Οποιος κρίνει ψυχρά τον τρόπο με τον οποίο ο Αρης νίκησε τον Πανσερραϊκό, θα γκρινιάξει για τη συνολική εικόνα της ομάδας. Λογικό ήταν να την περιμένουν οι φίλοι του καλύτερη μετά από 20 ημέρες δουλειάς. Να αλλάξει κάτι σε σχέση με την εικόνα που έδειχναν οι «κίτρινοι» μέχρι τη διακοπή. Τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ή δεν έγινε στον αναμενόμενο βαθμό. Ο Αρης θα έχει να θυμάται από αυτόν τον αγώνα τα 17 μαζί με τις καθυστερήσεις τελευταία λεπτά, αλλά και σ’ αυτό το διάστημα που είχε τελικές δεν έκανε ό,τι έπρεπε στο τελείωμα των φάσεων.
Οι έντονοι πανηγυρισμοί των παικτών, εκτιμώ δεν είχαν να κάνουν με το ότι «σκότωσαν» τον Πανσερραϊκό, ομάδα νεοφώτιστη στη μεγάλη κατηγορία, αλά με τη νίκη. Αυτή πανηγυρίστηκε γιατί μετά την ισοπαλία με την Κηφισιά δεν υπήρχε κανένα περιθώριο για νέα απώλεια.
Ο Ακης Μάντζιος συμμετείχε στους πανηγυρισμούς, αλλά όταν έπεσε η αδρεναλίνη του είπε τα πράγματα με το όνομα τους. Μίλησε για όλα όσα δεν έκανε ο Αρης επί 80 λεπτά και δεν θα μπορούσαν να κρυφτούν.
Οι «κίτρινοι» είχαν προβλήματα στην ανάπτυξη, την τελική πάσα και τους αυτοματισμούς. Είχαν μεγάλη κατοχή της μπάλας αλλά δεν ήξεραν πώς να την αξιοποιήσουν κι αυτό δείχνει μία ομάδα η οποία χρειάζεται ακόμη δουλειά.
Το ζήτημα είναι αν υπάρχει στο ρόστερ ποιότητα η οποία απλώς δεν βγήκε ακόμη στο χορτάρι. Είναι αλήθεια ότι μέχρι στιγμής μεσοεπιθετικά ο Αρης αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα προβλήματα. Ο Βερστράτε αποδεικνύεται λίρα εκατό, ο Νταρίντα είναι αναντικατάστατος, ο Μορόν είναι ο ποδοσφαιριστής της μίας επαφής που μπορεί να αλλάξει τη ροή του αγώνα και ο Σουλεϊμάνοφ, ποδοσφαιριστής ο οποίος δίνει ένταση στην επίθεση. Αυτοί είναι οι καταλύτες της απόδοσης του Αρη και οι διακριθέντες μέχρι τώρα. Οι ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, αλλά από ένα ρόστερ αριθμητικά ισχυρό αποτελεί αποτυχία ο Μάντζιος να ψάχνει με αγωνία να συνθέσει ένα σύνολο που θα διακρίνεται για τη μαχητικότητα του και την ορθολογική ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Καλές οι μονάδες, αλλά αποδείχθηκε ότι χρειάζονται και συμπαραστάτες. Για παράδειγμα το προηγούμενο Σάββατο ο Φεράρι με τον Μενέντεζ δεν είχαν συνεργασία στην αριστερή πλευρά , ο Μοντόγια δεν έδινε βοήθειες επιθετικά και ο Πάρντο δεν προωθούσε την μπάλα. Και από τη στιγμή που ο Μορόν εγκλωβίστηκε από τους κεντρικούς αμυντικούς του Πανσερραϊκού, ο Αρης περίμενε τη δημιουργία φάσεων από τους υπόλοιπους, χωρίς να τις παίρνει.
Αν κάποιος δει μισογεμάτο το ποτήρι, μπορεί να αισιοδοξεί ότι όσο περνάει ο καιρός ο Αρης μπορεί να γίνει καλύτερος. Υπάρχει η ελπίδα της βελτίωσης με σύμμαχο τον χρόνο, αλλά και της επιστροφής ποδοσφαιριστών που είναι απόντες λόγω τραυματισμών. Αρκεί οι «κίτρινοι» να κερδίσουν ΠΑΣ Γιάννινα και Ατρόμητο ώστε να πάρουν βαθμούς και ψυχολογία.
Focus
Πέντε προπονητές άλλαξε ο ποδοσφαιρικός Ηρακλής επί προεδρίας του Τομ Παπαδόπουλου σε μία αγωνιστική περίοδο και χαϊρι δεν είδε. Ο Πιερικός πάντως, το νέο παραγοντικό εγχείρημα του ομογενή επιχειρηματία, δεν θα αργήσει όπως πάνε τα πράγματα να σπάσει το προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ του παράγοντα που «χρυσό πιάνει και λαμαρίνα γίνεται». Τέσσερεις προπονητές έχει αλλάξει η ιστορική ομάδα μέσα σε διάστημα δύο μηνών και δεν είναι πρώτη στη βαθμολογία. Κι όπως λέει και ο λαός «η ψυχή του ανθρώπου μπορεί να βγει το χούι όμως δύσκολα».
