Κομπίνες στα φάουλ, κομπίνες στα κόρνερ, πίεση ψηλά, αλληλοκάλυψη, ασφυκτικό πρέσινγκ, μεγαλύτερη κατοχή της μπάλας και περισσότερες ευκαιρίες από τον αντίπαλο. Μία καλοδουλεμένη «μηχανή», μία καλοδουλεμένη ομάδα.
Η Μπαρτσελόνα κατάφερε να «πνίξει» στην κυριολεξία τη Γιουβέντους. Ακόμη κι όταν ο Μοράτα έφερε το ματς στα ίσα, πίστευα και θεωρούσα, πώς η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να χάσει με τίποτα αυτό το τρόπαιο. Ετσι και έγινε…
Η ομάδα του Αλέγκρι κατάφερε να περιορίσει αισθητά τον Μέσι, αλλά δεν μπόρεσε να «χτυπήσει» την μεγάλη της αντίπαλο. Ισως αν θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί εκείνο το χρονικό διάστημα της ισοφάρισης ή αν είχε μεγαλύτερη ικανότητα στα τελειώματα των φάσεων, θα μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο, αλλά και αυτά που έκαναν οι παίκτες του Αλέγκρι μάλλον ήταν υπεραρκετά.
Οι Καταλανοί ήταν ανώτεροι στη χθεσινή αναμέτρηση. Δεν πτοήθηκαν από την ισοφάριση, είχαν το πάνω χέρι με το γρήγορο γκολ του Ράκιτιτς και γενικά ήταν στιγμές, που «έκρυψαν» την μπάλα και θα μπορούσαν να είχαν φτάσει σε μία πιο άνετη επικράτηση.
Γιατί, αν τελείωναν κάποιες φάσεις καλύτερα, δεν θα έδιναν το δικαίωμα στη Γιουβέντους να ελπίζει μέχρι το τέλος για την ισοφάριση.
Ο Πίρλο δεν ήταν σε καλή μέρα, ο Τέβες το ίδιο. Ο Μπουφόν έκανε εξαιρετικές επεμβάσεις, κρατώντας την ομάδα του στο παιχνίδι, αλλά οι παίκτες του Λουίς Ενρίκε ήταν αποφασισμένοι να γράψουν ιστορία. Και τα κατάφεραν…
Ειδικά, όταν έχεις τέτοιους παίκτες στη διάθεση σου, είναι πραγματικά ευλογία για κάθε προπονητή. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 31 γκολ της Μπαρτσελόνα στο ChampionsLeague, τα 27 έβαλαν οι Μέσι, Νεϊμάρ και Σουάρες.
Μάλιστα, οι δυο πρώτοι αναδείχθηκαν και κορυφαίοι από κοινού με τον Ρονάλντο στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ (δέκα γκολ ο καθένας τους). Αυτό μιλάει από μόνο του.
Όπως και να έχει, για την Μπαρτσελόνα ήταν η χρονιά της. Επαιξε απολαυστικό ποδόσφαιρο και δίκαια έφτασε στην κατάκτηση του τρεμπλ.
