Βαρέων βαρών η προσφορά του αλλά… Ελαφρών βαρών ο τόνος του. Κλασσική περίπτωση όμως, παίκτη ο οποίος παίζει για την ομάδα. Σαρξ εκ σαρκός της Μπαρτσελόνα (της LaMasia γαρ, τέκνον…) ο Αντρές Ινιέστα είναι πλέον, ο τελευταίος των Μοϊκανών στους «Μπλαουγκράνα». Ο απομείνας… αρχηγός της «φυλής» τους μετά και την αποχώρηση του Τσάβι Ερνάντεθ. Είχαν προηγηθεί του Βίκτορ Βαλντές και του Κάρλος Πουγιόλ. Αυτοί ήταν οι τέσσερις σωματοφύλακες της «Μπάρτσα». Κι ήρθε μετά – σαν… Ντ’ Αρτανιάν – ο Λιονέλ Μέσι!
Η σημερινή αναφορά στον «Αντρεσίτο» είναι μία απόπειρα αναφοράς στο περίσσευμα της Μπαρτσελόνα και στο έλλειμα του ΠΑΟΚ. Εξηγούμαστε πάντως, για να μην παρεξηγούμαστε: Μήτε κατά φαντασία δεν επιχειρείται οποιοσδήποτε παραλληλισμός…
Αυτό το «καρέ» των παικτών είχε μία αρχή: Όλοι για την ομάδα κι ουδείς πάνω από την ομάδα. Μία αρχή η οποία στον ΠΑΟΚ είδος ένα ανεπαρκεία. Κι η έλλειψη της ίσως, είναι η πηγή όλων των κακών της μοίρας του τις νεότερες εποχές. Κάποιες παλαιότερες έφθανε και περίσσευε αυτή η σοφή αρχή. Κι ο ΠΑΟΚ τότε, μεγαλουργούσε. Είχε την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών του. Τώρα; Αφήστε να πάνε.
Κι είναι να απορείς. Πως παίκτες ιερά τέρατα υποκλινόταν στην ομάδα… παικτάκια της σειράς – μπροστά τους – θέλουν την ομάδα να υποκλίνεται.
Με αυτήν την αρχή: Όλοι για την ομάδα κι ουδείς πάνω από την ομάδα, αυτοί οι τέσσερις θρύλοι του παγκόσμιου φουτμπόλ (υπ)έγραψαν ένδοξη ιστορία. Η Μπαρτσελόνα με Αντρές Ινιέστα, Τσάβι Ερνάντεθ, Κάρλος Πουγιόλ και Βίκτορ Βαλντές (όλους μαζί ή ξεχωριστά) η Μπαρτσελόνα κέρδισε επτά Πρωταθλήματα, τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ, τρία Σούπερ Κύπελλα Ισπανίας, δύο Σούπερ Καπ ΟΥΕΦΑ, δύο Παγκόσμια Κύπελλα Ομάδων και φυσικά δύο τρεμπλ!
Οι «παλιοσειρές» στο «Καμπ Νου» στηρίζουν τις ελπίδες τους για ανάλογη πορεία και στο μέλλον στη φλόγα του Αντρές Ινιέστα. Έκαιγε στις καρδιές τεσσάρων. Καίει στην καρδιά ενός. Ναι, αλλά… Αυτή η φλόγα της αναφερόμενης αρχής μεταλαμπαδεύθηκε και στο Λιονέλ Μέσι. Ως εκ τούτου δεν επέλεξαν λάθος στήριγμα για την αισιοδοξία τους οι «παλιοσειρές» στο «Καμπ Νου».
Ο …νταλκάς για την ομάδα είναι η αφετηρία της προσφοράς του παίκτη. Δίχως αυτόν; Η απάντηση στα πεπραγμένα του ΠΑΟΚ στη μόλις …παρελθούσας αγωνιστικής περιόδου.
Οφείλουμε όμως, να ομολογήσουμε πως αιτία δε, για αυτήν την απόπειρα μας είναι η θέση του Στέφανου Αθανασιάδη. Εκείνη ακριβώς περί της ανάγκης… εμποτισμού παικτών του ΠΑΟΚ με την αρχή: Όλοι για την ομάδα. Ουδείς πάνω από την ομάδα! Περί της ανάγκης… μύησης κι ημεδαπών κι αλλοδαπών στις διαστάσεις του.
Όχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά για να αντιλαμβάνονται σε αυτό το επίπεδο όπως είναι του ΠΑΟΚ, πως τού οφείλουν και δεν τους οφείλει. Μήπως κι έτσι ανάψει η (ζητούμενη…) φλόγα (σαν του τελευταίου των Μοϊκανών της Μπαρτσελόνα) ή έστω πεταχθούν σπίθες για το άναμμα της στις καρδιές τους. Μήπως κι έτσι επιλέξουν μετά στηρίγματα για την αισιοδοξία τους οι φίλοι του «δικέφαλου». Τώρα – βλέπετε – δεν έχουν (αγωνιστικά) έστω ένα.
