Ως συνήθως και όταν ο Ραζβάν είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει σε rotation, προκειμένου να ανταποκριθεί το ρόστερ στις πιεστικές ανάγκες της μάχης που δίνεται σε δύο μέτωπα, κάποιοι από τους παίκτες που χρησιμοποιεί για εναλλακτικές λύσεις δεν τον δικαιώνουν.
Έτσι, χάνεται αρκετός πολύτιμος χρόνος, συγχρόνως και ευκαιρίες που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν άλλες εξελίξεις. Ο Ρουμάνος κόουτς τους πιστεύει, αλλά αυτοί δεν τον δικαιώνουν. Έτσι χάνονται ολόκληρα 45λεπτα....και βάλε για να επιχειρηθούν στη συνέχεια οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις, ώστε να βρει η ομάδα τα πατήματα της. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε ονόματα. Καμιά φορά επίσης και από τις διορθωτικές κινήσεις δεν παίρνεις αυτό που πιστεύεις και που επιδιώκεις.
Χθες ο ΠΑΟΚ κινήθηκε βάση ενός πλάνου, στο οποίο είτε το ήθελε είτε όχι, έπρεπε να συμπεριλάβει εκτός από τον Παναθηναϊκό και «ότι άλλο» αφορούσε τον μεγάλο του αντίπαλο της Πέμπτης. Κι αυτό το άλλο δυστυχώς εξαναγκάζει τον προπονητή του να διευρύνει τις ανησυχίες και τις σκέψεις του, προκειμένου να διατηρήσει ακέραιες τις ελπίδες και τις προοπτικές για μια αξιοπρεπή και διεκδικητική εμφάνιση, που αφορά ιδιαίτερα όμως την κόντρα του με την δευτεραθλήτρια Γαλλίας. Ο Ραζβάν ξεκούρασε, δοκίμασε, εμπιστεύτηκε και επιχείρησε παίζοντας και στα δύο ταμπλό, να πάρει ότι καλύτερο. Δυστυχώς χθες δεν του βγήκε το «πλάνο».
Οχι βέβαια γιατί η ομάδα του δεν ήταν τόσο καλή όσο χρειαζόταν. Ήταν στο μεγαλύτερο διάστημα καλύτερη από την αντίπαλο της, αλλά οι παίκτες της έχασαν τα άχαστα. Η εικόνα του πανικόβλητου Παναθηναϊκού στο β΄ ημίχρονο και ο τρόπος με τον οποίο πανηγύρισε το χρυσό τρίποντο, δείχνουν ως ένα σημείο το περίγραμμα μέσα στο οποίο κλείστηκε το ιστορικό της χθεσινής αναμέτρησης στη «Λεωφόρο». Μπορούμε να προσθέσουμε ότι στοιχειωδώς σοβαροί να ήταν συγκεκριμένοι χασογκόληδες, θα είχαμε διαφορετικά πράγματα. Πέραν αυτού και επιπρόσθετα όμως, είχαμε και μια ύποπτη συμπεριφορά από τους VARίστες του αγώνα, οι οποίοι θαρρείς και ήταν απόφοιτοι της δικιάς μας θρυλικής παράγκας, έδειξαν μια ανεξήγητη εχθρική συμπεριφορά απέναντι στον ΠΑΟΚ, παρασύροντας τον διαιτητή να διαπράξει δύο τεράστια λάθη.
Το πρώτο αφορά ένα κλασικό πέναλτι που αρχικά βέβαια ο Βόσνιος ρέφερι το επικύρωσε, αλλά στη συνέχεια σχεδόν συρόμενος από τους VARίστες το ακύρωσε και το δεύτερο να κλείσει στην κυριολεξία τα μάτια του στο επίσης κλασικό πέναλτι (χέρι του Χουάνκαρ εντός περιοχής), διαμορφώνοντας συνθήκες ήττας για τον δικέφαλο. Βέβαια αν ρίξουμε μια ματιά και στα λάθη που έγιναν, θα διαπιστώσουμε παιδαριώδεις συμπεριφορές με αμυντικές ευθύνες. Στο πρώτο γκολ συμμετοχή έχει και ο Πασχαλάκης, αλλά κυρίως ο Σάστρε, που χθες δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ο Ελ Καντουρί αποδείχθηκε λίγος και μοιραίος.
Οι αλλαγές δεν βοήθησαν όπως και όσο θα έπρεπε, παρά το γεγονός ότι η ομάδα τα πήγε καλά στο δεύτερο ημίχρονο. Οι έλλειψη ποιοτικών εναλλακτικών λύσεων εμφανέστατη κι αυτό αποδεικνύεται όταν αναγκάζεσαι να επιστρατεύσεις σε κρίσιμα σημεία του αγώνα, παίκτες του επιπέδου του Σίντκλεϊ και του Τέιλορ. Αυτό από μόνο του δείχνει πολλά πράγματα. Μια άλλη διαπίστωση αφορά την αποχώρηση του Τσιγγάρα. Δικαιολογίες του τύπου πρέπει να ξεκουραστεί για έναν παίκτη της ηλικίας του ταλαντούχου Χάρη, δεν ευσταθούν ποδοσφαιρικά.
Σε πολύ άσχημη κατάσταση ο Μπίσεσβαρ. Μεγάλος μαχητής αλλά και χασογκόλης ο Άκπομ (αλήθεια τι ευκαιρία ήταν αυτή που έχασε;). Πολύ καλοί κατά την προσωπική μας άποψη ήταν ο Ίνγκασον, ο Ζαμπά και ο σκόρερ του μοναδικού γκολ Ζίβκοβιτς, που έβγαλε στην κυριολεξία τα πνευμόνια του.
Για την διαιτησία τα είπαμε παραπάνω. Είναι κρίμα που μετά το χθεσινό «Χ» του τραγικού και πάλι πρωτοπόρου, ο ΠΑΟΚ χάνει μία ευκαιρία να δώσει άλλο χρώμα και άλλο ενδιαφέρον για την διεκδίκηση του τίτλου. Δεν πειράζει όμως, ας ευχηθούμε όλοι καλή τύχη για τον Λουτσέσκου και τους παίκτες του απέναντι στη Μαρσέιγ.
