Αναμενόμενη η πρόκριση του ΠΑΟΚ, αν υπολογίσεις και την «παράπλευρη» βοήθεια που ήρθε από τους... τίμιους Δανούς, οι οποίοι δεν χαρίστηκαν στην Σλόβαν. Το παιχνίδι παρουσίασε σχετικά βελτιωμένους τους γηπεδούχους, οι οποίοι χωρίς να έχουν πιάσει κάποια εξαιρετική απόδοση, έδειξαν τουλάχιστον να συνέρχονται από τον αγωνιστικό λήθαργο, ο οποίος τους είχε οδηγήσει στις τελευταίες αλεπάλληλες απαράδεκτες εμφανίσεις και αυτοχειρίες.
Είναι αλήθεια ότι προσπάθησαν και περιόρισαν αρκετά από τα πολλά και αβίαστα λάθη τους κι έδειξαν μια σοβαρότητα και μια πειθαρχία, αποφεύγοντας εκείνα τα εφιαλτικά κενά που θρυμμάτιζαν στην κυριολεξία ψυχολογίες αλλά και... συστήματα. Η νίκη είναι και χαρακτηρίζεται ουσίας και ψυχολογίας κι επιπρόσθετα αποτελεί και ένα ισχυρότατο κίνητρο για να μπουν όλοι με ενισχυμένη αυτοπεποίθηση στην προσπάθεια που ήδη ανήγγειλε ο κόουτς για ανασύνταξη και αναμόρφωση. Ή όπως χαρακτηριστικά και με τον δικό του τρόπο τόνισε: «Ελπίζω και πιστεύω πως θα το γυρίσουμε». Δεν είχαν σοβαρό αντίπαλο απέναντι τους οι γηπεδούχοι. Η διαφορά δυναμικότητας ήταν εμφανέστατη, ωστόσο σε κάποια διαστήματα εμφανίστηκαν κάποια σημάδια ολιγωρίας και βραχυκυκλωμάτων όπως και στο παρελθόν.
Οι γνωστές δηλαδή αδυναμίες απέναντι σε κλειστές άμυνες. Μηνύματα υπήρξαν και για τον κόουτς, στα οποία οφείλει πλέον να σκύψει με μεγάλη προσοχή, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν επιτρέπουν άλλες απώλειες. Το έργο του συμπαθέστατου Ραζβάν από εδώ και πέρα, εντός κι εκτός συνόρων και με όλα όσα ανάποδα του έρχονται (ο ένας πίσω από τον άλλον οι τραυματισμοί) ασφαλώς και θα είναι δύσκολο γιατί το ρηχό ρόστερ δεν βοηθάει. Στην εξαγγελθείσα από μέρους του προσπάθεια για «να το γυρίσει» θα πρέπει να διευκρινιστεί οτι χρέος και ευθύνη έχουν και άλλοι (μεγαλομέτοχος και ΠΑΕ). Κι αυτό, γιατί οι μεταγραφές του χειμώνα πλησιάζουν, με ότι σημαίνει αυτό.
Και δυο λόγια για τον αγώνα τα οποία βέβαια αφορούν, όχι το αν άξιζε ή όχι ο ΠΑΟΚ τη νίκη, αλλά την εικόνα των παικτών που χρησιμοποίησε ο Ρουμάνος κόουτς. Ο Πασχαλάκης δεν κρίνεται. Ο Τέιλορ είχε μικρή συμμετοχή αλλά και την ατυχία να τραυματιστεί. Προβλήματα δεν αντιμετώπισε επίσης και το δίδυμο Κρέσπο – Μιχάι, πέρα από κάποιες λίγες λαθεμένες μεταβιβάσεις τους. Στο β΄ ημίχρονο συνήλθε ο Σίντκλεϊ, όπως και ο Αουγκούστο, που έδειχνε να είναι εκτός παιχνιδιού στο πρώτο 45λεπτο. Κορυφαίος ο μεγάλος Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Εικόνα καλή και από το δίδυμο Σβαμπ – Κούρτιτς. Μαχητής όπως πάντα ο Σφιντέρσκι. Αξιομνημόνευτη και... ιστορική στιγμή, η χρησιμοποίηση – έστω και σαν αλλαγή – του νεαρού Τσιγγάρα.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι και ο έτερος νεαρός (Λύρατζης) στο χρόνο που χρησιμοποιήθηκε έπεισε ότι θα έπρεπε ήδη να του έχουν δοθεί περισσότερες ευκαιρίες. Συμπερασματικά είμαστε υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε στον τίτλο μας: Νίκη ουσίας και ψυχολογίας αλλά και ισχυρό κίνητρο για να ξεκινήσει άμεσα και με σοβαρότητα η προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανάκαμψης, που θα έχει στόχο να ξαναβρεί γρήγορα ο ΠΑΟΚ όλα όσα με τόσο ανόητο και ασυγχώρητο τρόπο έχασε: Τον καλό εαυτό του.
