Βλέπεις και ξανά βλέπεις τη χαμένη ευκαιρία του Άντρε Γκρέι στο 87ο λεπτό και πραγματικά δεν μπορείς να πιστέψεις το πώς ο Τζαμαϊκανός κατάφερε – γιατί περί κατορθώματος πρόκειται – να αστοχήσει απέναντι από την εστία και (σχεδόν) πάνω από τη γραμμή της! Είναι από τις ευκαιρίες που λες… “εγώ να ήμουν εκεί, θα το έβαζα”. Κι όμως, ο βασικός φορ του Αρη , με συμβόλαιο 600 χιλιάδων ευρώ και μεγάλη θητεία στα αγγλικά γήπεδα, δεν το έβαλε.
Η ευθύνη της χθεσινής γκέλας στη Λιβαδειά αν μη τι άλλο (θα) τον βαραίνει, διότι ο Αρης έχασε μεγάλη ευκαιρία να φύγει με το διπλό και να διορθώσει τη βαθμολογική του θέση. Και δεν είναι μόνο το... άχαστο, είναι και η ευκαιρία που ακολούθησε στις καθυστερήσεις από το ύψος του πέναλτι, που είχε δυνατότητα εξιλέωσης. Η συγνώμη προς τους συμπαίκτες του μετά το τέλος του αγώνα είναι η απόλυτη παραδοχή και επιβεβαιώνει την ευθύνη που αντιλαμβάνεται ότι τον βαραίνει. Γιατί σπανίως ένας ποδοσφαιριστής αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου την ευθύνη ενός αρνητικού αποτελέσματος. Ο Γκρέι το έκανε, ακόμη κι αν ξέρει ότι στη συνείδηση των φιλάθλων δεν αλλάζει κάτι. Τουλάχιστον μέχρι το επόμενο γκολ του, ή τους επόμενους βαθμούς που θα χαρίσει. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο και ο Τζαμαϊκανός το ξέρει καλά έχοντας φάει με το κουτάλι τα γήπεδα της Αγγλίας.
Πάμε και στο παρακάτω. Ο Γκρέι μπορεί να είναι ο μοιραίος του Αρη στο β’ ημίχρονο, αλλά ουδείς μπορεί να παραβλέψει την εικόνα της ομάδας στο α’. Ο Άλαν Πάρντιου μίλησε μετά το παιχνίδι για… “φτωχή εικόνα και απογοήτευση” κουβαλώντας κι αυτός το δικό του μερίδιο ευθυνών για το χαμένο ημίχρονο. Ο Βρετανός αιτιολόγησε την αλλαγή τακτικής με την απουσία του Φαμπιάνο και την αδυναμία του Πίρσμαν ν’ αγωνιστεί σε τετράδα, όπως είχε διαπιστωθεί στο παιχνίδι με τον Βόλο.
Ο οποίος παρόλο αυτά, όμως, χθες είχε θετική παρουσία και σωστή ανταπόκριση στις αγωνιστικές του ευθύνες. Ακόμα κι έτσι όμως δεν δικαιολογείται η αλλαγή στη δομή της ομάδας για έναν μόνο ποδοσφαιριστή (Φαμπιάνο) και μάλιστα με μια διάταξη την οποία ακόμη η ομάδα δεν έχει αφομοιώσει. Ο Αρης του α’ ημίχρονο σίγουρα δεν άξιζε να χάνει, αλλά και πάλι εκείνος είχε μία ανούσια υπεροχή και με πρόβλημα στην παραγωγή φάσεων στο τελευταίο τρίτο.
Το παράδοξο επίσης είναι ότι με φορτωμένο τον άξονα του δεν μπόρεσε να δημιουργήσει και πήγε σε παιχνίδι πλαγιοκοπήσεων. Ηταν η πρώτη φορά που πάντως έβλεπες στο πρόσωπο του Βρετανού σημάδια πίεσης. Μετά το πρώτο δίμηνο του… μέλιτος και τη διακοπή του Πρωταθλήματος η ευθύνη του είναι μεγαλύτερη όπως και η κριτική που θα του ασκείται. Σε μια περίοδο όπου ο Αρης έχει ανάγκη τους βαθμούς, ο Πάρντιου καλείται να βρει – επιτέλους – σταθερές στο πλάνο του και να δώσει συχνότητα σε αυτές αφού οι συνεχείς εναλλαγές φαίνεται να μην αποδίδουν.
