Ο Άρης ήταν, είναι και θα είναι πάντα μαγαζί γωνία! Σε όποια κατηγορία κι αν παίζει. Η βαριά φανέλα, η ιστορία και η τεράστια δυναμική του κόσμου τον καθιστούν έναν από τους μεγαλύτερους ελληνικούς συλλόγους. Είτε αρέσει, είτε όχι, αυτή είναι η αλήθεια.
Παρά τον υποβιβασμό και την αγωνιστική περιπέτεια, τα λαμόγια που στο παρελθόν έφαγαν τις σάρκες του και σήμερα απολαμβάνουν την λεία τους, κόντρα στην απαξία που προσφέρει η Γ΄ εθνική κατηγορία, ο Άρης είναι ελκυστικός, μια μεγάλη ευκαιρία για κάθε σοβαρό επενδυτή.
Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και σήμερα οι μνηστήρες συνωστίζονται καταθέτοντας το ενδιαφέρον τους για να αναλάβουν την ομάδα. Η άριστα καλλιεργημένη παραφιλολογία ότι υπάρχει μόνο ο Κάλλας και μετά το χάος κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Αν ήταν στο προσκήνιο μόνο η οικογένεια Καλαιτζίδη το γεγονός θα αποτελούσε μονόδρομο με ότι αυτό συνεπάγεται. Ευτυχώς δεν συνέβη! Πάντα είναι καλύτερο να υπάρχουν περισσότερες από μία προτάσεις στο τραπέζι.
Έτσι κι έγινε.
Η οικογένεια Καλαιτζίδη έχει αντιπάλους, αυτό μπορεί να μην αρέσει στην ίδια, αλλά κάνει καλό και είναι προς όφελος του Άρη. Όσοι περισσότεροι οι υποψήφιοι επενδυτές, τόσο το καλύτερο για τον Άρη, για τον ανταγωνισμό και το σύνολο των προσφορών. Ο ένας- όπως κι αν λέγεται, όποιο κι αν είναι η προσφορά του- μπορεί να εκβιάσει το παιχνίδι, να το φέρει στα μέτρα του χωρίς να δίνει την δυνατότητα εναλλακτικών επιλογών.
Ευτυχώς τα πράγματα για τον Άρη δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελε η οικογένεια Καλαιτζίδη για τα συμφέροντα της αλλά όπως επιθυμεί ο κόσμος του Άρη για την αγαπημένη της ομάδα. Αυτό που πρέπει να συμβεί τώρα είναι να μπουν κανόνες ίδιοι για όλους και να ανοίξουν τα χαρτιά στο τραπέζι.
Δεν χρειάζονται σκιές, ούτε διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Πρέπει οι προτάσεις να πέσουν στο τραπέζι κι εκεί να ζυγιστούν οι προσφορές και να αναλάβει ο πιο ισχυρός όπως κι αν λέγεται, Καλαιτζίδης, Αρβανιτίδης, Άραβες, Γαλανός και πάει λέγοντας. Ξεκάθαρα πράγματα. Να μιλήσει το χρήμα και η γνώση του αντικειμένου!