Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Να κλάψουμε να γελάσουμε ή να παρακολουθήσουμε! Το νέο ποδοσφαιρικό γεγονός σε καιρούς κανονικούς θα επισκίαζε τα πάντα. Δικτατορικά καθεστώτα, δωροδοκίες και ιστορίες που θα ζήλευαν οι πιο ευφάνταστοι συγγραφείς έχουν υφανθεί γύρω από την ανάγκη κάποιων να εργαλειοποιήσουν το ποδόσφαιρο προκειμένου να ωφεληθούν και να πραγματώσουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους.
Από την χούντα της Αργεντινής με τους 30.000 νεκρούς έως σήμερα πέρασαν 34 χρόνια και το μόνο που άλλαξε είναι ο εκσυγχρονισμός και τα ποσά των χρημάτων. Για όσους δε γνωρίζουν ή δεν θυμούνται η δικτατορία στην Αργεντινή ήταν μια από τις πιο αιμοσταγής με χιλιάδες θύματα και αγνοούμενους. Κι όμως ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ ο Ζοάο Χαβελάνζε που πέθανε σχετικά πρόσφατα σε ηλικία 100 ετών, είχε προσφέρει με τις ευλογίες των ΗΠΑ αν και Βραζιλιάνος , το Μουντιάλ σε μια χώρα που πετούσε τους αντιφρονούντες πολίτες της από τα αεροπλάνα. Πράγματι από το στάδιο όπου έγινε ο τελικός Αργεντινή-Ολλανδία 3-1, απείχε μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα το κέντρο εξαΰλωσης των αντικαθεστωτικών.
Από κει ξεκινούσαν δεκάδες κάθε μέρα για να πάρουν τις πτήσεις από τις οποίες αποβιβάζονταν σε μεγάλο υψόμετρο και δίχως αλεξίπτωτο. Ο «αστικός θρύλος» θέλει μάλιστα τον τότε υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, να επισκέπτεται τα αποδυτήρια του Περού γιατί στον αγώνα που έδιναν με την Αργεντινή. Οι γηπεδούχοι χρειάζονταν διαφορά έξι τερμάτων για να περάσουν στην επόμενη φάση. Φυσικά και τα κατάφεραν. Για το μουντιάλ που γίνεται στο Κατάρ, τη μικρή αυτή χώρα που «λέγεται» ότι μαζί με τη Σαουδική Αραβία χρηματοδότησε τη δημιουργία του ISIS , υφίστανται εκατοντάδες σελίδες ερευνών και δικογραφιών για δωροδοκίες και μαύρο χρήμα που διακινήθηκε. Κανείς δεν την υπολόγιζε ως υποψήφια αφού απέναντί της είχε τις ΗΠΑ και τον Μπιλ Κλίντον.
Κι όμως όλη η Αφρική και οι επηρεαζόμενοι από την Γαλλία ψήφισαν υπέρ του Κατάρ στην τελική φάση και με 14-8 του έδωσαν την διοργάνωση. Για τα έργα που έγιναν ο Guardian (Βρετανική εφημερίδα) σε έρευνά του υποστήριξε ότι από το 2010 που άρχισαν τα έργα σκοτώνονταν 12 άτομα την εβδομάδα. Συνολικά οι εκτιμήσεις για τους θανάτους αρχίζουν από τις 6.500 και φτάνουν τις 20.000 θύματα.
Από αυτούς το Κατάρ παραδέχθηκε τους 37 ενώ μόλις 3 δηλώθηκαν ως ατυχήματα. Είναι απορίας άξιο το πως μια τόσο πλούσια χώρα που ξόδεψε εκατοντάδες εκατομμύρια για να πάρει την διοργάνωση και πολύ περισσότερα σε έργα δεν υπολογίζει καθόλου τη ζωή των ανθρώπων . Τους εργατικούς μετανάστες που το ίδιο το Κατάρ προσκάλεσε, τους μετέτρεψε σε δούλους εκμεταλλευόμενο το χρήμα και την ασπίδα που παρέχει αυτό. Θα μπορούσαμε να γράφουμε σελίδες όλη τη μέρα. Για τα περιβραχιόνια που δεν τόλμησαν να φορέσουν οι Άγγλοι ή για τον ύμνο που τόλμησαν και «σιώπησαν» οι Ιρανοί. Όμως φτάνει πιά.
Κύριε Ινφαντίνο δεν είστε μια μεταφορά ενός Σκρουτζ στην ηγεσία της ΦΙΦΑ. Εμείς θέλουμε να συζητάμε για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Για τα 90 λεπτά και όχι για όλους εσάς, την «πολιτική σας αισχροκέρδεια» και την παραγοντική σας ανευθυνότητα. Όταν εσείς είστε τόσο ιδιοτελείς πως μπορεί ο Έλληνας να έχει έστω και μια αμυδρή ελπίδα ότι θα του βελτιώσετε το ποδόσφαιρο; Εμείς θα παρακολουθήσουμε γιατί αυτή είναι η αγάπη μας , το χόμπι μας , απομακρύνοντας από την σκέψη μας όλους εσάς τους άχρηστους.
