Ο Άρης συνεχίζει να… δοκιμάζει τον εαυτό του

Μέσα σε μια εβδομάδα ο Αρης καλείται ξανά να δείξει αντανακλαστικά μεγάλης ομάδας και να βγάλει αντίδραση σε μία έδρα (την Κυριακή) όπως της Τρίπολης, που παρεμπιπτόντως φέτος εκεί γνώρισε την πρώτη του ήττα σε παιχνίδι όπου πήρε προβάδισμα στο σκορ. Πρέπει όμως να το κάνει αν δεν θέλει να γκρεμίσει μέσα σε λίγες αγωνιστικές ό,τι έχτισε όλη τη χρονιά και δικαιωματικά κέρδισε τις εντυπώσεις ως η πιο σταθερή και ποιοτική ομάδα του Πρωταθλήματος.

Το έργο του και κυρίως η πίεση θα ήταν σε διαφορετικά επίπεδα αν εχθές, απέναντι στον ΠΑΟΚ, δεν εμφάνιζε τις γνωστές παθογένειες που βλέπουμε από την αρχή των play off. Αλλά ο Αρης συνεχίζει να…. δοκιμάζει τον εαυτό του και να του βάζει δύσκολα.

Σε αυτό το μίνι Πρωτάθλημα ο Αρης έπαψε να εκπέμπει αυτή τη σταθερότητα στο παιχνίδι του, κυρίως αμυντικά, που τον έκανε να ξεχωρίσει και από την αρχή παρουσιάζει πολλά σκαμπανεβάσματα. Στο χθεσινό ντέρμπι προφανώς πήρε αυτό που άξιζε, γιατί αγωνιστικά εμφανίστηκε πολύ άνευρος για τις συνθήκες ενός τέτοιου 90άλεπτου και αρκετά δυσλειτουργικός στο πλάνο του. Οχι ότι έχασε επειδή ήταν χειρότερος από τον αντίπαλο, αλλά σίγουρα δεν ήταν τόσο έξυπνος και κυρίως δεν απέφυγε τα φθηνά λάθη. Το πρώτο μάλιστα το πλήρωσε με το γκολ που δέχτηκε, σε μία αργή transition άμυνα και σε μία λανθασμένη εκτίμηση του Σάκιτς.

Προσωπικά εκτιμώ ότι ο Αυστριακός ευθύνεται περισσότερο από τον Κουέστα, γιατί στο σημείο εκείνο και με τη θέση που έχει ο αμυνόμενος είναι υποχρεωμένος να διώξει την μπάλα. Γενικώς ο Σάκιτς στο πρώτο ημίχρονο είχε προβλήματα, σίγουρα όχι περισσότερα από τον Ροζ, ο οποίος για δεύτερο σερί εντός έδρας παιχνίδι επιδόθηκε σε ρεσιτάλ λαθών.

Με την τακτική του ο ΠΑΟΚ ανάγκασε τον Αρη να παίξει ένα παιχνίδι στο οποίο δεν μπορεί να ανταποκριθεί και μας το έχει αποδείξει πολλές φορές φέτος. Φόρτωσε τον άξονά του με αποτέλεσμα ο Αρης να μην μπορεί να παίξει κάθετο ποδόσφαιρο, αλλά από τα άκρα. Και για μία ομάδα που δεν διακρίνεται για την ικανότητά της στα γεμίσματα αλλά και στατιστικά να το δει κάποιος είναι εντελώς ακίνδυνη στο ψηλό παιχνίδι, αναμενόμενο είναι να φαίνεται στο γήπεδο δυσλειτουργική και δίχως τρόπο έκφρασης επιθετικά για να νιώσει απειλή ο αντίπαλος. Με εξαίρεση τη φάση του Μπερτόγλιο, στο 91’, ο Αρης δεν ήταν τίποτε περισσότερο από φλύαρος στο δημιουργικό κομμάτι. Είχε μεν την κατοχή, αλλά μέχρις εκεί. 

Δεν πήρε βέβαια και τις αναμενόμενες βοήθειες, διότι η εμφάνιση του Ματέο Γκαρσία στη Λεωφόρο αποδείχθηκε απλά μία… καλή παρένθεση, ενώ ο Μπερτόλγιο δεν κατάφερε να κάνει παιχνίδι όντας εγκλωβισμένος στον άξονα. Γενικώς η χθεσινή ήττα καταδεικνύει τη δυσκολία που αντιμετωπίζει ο φετινός Αρης να ανταποκριθεί στα παιχνίδια που έχουν τον χαρακτήρα του “πρέπει” στην έδρα του. Μπαίνοντας στο β΄γύρο των play off και με πέντε παιχνίδια να απομένουν (τρία εκτός, δύο εντός), όμως, οι Κιτρινόμαυροι δεν έχουν περιθώρια. Διατηρούν μεν το βαθμολογικό πλεονέκτημα, αλλά καλούνται να το υπερασπιστούν δοκιμάζοντας πάλι τα αντανακλαστικά τους σε μία κρίσιμη καμπή της σεζόν στην οποία ο Αρης δείχνει να δοκιμάζει τις αντοχές του και τον εαυτό του.