Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Espresso αποκάλυψε τον λόγο που τον αποκαλούν έτσι, ενώ μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και τις δουλειές που χρειάστηκε να κάνει.
Δείτε τη συνέντευξη:
-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα τη δεκαετία πριν από το ’60 και ανήκω στην αμέσως επόμενη γενιά μετά από αυτή των πολέμων, άρα έζησα μια περίοδο στην οποία η Ελλάδα προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της. Ακόμη θυμάμαι τα μισογκρεμισμένα σπίτια από τους βομβαρδισμούς στον Πειραιά. Σε ένα τέτοιο κτίριο υπήρχε το γραφείο κηδειών της προγιαγιάς μου και γι’ αυτό άκουσα πολλές διηγήσεις για τους βομβαρδισμούς.
-Αναγκάστηκες να δουλέψεις από μικρός;
Ήμασταν μια οικογένεια από τις εύπορες του Πειραιά, αλλά μετά τον πόλεμο τα δεδομένα άλλαξαν. Ήμασταν τρία παιδιά και επειδή έχασα τον μπαμπά μου σε ηλικία 10 χρόνων και η μαμά μου πάλευε με μια μικρή σύνταξη να μας μεγαλώσει, αναγκάστηκα να δουλεύω από τα 15 μου. Έκανα πολλές δουλειές του ποδαριού…
-Τα χρήματα από την πρώτη σου δουλειά τι τα έκανες;
Τα έδωσα στη μαμά για το σπίτι, γιατί ο μπαμπάς μου πριν πεθάνει είχε πάρει ένα δάνειο. Δε με τρομάζει η δουλειά. Δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ ασταμάτητα, ακόμα και τώρα που πήρα σύνταξη. Τρέχω και για πολλά θελήματα ανθρώπων ηλικιωμένων, που δεν μπορούν. Γι’ αυτό στον χώρο μας με λένε «καινούργιο Βέγγο». Επίσης με αποκαλούν «αρσενική Βουγιουκλάκη», γιατί δε γερνάω!
