είναι ένα μακροπρόθεσμο εγχείρημα, υπάρχει κάτι περισσότερο άμεσο: Να κερδίσει το Πρωτάθλημα της Stoiximan Super League τη χαμένη του λάμψη. Και ο ανταγωνισμός που υπάρχει φέτος στα πλέι οφ για την κατάκτηση του τίτλου, είναι μία χρυσή ευκαιρία. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα την κλωτσήσουν, με τα τερτίπια τους, οι ιδιοκτήτες.
