INFO: Ο πρόεδρος των προέδρων και αποκαλούμενος «πατριάρχης» του ΠΑΟΚ έδωσε σκληρές μάχες, τις οποίες αν δεν τις κέρδιζε, σήμερα δεν θα υπήρχε η θρυλική έδρα και ό,τι μεγαλόπνοο και ιστορικό συνδέεται μαζί της.
Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές αναρωτήθηκα ποιος θα ήταν σήμερα ο ΠΑΟΚ αν στο παρελθόν κάποιοι προνοητικοί, σοβαροί και υπεύθυνοι παράγοντες του, δεν είχαν φροντίσει να μην μείνει στους πέντε δρόμους, άστεγος, μετά την απόφαση της τότε Κυβέρνησης να συμπεριλάβει στον σχεδιασμό της Πανεπιστημιούπολης και το γήπεδο στο Συντριβάνι. Οπως το ίδιο ακριβώς έκανε και με το αντίστοιχο του Ηρακλή.
Αναρωτιόμουν ως εκ τούτου αν θα είχε αυτή την αλματώδη εξέλιξη (αγωνιστική και οπαδική έκρηξη) ή αν θα έμενε μια μικρομεσαία ομάδα που πρωτίστως θα αγωνιζόταν για την επιβίωση της. Εν πάση περιπτώσει και όπως αποδείχθηκε, έμεινε και θα μείνει αναπάντητο αυτό το ερώτημα μου, από τη στιγμή που η προνοητικότητα των τότε ηγετών του, του κορυφαίου και αποκαλούμενου από τους ορθόδοξους ΠΑΟΚτσήδες «πατριάρχη» Γιώργου Χαραλαμπίδη και του στενού του συνεργάτη και μετέπειτα διαδόχου του στην προεδρία Δημήτρη Δημάδη, δεν είχε επιτρέψει να προκληθούν τέτοιου είδους προβληματισμοί. Οι συγκεκριμένοι γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν υπήρχε περίπτωση παραμονής στο Συντριβάνι, αφού η Κυβέρνηση ήταν αποφασισμένη να μην αλλάξει απόφαση.
Έτσι, αποφάσισαν άμεσα την δημιουργία ενός «ταμείου» κι ενός λογαριασμού που θα αφορούσε την συγκέντρωση ενός ποσού, το οποίο με απόφαση της γενικής συνέλευσης εθεωρείτο απρόσιτο για τον οποιοδήποτε, ακόμη και για την πιο μεγάλη ανάγκη του συλλόγου. Το ποσό αποκλειστικά και μονόδρομα αφορούσε την προκαταβολή του οικοπέδου που είχε εντοπιστεί στην περιοχή της Τούμπας. Η αυστηρή φρούρηση του συγκεκριμένου ταμείου και λογαριασμού είχε σαν αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί πολύ γρήγορα αυτό το ποσό.
Μαζί όμως με αυτή την ευχάριστη διαπίστωση, ήρθε σαν κεραυνός η συγκέντρωση υπογραφών για μια έκτακτη γενική συνέλευση από την αντιπολίτευση της διοίκησης. Στόχος η ανατροπή της και ανάληψη της ηγεσίας από τους καινούργιους. Οι τότε επικεφαλείς Γιώργος Χαραλαμπίδης και Δημήτρης Δημάδης κήρυξαν συναγερμό, διαπιστώνοντας όπως οι ίδιοι υποστήριζαν ότι οι προθέσεις των αντιπολιτευόμενων εκτός της ανατροπής επικεντρωνόντουσαν και στο... «σπάσιμο» του κουμπαρά, όπως αποκαλούσαν τον ειδικό λογαριασμό για την αγορά του οικοπέδου της Τούμπας.
Αυτή την διαπίστωση τους οι διοικούντες προφανώς την εισέπρατταν και την επιβεβαίωσαν μέσα από τα διακινούμενα σενάρια τα οποία μιλούσαν για μεγάλες μεταγραφές που ήταν στα σκαριά για το μπάσκετ. Εκείνη την περίοδο νεαρός ρεπόρτερ (ως εκ τούτου και άπειρος) έβλεπα με συμπάθεια την κίνηση της αντιπολίτευσης. Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης των «ΣΠΟΡ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ» μου είπε ότι θέλει να με δει επειγόντως ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ Δημήτρης Δημάδης. Πήγα στο γραφείο του στην Ίωνος Δραγούμη (ήταν νομικός σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας) όπου χωρίς περιστροφές και λακωνικά που είπε περίπου τα εξής: «Θέλω να σου επιστήσω την προσοχή ότι αυτοί – εννοούσε την αντιπολίτευση – εκμεταλλεύονται το νεανικό παρορμητισμό σου και σε παρασύρουν σε λάθος δρόμο. Δεν έχεις καταλάβει ότι οι προθέσεις τους δεν είναι τόσο καθαρές όσο θέλουν να δείχνουν και το κυριότερο κρύβουν το μεγάλο κίνδυνο να ανατρέψουν την απόφαση της γενικής συνέλευσης, για το σπάσιμο του ειδικού λογαριασμού που έχουμε για να δώσουμε προκαταβολή για το οικόπεδο της Τούμπας, κατασπαταλώντας άσκοπα τα χρήματα. Κανόνισε την πορεία σου. Σε προειδοποιώ γιατί γνωρίζω καλά ότι αγαπάς τον ΠΑΟΚ». Έφυγα προβληματισμένος είναι αλήθεια κι έμεινα ουδέτερος και αμέτοχος σε ότι ακολούθησε. Κι αυτό που ακολούθησε ήταν μια πολύ σκληρή και αμφίρροπη μάχη στην κυριολεξία που την κέρδισε πάνω στη νήμα η διοίκηση. Η οποία στη συνέχεια έσπευσε να καπαρώσει κατεπειγόντως το οικόπεδο πάνω στο οποίο στήθηκε και η θρυλική έδρα.
Η ιστορία αυτή έχει σαφέστατα πολύ παρασκήνιο, όμως στη συγκεκριμένη στιγμή νομίζω πως αυτό δεν ενδιαφέρει. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως υπήρχαν κάποιοι φωτισμένοι «πρόσφυγες - ηγέτες» οι οποίοι χωρίς την παραμικρή οικονομική στήριξη κατάφεραν να πετύχουν πράγματα και θαύματα. Μαθημένοι από την προσφυγιά σπιτώθηκαν γρήγορα και φλογισμένοι από αξίες και ιδανικά από έναν υπέροχο αξιακό κώδικα, δημιούργησαν μια ομάδα από το πουθενά και με το τίποτα. Και πέτυχαν αυτό το θαύμα όλοι μαζί. Και όταν λέμε όλοι μαζί, δεν μένει παρά να αναφερθούμε στο συγκλονιστικό εκείνο φαινόμενο της εθελοντικής προσφοράς χιλιάδων απλών ΠΑΟΚτσήδων που μετά το μεροκάματο της ημέρας, έσπευδαν στο εργοτάξιο της Τούμπας να βοηθήσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο, την αποπεράτωση του... προσφυγικού θαύματος. Με αφορμή λοιπόν την χθεσινή επέτειο, θελήσαμε σήμερα να αναφερθούμε συγκεκριμένα στους ηγέτες εκείνης της εποχής, τα ονόματα των οποίων σπάνια αναφέρονται και δυστυχώς θεωρείται σίγουρο ότι οι νέες γενιές των ΠΑΟΚτσήδων δεν τα γνωρίζουν. Την Τούμπα την οραματίστηκε και την θεμελίωσε ο ιστορικός και κορυφαίος ΠΑΟΚτσής της, ηγέτης Γιώργος Χαραλαμπίδης με τους άξιους συνεργάτες του, ανάμεσα στους οποίους και στην πρώτη γραμμή ήταν ο «σιδηρούς» πρόεδρος Δημήτρης Δημάδης.
ΥΓ1: Οι ΠΑΟΚτσήδες διαβάζουν και τρίβουν τα μάτια τους. Ακούνε και δεν το πιστεύουν. Οι επιτελείς τους «ψάχνουν» (;) για αξιόλογο παίκτη στους ελεύθερους και κανείς δεν τους πληροφόρησε ότι στον κατάλογο υπάρχει ο Γκάρι Ροντρίγκες, τον οποίο πρότεινε ο μάνατζερ του στον Παναθηναϊκό.
ΥΓ2: Πριν στεγνώσει η μελάνι για το «έγκλημα» - γιατί περί εγκλήματος πρόκειται – της αδιαφορίας που επέδειξε το σκάουτινγκ και οι υπεύθυνοι του ΠΑΟΚ για την περίπτωση Δουβίκα, ήρθε η επιβεβαίωση με την εμφάνιση του νεαρού, ο οποίος από ότι όλα δείχνουν θα αφήσει εποχή. Ποιος θα απολογηθεί και ποιος θα πληρώσει για τη νέα γκάφα, απερισκεψία ή συνειδητά και τραγικά λαθεμένη εκτίμηση;
