Μετά το πέρας πέντε αγωνιστικών, εξάγονται αρκετά συμπεράσματα, σχετικά με το ύφος στο παιχνίδι του Αρη και το κατά πόσο αποδίδει σε συνάρτηση με τα πρόσωπα. Το δείγμα γραφής λέει ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ανταποκρίνονται και άλλοι οι οποίοι -ανεξαρτήτως απαιτήσεων- δεν διατίθενται να αλλάξουν ποδοσφαιρικό χαρακτήρα.
Για δεύτερη σεζόν, ο Ακης Μάντζιος έχει βασίσει το πλάνο της επιτυχίας στο ασφυκτικό πρέσσινγκ. Πέρσι, στα περισσότερα παιχνίδια, λειτούrγησε σωστά, αν και υπήρξαν (και είναι κατανοητό) ανορθογραφίες, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δικαίωσε την ομάδα και τον ίδιο, καθώς ο Αρης κατετάγη τρίτος. Φέτος, και με τις κινήσεις που έγιναν, ο έλληνας τεχνικός δεν έδειξε διάθεση αλλαγής φιλοσοφίας.
Τα -μέχρι στιγμής- αποτελέσματα δείχνουν αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση των “κιτρινόμαυρων” και είναι σαφές ότι το στυλ παιχνιδιού τους αφενός παρουσιάζει δυσλειτουργίες και αφετέρου υπάρχουν ποδοσφαιριστές, οι οποίοι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της τεχνικής ηγεσίας με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν πτωτική απόδοση και να χάνονται στη... μετάφραση.
Παραδείγματα ένθεν κι ένθεν
Ο Ακης Μάντζιος διαχειρίζεται αθλητική ομάδα με πολλά τρεξίματα και υψηλό δείκτη αντοχών. Ο ίδιος, ζητά από τη μεσαία γραμμή, ακόμη και τον φορ να πρεσάρουν non stop όσο ψηλότερα μπορούν στην αντίπαλη περιοχή, προκειμένου να αναγκάσουν τον αντίπαλο σε λάθος. Παίκτες, όπως οι Μαντσίνι, Γκαρσία και Μάνος διαθέτουν το παραπάνω “πακέτο”, καθώς και φιλότιμοι είναι και σε θέση να προσαρμοστούν σε έντονους ρυθμούς χιλιομέτρων και κάλυψης αποστάσεων. Γι' αυτό και την περασμένη περίοδο, όλοι τους έδωσαν το... κατιτίς, οφελώντας και το υπόλοιπο σύνολο. Η έλευση όμως των Ιτούρμπε και Καμαρά δημιούργησε διαφορετικά δεδομένα στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ο Μαυριτανός ναι μεν τρέχει όσο μπορεί και βοηθά με αξιοσημείωτη συνέπεια στην άμυνα, ωστόσο είναι αδύνατον να το κάνει σε όλη τη σεζόν. Ηδη, τον βλέπουμε να τραβιέται μακριά από την περιοχή, να παίζει κυρίως περιφερειακά και να δυσκολεύεται στην τελική προσπάθεια, όταν φτάνει σε θέση βολής. Μπορεί να διαθέτει σωματικά χαρίσματα, αλλά ο Αρης τον αγόρασε, για να βάζει την μπάλα στα δίχτυα και όχι να αναλώνεται σε αμυντικά καθήκοντα.
Ακόμη χαρακτηριστικότερο είναι το παράδειγμα του Ιτούρμπε. Ο Παραγουανός είναι ικανός να παίζει απέναντι σε κλειστές άμυνες, αλλά δεν είναι ο παίκτης, ο οποίος θα θυσιάσει την ατομική ενέργεια ή το επιθετικό του στυλ, για να μετατραπεί σε αμυντικό όπλο. Στον Αρη δεν έχει προλάβει να δείξει και πολλά, αλλά όλοι ξέρουν ότι ποτέ στην καριέρα του δεν ήταν της... άμυνας.
Αποφασίζει ο ένας
Αν και οδεύουμε στον χειμώνα, ο Μάντζιος είναι εκείνος που κρατά το μαχαίρι και το καρπούζι. Αν επιμείνει στην απόφαση για “συνεχή πίεση στον αντίπαλο”, τότε μάλλον χρειάζεται να ποντάρει στον περσινό κορμό, ο οποίος του έδωσε όσα ήθελε. Αν, τώρα, προτιμήσει σχήμα με χαμηλότερη δυνατότητα άμυνας, όπως για παράδειγμα Ιτούρμπε, Γκάμα και Καμαρά, τότε είναι αμφίβολο τι θα εισπράξει στο τέλος. Θεωρητικά πάντα, η διακοπή δίνει διαφόρων ειδών ευκαιρίες, όμως αποτελεί δυνατό ερώτημα, αν ο Μάντζιος θέλει να προχωρήσει σε βαθιά τομή. Διαφορετικά, είναι αμφίβολο αν “πάρει” όσα προσδοκά από τα επιθετικά υπερόπλα, που έχει στη διάθεσή του
