Μουρτά: «Στόχος τα 52 δεύτερα - Ερωτηματικό οι ξενώνες στον Άγιο Κοσμά»

Αν το άγχος έψαχνε συνώνυμο, θα μπορούσε άνετα να ταιριάξει. Ευγενική, προσγειωμένη και βέβαιη ότι ο στίβος είναι ένα από τα κομμάτια της ζωής της που δεν θα άλλαζε. Τα 400μ την εξιτάρουν, για τη σκυτάλη τρελαίνεται και τα εμπόδια τα θέλει όσο γίνεται πιο μακριά της.

Η Δέσποινα Μουρτά μίλησε στο Metrosport.gr για την επιστροφή της στους αγώνες, την περσινή σεζόν, τους τραυματισμούς και τους στόχους της νέας αγωνιστικής χρονιάς.

Επιπλέον, αναφέρθηκε στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά και στα ερωτηματικά σχετικά με τους ξενώνες εκεί, στο πόσο απαραίτητοι είναι οι χορηγοί σε κάποιον που κάνει πρωταθλητισμό και στην αναγκαιότητα να γίνουν αλλαγές στο προπονητικό κέντρο.

Τέλος, θυμήθηκε το ατομικό της ρεκόρ στο Βερολίνο ενώ μίλησε για το πόσο τη βοήθησε η μετακόμιση στην Αθήνα, το άγχος που προσπαθεί να περιορίσει και εξέφρασε την επιθυμία της να συμμετάσχει σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

«Να ρίξω το χρόνο στα 52 δεύτερα ξανά»

Πώς εξελίσσεται η προετοιμασία για τη νέα αγωνιστική περίοδο; Ποιοι είναι οι στόχοι σου;

«Η προετοιμασία πάει πολύ καλά. Ευτυχώς δεν έχουμε τραυματισμούς. Θα συνεχίσουμε δυναμικά την προετοιμασία μας στην Ελλάδα και ίσως, το Πάσχα πάμε και στην Κύπρο. Βασικός μου στόχος είναι να είμαι υγιής. Φέτος, θα ήθελα να ρίξω το χρόνο ξανά στα 52 δευτερόλεπτα στα 400μ. Είναι σημαντικό να κατέβω από τα 53’’ μετά από τους τραυματισμούς που είχα. Ακόμη, ένας στόχος είναι η συμμετοχή στα 4Χ400 με την ομάδα γυναικών».

Είσαι ικανοποιημένη από τα όσα πέτυχες την περσινή σεζόν;

«Δεδομένων των συνθηκών είμαι απόλυτα ευχαριστημένη και κάπως συγκινημένη γιατί κατάφερα να τρέξω μετά από δύο χρόνια αποχής λόγω τραυματισμού. Είχα έντονη συναισθηματική φόρτιση. Ο χρόνος που έκανα ήταν ικανοποιητικός. Φέτος θα ήθελα κάτι καλύτερο».

Θα ήθελες να αλλάξεις κάτι;

«Ίσως, θα ήθελα να έχω μια επιπλέον κούρσα πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Νομίζω θα με βοηθούσε να τρέξω πιο γρήγορα».

«Μου αρέσει η παρατεταμένη ταχύτητα, φέρτε μου τη σκυτάλη»

Πώς άρχισε το ταξίδι σου στον στίβο;

«Όλα ξεκίνησαν στη ΣΤ΄Δημοτικού όταν ο γυμναστής μου με παρότρυνε να συμμετέχω στους σχολικούς αγώνες των 60μ. Δοκίμασα, ξετρελάθηκα και ανακοίνωσα στον πατέρα μου ότι θα ασχοληθώ με τον στίβο. Στην Α’ Γυμνασίου είχα την τύχη να με αναλάβει η Κωνσταντίνα Μπορνιβέλλι, με την οποία έκανα προπονήσεις μέχρι έως ότου έφυγα από την Πάτρα».

Άρχισες από τα 60μ. και τις μεγάλες αποστάσεις. Πώς κατέληξες στα 400μ;

«Όταν άρχισα να κάνω προπονήσεις, έκανα μεγάλες αποστάσεις 1000μ, 2000μ. Η προπονήτρια μου έβλεπε ότι το δυνατό μου σημείο ήταν η ταχύτητα και αποφασίσαμε από κοινού να δοκιμάσουμε και τις μικρότερες αποστάσεις. Δοκίμασα τα 300, τα 400 και έπειτα τα 800».

Είναι εύκολος ο συνδυασμός 400μ και 800μ;

«Είναι δύσκολο να συνδυάσεις τα 400μ με τα 800μ. Αν ασχοληθείς με τα 800μ ίσως χάσεις λίγο στην ταχύτητα. Χρειάζονται άλλα πράγματα».

Τα εμπόδια έχουν έρθει στο νου κάποια στιγμή;

«Ούτε εγώ τα έχω σκεφτεί, ούτε και αυτά εμένα (γέλια). Φοβάμαι τα εμπόδια. Στο 400μ νιώθεις τα πόδια σου να κουράζονται μετά από κάποια μέτρα. Το να χρειάζεται να περάσω και εμπόδια, δεν ξέρω πόσο εφικτό θα είναι. Πώς θα γίνει; (γέλια). Μαθαίνω ότι η κούρσα είναι διαφορετική και η κούραση είναι ρυθμική αλλά θέλω να τα βλέπω και όχι να τα κάνω».

Τι σε εντυπωσιάζει στο 400άρι;

«Μου αρέσει η παρατεταμένη ταχύτητα. Κάθε φορά όταν ολοκληρώνεται ένας αγώνας, σκεφτόμαστε γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας αλλά αποζητάμε το γαλακτικό να ανεβαίνει σε υψηλά επίπεδα. Με εξιτάρει το «μπαμ» της εκκίνησης, το ότι έχω μια στροφή, ότι γίνονται αλλαγές και υπάρχουν εκπλήξεις».

Σε έχουμε δει και στη σκυτάλη. Σου αρέσει;

«Μου αρέσει πολύ η σκυτάλη. Αν στο ατομικό αγχώνομαι 90%, στη σκυτάλη το άγχος μου κυμαίνεται κάπου στο 50%. Νιώθω ότι τρέχω πιο γρήγορα με τη σκυτάλη στα χέρια. Φέρτε μου μια σκυτάλη να τρέχω (γέλια)».

Πριν ακουστεί το «μπαμ» κάνεις κάτι ιδιαίτερο;

«Κάνω το σταυρό μου».

Προτιμάς ανοιχτό ή κλειστό στίβο;

«Φυσικά, τον ανοιχτό! Ο κλειστός ποτέ δεν μου άρεσε. Έχει δύο στροφές, έχουμε και τη σύγκλιση στον πρώτο διάδρομο και σπρωχνόμαστε».

«Με βοήθησε η μετακόμιση στην Αθήνα, έκανα μια ριζική αλλαγή»

Πώς διαχειρίστηκες την απουσία 32 μηνών;

«Στην αρχή δεν ήταν εύκολα. Τραυματίστηκα στην πελματιαία και δεν ήξερα πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να μπορέσω να ξανατρέξω. Πήγαινα μήνα μήνα την πρώτη χρονιά. Τη δεύτερη έκανα προετοιμασία και βγήκε και άλλο πρόβλημα αλλά το αντιμετώπισα πιο ήπια. Είχα αποβάλλει το ψυχολογικό βάρος στον πρώτο τραυματισμό. Ξεκινώντας τις προπονήσεις είχα μικροενοχλήσεις, ερχόταν στην επιφάνεια οι τραυματισμοί. Γενικά αγχωνόμουν αλλά πατώντας στο ταρτάν ένιωθα ότι είμαι εκεί που ανήκω».

Τι σε έκανε να μη τα παρατήσεις;

«Με βοήθησε πολύ το ότι άλλαξα πόλη και καθημερινότητα. Έφυγα από την Πάτρα και ήρθα στην Αθήνα. Έκανα μια ριζική αλλαγή, γνώρισα νέους ανθρώπους, άλλαξα τρόπο προπόνησης και άλλαξε η ψυχολογία μου».

Άλλαξε ο τρόπος σκέψης σου;

«Ναι, έχω αναθεωρήσει πολλά και έχω αποφασίσει να το απολαμβάνω περισσότερο αυτό που κάνω. Παλαιότερα, αγχωνόμουν περισσότερο αλλά τώρα τα αντιμετωπίζω όλα πιο χαλαρά». 

«Καλύτερη στιγμή το ρεκόρ στο Βερολίνο – Θέλω μια συμμετοχή σε Παγκόσμιο»

Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή σου;

«Θεωρώ πως ήταν το ατομικό ρεκόρ που έκανα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2018 στο Βερολίνο».

Ποια κούρσα θα ήθελες να ξεχάσεις ή να επαναλάβεις;

«Έχω τρέξει δύο φορές στα Βενιζέλεια στα Χανιά και σε καμία δεν πήγα καλά. Θα ήθελα να πάω καλά και να μην επαναλάβω τις προηγούμενες κούρσες μου αν βρεθώ εκεί φέτος».

Σου λείπει μια συμμετοχή και, ίσως, και μια διάκριση σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;

«Θα ήθελα να συμμετέχω και αν αυτό συνδυαστεί και με μια διάκριση θα ήταν το ιδανικό. Θέλω να κάνω ένα βήμα τη φορά».

Είχες κάποια παράξενη εμπειρία στα ταξίδια που έχει κάνει;

«Πέρυσι στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Σκυταλοδρομιών η διαμονή ήταν αστεία. Το ξενοδοχείο έμοιαζε με τα δωμάτια του στρατού, το φαγητό ήταν κακό. Συναντήσαμε παρόμοιες συνθήκες και στο επόμενο Βαλκανικό. Προσαρμοστήκαμε, τρέξαμε και επιστρέψαμε».

«Το ταρτάν φουσκώνει – Το χόρτο μοιάζει με λιβάδι – Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τους ξενώνες στον Άγιο Κοσμά»

Είσαι ικανοποιημένη από τις εγκαταστάσεις στις οποίες προπονείσαι;

«Κάνω προπονήσεις στον Άγιο Κοσμά. Το ταρτάν έχει φουσκώσει σε πολλά σημεία και βγαίνουν ρίζες. Τα βάρη χρειάζονται αλλαγή. Κυνηγάμε μια μπάρα όλοι στο γήπεδο για να κάνουμε ασκήσεις γιατί οι υπόλοιπες είναι κάπως περίεργες. Το καλό είναι ότι έχουμε ζέστη το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι στο κλειστό».

Τι θα ήθελες να βελτιωθεί άμεσα;

«Το ταρτάν! Για μένα είναι σημαντικό. Εκεί πατάμε, τρέχουμε, κάνουμε ζέσταμα. Κάτι άλλο που θα ήθελα να βελτιωθεί είναι το χόρτο. Μοιάζει με λιβάδι και έχει παντού λακκούβες. Δεν μπορείς να το αξιοποιήσεις».

Υπάρχει διαφορά στους χώρους προπόνησης σε Πάτρα και Αθήνα;

«Στην Πάτρα έχουμε δύο γήπεδα, ένα προπονητικό και ένα αγωνιστικό. Το ταρτάν είναι καλύτερο αλλά δεν έχουμε αίθουσα με βάρη. Όταν έκανα εκεί προπονήσεις, έκανα βάρη σε γυμναστήριο. Δεν υπάρχει κλειστό».

Έχετε ενημέρωση για τον Άγιο Κοσμά και τους ξενώνες;

«Θα αφήσουν το γήπεδο αλλά δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τους ξενώνες. Δεν έχουμε ενημέρωση, περιμένουμε. Ξέρω ότι έχουν υπογράψει να γίνουν οι αντίστοιχες εγκαταστάσεις σε άλλο μέρος. Δεν ξέρω τι θα γίνει αλλά ελπίζω να γίνουν όμορφα».

«Στην Ελλάδα κάνεις πρωταθλητισμό μόνο αν είναι από πλούσια οικογένεια ή αν έχεις χορηγούς»

Η χρηματοδότηση είναι επαρκής;

«Στη δική μας Ομοσπονδία χρειάζονται κάποιες διακρίσεις. Υπάρχουν στιγμές που χρειάζεται να βάλουμε χρήματα. Για να κάνεις πρωταθλητισμό στην Ελλάδα πρέπει ή να είσαι από πλούσια οικογένεια ή να έχεις πολλούς χορηγούς».

Πόσο εύκολο είναι να βρεθούν χορηγοί;

«Είναι δύσκολο. Πρέπει να είσαι influencer, instagramer ή tik toker».

Σε βοηθούν κάποιοι;

«Ναι, έχω κάποιους ανθρώπους που με βοηθούν. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον χειροπράκτη, Μιχάλη Καλινδέρη, τον φυσικοθεραπευτή, Λευτέρη Παπαδάκη, τον Γιώργο Κανάρο, την Garming, που μου προμηθεύει το ρολόι που χρησιμοποιώ, και την Ολυμπιάδα Πατρών που είναι στο πλευρό μου από την πρώτη στιγμή».

Ποιος είναι ο ρόλος του προπονητή σου στη μέχρι τώρα πορεία σου;

«Έχω αλλάξει δύο προπονητές. Η πρώτη προπονήτρια με είχε σαν κόρη της. Είναι ένας δοτικός άνθρωπος. Έχουμε επικοινωνία ακόμη και τώρα. Το ίδιο ισχύει και για τον τωρινό μου προπονητή, τον Περικλή Χατζηαναστασιάδη. Είναι καλός άνθρωπος. Μας βλέπει πρώτα σαν παιδιά και μετά σαν αθλητές. Μας φροντίζει, μας ακούει. Είναι οικογενειακό το κλίμα στην προπόνηση».

Ποια είναι η σημαντικότερη συμβουλή που σου έχει δώσει;

«Η πρώτη μου προπονήτρια με έλεγε «ψυχάρα» και με συμβούλευε να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Το ίδιο με συμβουλεύει και ο τωρινός μου προπονητής. Μου τονίζει ότι πρέπει να έχω υπομονή».

«Θα ήθελα να περιορίσω το άγχος – Έκανα εμετό τα πρώτα τρία χρόνια»

Τι θα ήθελες να αλλάξεις στη Δέσποινα (αγωνιστικά και μη);

«Θα ήθελα να περιορίσω το άγχος μου στους αγώνες. Έχω προσπαθεί να το ρυθμίσω. Εκτός στίβου, έχω πρόβλημα με την τακτοποίηση των πραγμάτων. Για παράδειγμα, μπορεί να είμαι κουρασμένη από την προπόνηση, κάθομαι και σφουγγαρίζω επειδή είδα ένα πούπουλο (γέλιο)».

Το άγχος σε προβληματίζει…

«Ναι, έχω αρκετό αλλά τα τελευταία χρόνια έχω καταφέρει να το περιορίσω. Τα πρώτα χρόνια πριν τους αγώνες είχα αναγούλες και έκανα εμετό λόγω άγχους. Αυτό το ξεπέρασα μετά από τρία χρόνια. Το δουλεύω καθημερινά»

Τι σου έχει προσφέρει ο στίβος;

«Έχω μάθει να ζω μέσα στον στίβο. Μου έχει προσφέρει έναν υγιή τρόπο ζωής, μου έχει μάθει να έχω πρόγραμμα, να δουλεύω σκληρά, να μη φοβάμαι και να διαχειρίζομαι αγχώδεις καταστάσεις».

Ποια η στάση των γονιών σου;

«Οι γονείς μου με στηρίζουν από την πρώτη ημέρα μέχρι και σήμερα. Είμαι τυχερή. Ο μπαμπάς μου με πήγαινε καθημερινά στις προπονήσεις και όταν του έλεγα ότι κουράστηκα και θέλω να σταματήσω, με παρότρυνε να συνεχίσω. Έρχονται σε όλους τους αγώνες εντός Ελλάδος. Είναι κοντά μου. Μου αρέσει να τους βλέπω στην κερκίδα».

Οι σπουδές στο τμήμα Επιστημών και Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία στο Πανεπιστήμιο Πατρών πώς προέκυψαν;

«Πάντα μου άρεσε να ασχοληθώ με τα παιδιά. Μπορώ να τα διαχειριστώ. Έχω κάνει πρακτική σε ένα νηπιαγωγείο και τα πήγα καλά. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν η πρώτη επιλογή μου, ήθελα να πάω στην αεροπορία αλλά δεν έγραψα τόσο καλά και δεν μπορούσα να πάω».

Σκέφτεσαι να ασχοληθείς επαγγελματικά;

«Ναι, φυσικά. Κάνω και ένα σεμινάριο ειδικής αγωγής. Προσπαθώ να διοριστώ ως αναπληρώτρια. Θα δούμε πως θα εξελιχθεί».

Tips

Πρότυπο: «Η αθλήτρια που παρακολουθώ και θαυμάζω είναι η Μιλερ Ουίμπο. Έχει απίστευτο κορμί και ανοδική πορεία. Θα ήθελα να έχω τη αντοχή και τις δυνάμεις της στα τελευταία μέτρα»

Αγαπημένο φαγητό: «Σνίτσελ με πατάτες τηγανητές και λεμονάκι από πάνω»

Αγαπημένη ταινία ή σειρά: «Έχω δει πολλές ταινίες και σειρές. Πρόσφατα είδα το «Έτερος εγώ» και μου άρεσε πολύ. Περιμένω πως και πως τον επόμενο κύκλο»

Αγαπημένο τραγούδι: «Γενικά ακούω τα πάντα. Από ξένα μου αρέσει το Caruso του Lucio Dalla, από ελληνικά θα επιλέξω τη «Ρόζα» του Δημήτρη Μητροπάνου»

Αγαπημένο χρώμα: «Το μωβ»

Κατοικίδιο: «Όχι αλλά θα ήθελα να έχω ένα σκυλάκι»

Ελεύθερος χρόνος: «Ακούω μουσική όλη μέρα, βλέπω σειρά ή ταινία και βγαίνω για ένα χαλαρό καφέ»

Γούρι: «Όχι, δεν έχω»

Πώς θα χαρακτήριζες τη Δέσποινα με μια λέξη/ φράση: «Υπομονετική. Αυστηρή και ίσως, κάποιες φορές αναίσθητη (γέλια). Είμαι καλή με τους καλούς, αποφεύγω τους «κακούς» ανθρώπους».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook