Ο Χάρης Μαυρίας παραχώρησε συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα του Euro U19 2015 κι αναφέρθηκε στην παρουσία του στην Εθνική ομάδα όλα αυτά τα χρόνια.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
Έκανες την πρώτη σου συμμετοχή με την Εθνική Παίδων σε φιλικό με τη Ρουμανία τον Σεπτέμβριο του 2009, σε ηλικία 15 ετών. Για αρκετά χρόνια ήσουν ανάμεσα στους νεαρότερους παίκτες των αποστολών. Ποιο στοιχείο ήταν αυτό που σε βοήθησε περισσότερο να αντεπεξέλθεις στις απαιτήσεις των Εθνικών Ομάδων;
"Νομίζω ο ζήλος και η προσήλωση στις υποχρεώσεις σου. Μπορεί να μοιάζει δύσκολο για ένα παιδί 15 ετών να παραμένει συγκεντρωμένο σε αυτό που έχει να κάνει, αλλά από την προσωπική μου εμπειρία, δεν είναι ακατόρθωτο. Από κει και πέρα, εγώ πάντα όταν μαζευόμασταν με την Εθνική ήμουν πολύ χαρούμενος, γιατί θα ξαναβρισκόμουν με τους φίλους μου. Η ψυχολογία μου ήταν πάντα ανεβασμένη και αυτό με ωθούσε να δώσω το κάτι παραπάνω στις προπονήσεις και στους αγώνες".
Έχεις περάσει από όλες τις Εθνικές Ομάδες και μετράς ήδη πέντε συμμετοχές με την Εθνική Ανδρών. Περιέγραψε μας αυτό το ταξίδι. Πώς ήταν για σένα αυτή η μετάβαση;
"Ήταν ακριβώς αυτό: ένα ταξίδι, ένα όμορφο όνειρο. Από τη στιγμή που μπαίνεις για πρώτη φορά στους κύκλους των Εθνικών, αρχίζεις να έρχεσαι σε επαφή και να αφομοιώνεις σιγά-σιγά αυτό που λέγεται φιλοσοφία της Εθνικής. Προσωπικά, υπήρξα πολύ τυχερός γιατί βρέθηκαν στο δρόμο μου προπονητές που με αγάπησαν και με βοήθησαν με τις οδηγίες τους να ξεδιπλώσω τις δυνατότητες που διαθέτω. Όλο αυτό το ταξίδι περιλαμβάνει σκληρή δουλειά και, όπως είπα, οφείλεις να παραμείνεις προσηλωμένος στο στόχο σου. Φυσικά, περιλαμβάνει και έντονες στιγμές χαράς, αλλά και λύπης, που θα θυμάσαι για πάντα. Με τα παιδιά ήμασταν τόσα χρόνια συμπαίκτες, από την Παίδων έως την Ελπίδων, ουσιαστικά, μεγαλώσαμε μαζί, ενηλικιωθήκαμε και ωριμάσαμε ως ποδοσφαιριστές και ως προσωπικότητες."
Εντοπίζεις ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στη φιλοσοφία και στις υποχρεώσεις των μικρών ηλικιακά Εθνικών Ομάδων και σε αυτή της Εθνικής Ανδρών;
"Από την Παίδων ακόμα, όλη η δουλειά που γίνεται στοχεύει στο να προετοιμαστείς όσο το δυνατόν καλύτερα και να φτάσεις έως την Ανδρών. Η φιλοσοφία είναι κοινή. Ως παίκτης που φορά τη φανέλα με το εθνόσημο, οφείλεις να το τιμάς με τη συμπεριφορά σου, είτε στις προπονήσεις, είτε στους επίσημους αγώνες, αλλά και εκτός αγωνιστικού χώρου. Από κει και πέρα, αυτό που προσωπικά εντοπίζω ως διαφορά, είναι ότι στην Εθνική Ανδρών η πίεση που αισθάνεσαι είναι μεγαλύτερη".
Ποια είναι η στιγμή που ξεχωρίζεις από όλες αυτές που έζησες φορώντας της φανέλα με το Εθνόσημο;
"Ως διεθνής ποδοσφαιριστής έχω να θυμάμαι πολλά, καθώς όλη αυτή η πορεία με έχει γεμίσει με πολύτιμες εμπειρίες. Ξεχωρίζω, όμως, τρεις στιγμές. Τη συμμετοχή μου στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Νέων με την Ισπανία, την απογοήτευση μου όταν δεν κατάφερα να πάω στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου U-20 στην Τουρκία, λόγω τραυματισμού και, φυσικά, την υπερηφάνεια που αισθάνθηκα στην πρώτη μου συμμετοχή με την Εθνική Ανδρών, στον αγώνα με τη Λιθουανία για τα προκριματικά του Mundial. Απ’ ότι βλέπεις, οι χαρές πάνε πλάι-πλάι με τις λύπες, αλλά κάπως έτσι είναι η πορεία κάθε ποδοσφαιριστή!"
