Αγαπητή Metrosport,
Πολλές φορές οι αδυναμίες ενός προπονητή στην προετοιμασία της ομάδας του και στο κοουτσάρισμα είναι λιγότερο ενοχλητικές από τις δηλώσεις του. Κι αυτό γιατί από τις δηλώσεις του φαίνεται… αν είναι εδώ, ή αν ζει στον δικό του κόσμο. Οταν η ομάδα του παραπαίει κι αυτός δείχνει ότι είναι εδώ, άρα έχει μια ρεαλιστική εντύπωση για το τι συμβαίνει, ελπίζεις ότι μπορεί να τη βάλει στον ίσιο δρόμο. Οταν δείχνει ότι ζει στην κοσμάρα του, άρα δεν μπορεί να καταλάβει το χάλι της ομάδας του, είναι αδύνατο να αντιδράσει για να διορθώσει την κατάσταση.
Ο ΠΑΟΚ παραδόθηκε αμαχητί στον Ολυμπιακό στον αγώνα της κανονικής περιόδου και, αντί να περάσει μπροστά, έμεινε πίσω. Υστερα “κατόρθωσε” να μείνει στην ισοπαλία με την Ξάνθη και έκανε τους βαθμούς της διαφοράς επτά. Και στα δύο παιχνίδια ήταν άθλιος αγωνιστικά, όπως ήταν και στα περισσότερα από όσα είχαν προηγηθεί. Τώρα, τρεις μήνες μετά την αναγκαστική διακοπή, έπαιξε τις τελευταίες ελπίδες του για την ανατροπή στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά τις “σκότωσε” κι αυτές γιατί ήταν… πιο άθλιος από άθλιος. Σα να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα.
Από τη μία πλευρά, λοιπόν, αναρωτιέσαι τι είδους δουλειά έκανε ο Αμπέλ Φερέιρα αυτούς τους τρεις μήνες. Τι προσπάθησε να διορθώσει στον ενάμιση, έστω, μήνα, που είχε τους παίκτες του μαζί του στις προπονήσεις. Δούλεψε, δούλεψε, δούλεψε και το αποτέλεσμα ήταν να δούμε μια ομάδα αποκρουστική, που δεν κατάφερε να βγάλει όχι ευκαιρία, αλλά ούτε καν αξιόλογη φάση. Συνεπώς ξαναμετρήθηκε και φάνηκε “λίγος”. “Ελάχιστος”.
Σα να μην έφτανε, όμως, αυτό, ήρθε μετά το ματς να μας πει ότι είναι ευχαριστημένος από τις προσπάθειες των παικτών του και ότι, απλά, από τον ΠΑΟΚ έλειπε το γκολ. Λες και τα γκολ πέφτουν πάντα από τον ουρανό, ως δια μαγείας και δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε μια ομάδα για να τα πετύχει. Ο άνθρωπος μάς δείχνει ότι είναι αλλού. Ηταν αλλού και παραμένει αλλού. Και, βέβαια, το να αναλαμβάνει την ευθύνη για την ήττα δεν μας λέει τίποτε. Τι να την κάνεις την ανάληψη της ευθύνης όταν η δουλειά του προπονητή είναι να φροντίζει να είναι σε καλή κατάσταση η ομάδα του και να παίζει κάτι που να μοιάζει με ποδόσφαιρο και όχι να δηλώνει ότι φταίει αυτός για μια ήττα μόνο και μόνο για να χάσει, αν την έχει, τη συμπάθεια των παικτών.
Ας μην το κουράζουμε. Με τον Φερέιρα ο ΠΑΟΚ δεν πήγε μπροστά αλλά πίσω. Δεν έγινε καλύτερος. Εγινε χειρότερος. Δεν παρέμεινε καν στα ίδια επίπεδα που βρισκόταν ο νταμπλούχος ΠΑΟΚ. Νέος προπονητής ήταν, χρειαζόταν χρόνο για να φανεί το έργο του, αλλά όταν τελείωσε η εύλογη πίστωση χρόνου, το έργο του αποδείχτηκε και εξακολουθεί να αποδεικνύεται αναποτελεσματικό. Και το χειρότερο δεν είναι ότι χάθηκε άδοξα ο στόχος της κατάκτησης του Πρωταθλήματος, αλλά ότι κανείς, μα κανείς, δεν πιστεύει ότι με προπονητή τον Πορτογάλο μπορεί να επανέλθει ο κανονικός ΠΑΟΚ και να ξαναγίνει πρωταθλητής.
ΥΓ. Υπάρχει θέμα προπονητή για τον Ιβάν; Πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχει και ήδη “ψάχνεταΙ”. Ομως, εν μέσω πλέι οφ και ενόψει διεκδίκησης του Κυπέλλου δεν παίρνεις εύκολα την απόφαση να αλλάξεις προπονητή. Κατανοητό.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
