Συμφωνώ απολύτως με όσους λένε ότι ο Άρης εμφανίστηκε βελτιωμένος στη Λεωφόρο. Έχω ακριβώς την ίδια άποψη με όσους αναδεικνύουν το γεγονός ότι η ομάδα του Πάρντιου ήταν πιο συμπαγής, πιο δεμένη, με καλύτερη σχέση μεταξύ των γραμμών της και χωρίς εκείνα τα τεράστια κενά στη μεσαία γραμμή, που την έκοβαν στη μέση στα προηγούμενα παιχνίδια και έδιναν το δικαίωμα στους αντιπάλους της να επιτίθενται... κατά κύματα.
Ναι, έστειλε ύστερα από καιρό κάποια θετικά μηνύματα ο Άρης μέσα από το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Όμως... Πόσο μπορεί να βαρύνουν στη ζυγαριά όλα τα παραπάνω, από την στιγμή που ο Άρης δεν πήρε τίποτε από το ντέρμπι της 9ης αγωνιστικής στο πρωτάθλημα της Super League 1;
Τι αξία έχουν όταν ο Άρης μετά από εννέα, μόλις, αγωνιστικές στο πρωτάθλημα μετράει τέσσερις ήττες και μία ισοπαλία; Τι νόημα έχει να τα συνυπολογίσεις απ' την στιγμή που ο Άρης βρίσκεται, ήδη, 14 βαθμούς μακριά από την πρώτη θέση και 8 από τη δεύτερη;
Τα παραπάνω ερωτήματα δεν θα έμπαιναν με αυτή την ένταση αν ο Άρης ξεκινούσε το καλοκαίρι για να χτίσει μια καινούργια ομάδα, έχοντας ξοδέψει πολλά χρήματα για να αποκτήσει τόσους πολλούς νέους παίκτες, και βάζοντας ως στόχο, όπως τα προηγούμενα χρόνια την έξοδο στην Ευρώπη.
Μπαίνουν επειδή ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά, από τους ίδιους τους ανθρώπους της ομάδας, γιατί δημιουργήθηκαν απίστευτα υψηλές προσδοκίες, στις οποίες όχι απλά δεν ανταποκρίνεται η ομάδα, αλλά απέχει πολύ, πάρα πολύ.
Ο Άρης, βέβαια, δεν είναι τελειωμένος. Μπορεί οι σκέψεις για την διεκδίκηση του πρωταθλήματος να μοιάζουν με... αστείο. Ενδεχομένως, κι η δεύτερη θέση να μοιάζει, ήδη, με απλησίαστο όνειρο, αλλά η μάχη για την Ευρώπη είναι ανοιχτή. Το ίδιο κι η μάχη για το κύπελλο, η οποία δεν άρχισε καν ακόμη...
Φτάνει να αρχίσει να δείχνει πράγματα που χρειάζεται να έχει κάθε ομάδα που βάζει υψηλούς στόχους. Αλλιώς, ο κίνδυνος να καταλήξει ο Άρης να είναι μια ομάδα με περιορισμένο... ταβάνι κι ο Καρυπίδης να νιώσει ότι πέταξε τα λεφτά του στα σκουπίδια, είναι πολύ πιθανός...
