Πέρασαν 13 χρόνια από την κορυφαία στιγμή του ελληνικού αθλητισμού, την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Ήταν το 2004, πραγματική χρονιά ορόσημο, γιατί μετά το έπος του ευρωπαϊκού ακολούθησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Μοναδικές, αξέχαστες στιγμές περηφάνιες.
Ήταν οι μέρες που η ελληνική σημαία είχε γίνει μόδα! Τότε που ακόμα και καθωσπρέπει κυρίες, τύπωναν στάμπα την γαλανόλευκη στην μπλούζα, αξεσουάρ- σύμβολο, εθνικής ταυτότητας αλλά και περηφάνιας. Να είσαι και να δηλώνεις Έλληνας. Χωρίς εξαρτήσεις, μνημόνια, εθνική υποτέλεια, κρίση, χρεοκοπία, στρατιές ανέργων.
Ήταν τότε που φυσούσε ούριος άνεμος στα πανιά του ελληνικού αθλητισμού με τον κόσμο να γεμίζει πεζοδρόμια και πλατείες για να πανηγυρίσει πώς η μικρή Ελλάδα είχε καταφέρει να πατήσει στην κορυφή του ποδοσφαίρου και να διοργανώσει τους αρτιότερους μέχρι τότε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Όλα τότε. Γιατί σήμερα από εκείνη την λάμψη δεν έχει μείνει απολύτως τίποτα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο βιώνει την απόλυτη χρεοκοπία σε όλα τα επίπεδα, βυθισμένος στην διαφθορά και την ανυποληψία. Το κεφάλαιο της κατάκτησης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος δεν εξαργυρώθηκε ποτέ. Οι προσπάθειες που έγιναν στόχευαν περισσότερο στην προσωπική προβολή ή ακόμη και την κομματική, όχι όμως στην άνοδο του λαοφιλέστερου αθλήματος.
Το αποτέλεσμα ήταν μια τρύπα στο νερό. Μέχρι πρότινος λέγαμε ότι οι μικρές εθνικές ομάδες πάνε καλά, αλλά αντίθετα η εθνική ομάδα των ανδρών βαδίζει αντίστροφα. Άλλαξε κι αυτό. Η εθνική ομάδα των εφήβων δεν έχει φωνάξει παρών την τελευταία δεκαετία σε καμία τελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης, απόλυτη απόδειξη του ξεπεσμού του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η εθνική ομάδα των ανδρών βασίζεται πλέον περισσότερο σε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στο εξωτερικό και ελάχιστα σε εκείνους που αγωνίζονται εντός συνόρων. Είναι η απόρροια της κατηφόρας χωρίς φρένο του πρωταθλήματος της Σούπερ λίγκα αλλά και της οικονομικής κρίσης που χτύπησε σαν τσουνάμι και παρέσυρε τα πάντα.
Το ερώτημα είναι αν μπορούμε να ξαναγεννηθούμε μέσα από τις στάχτες μας. Μπορεί ο φάρος του 2004 να μας οδηγήσει σε ένα νέο θαύμα; Μάλλον δεν θέλουμε! Γιατί η αλήθεια είναι ότι μπορούμε!