Εχω κατ’ επανάληψη αναφερθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στις εμφανέστατες αδυναμίες που παρουσιάζει ο Αρης.
Εχω επισημάνει ότι η ανάγκη ενίσχυσης των «κίτρινων»… βγάζει μάτια. Εχω τονίσει, επίσης, ότι μου κάνει εντύπωση ο εφησυχασμός που διαπιστώνω να υπάρχει, καθώς ουδείς αντιδρά βλέποντας αυτή την κατάσταση, κανείς δεν σχεδιάζει πώς θα αντιμετωπιστεί.
Το μόνο που μαθαίνω και διαβάζω από τα ρεπορτάζ είναι ότι αν μπορέσει να λύσει τα συμβόλαια παικτών με τους οποίους θέλει να «χωρίσει» η ομάδα, τότε θα κοιτάξει για την ενίσχυσή της.
Αν δεν μπορέσει να τα λύσει, ίσως, και να μην κάνει μεταγραφές γιατί τα οικονομικά δεν το επιτρέπουν.
Εφόσον ισχύει αυτό το τελευταίο, είναι η απόλυτη επιβεβαίωση της οικονομικής αδυναμίας, της απουσίας ενός μεγαλομετόχου ο οποίος ακόμη κι αν κάτι δεν πάει καλά, ακόμη κι αν πέσει έξω ένας σχεδιασμός, θα είναι έτοιμος να βάλει το χέρι στην τσέπη για να το διορθώσει.
Τέτοιος μεγαλομέτοχος φαίνεται ότι δεν υπάρχει στον Αρη. Γι’ αυτό και υπάρχει πολύ σοβαρός κίνδυνος εκτροχιασμού για τους «κίτρινους».
Διότι οι αντίπαλοί τους, αυτοί με τους οποίους θα δώσουν τη μάχη και για την είσοδο στην πρώτη τετράδα μετά την ολοκλήρωση των πλέι οφ στο πρωτάθλημα αλλά και για την κατάκτηση του κυπέλλου, πατάνε πολύ πιο γερά στα πόδια τους, ακόμη κι αυτοί που δεν διαθέτουν ειδικό βάρος αντίστοιχο με του Αρη.
Και, μπορεί να έχει μια λογική η άποψη που διατυπώνεται από ορισμένους, σύμφωνα με την οποία αν δεν έχεις χρήματα είναι προτιμότερο να μην κάνεις μεταγραφές και δημιουργήσεις ελλείμματα, όμως, οι οπαδοί του Αρη που έχουν προσδοκίες και θέλουν να έχει στόχους η ομάδα τους μπορούν να συμβιβαστούν με αυτή την προοπτική;
