Όσο πιο γρήγορα μπορέσουν να ξεχάσουν όλοι (κόουτς, ομάδα, παίκτες, διοίκηση και λαός) το φετινό ευρωπαϊκό φιάσκο τόσο πιο σοβαρά και αισιόδοξα θα μπορέσουν να επικεντρωθούν άμεσα στους δύο εναπομείναντες σοβαρούς εγχώριους στόχους.
Η πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ έκλεισε τον κύκλο της με τον πλέον αντιφατικό – ως προς τις προσδοκίες του κόσμου, αλλά και τις ικανότητες της ομάδας – τρόπο! Η χθεσινή εμφάνιση, απαράδεκτη και ασυγχώρητη σφράγισε μια διαδρομή την οποία όσο καλή και συγχωρητική διάθεση να έχεις, δεν μπορεί παρά συνειδητά να απομακρυνθείς από τις όποιες δικαιολογίες και τα όποια άλλοθι θα μπορούσαν να επιστρατευτούν, προκειμένου να καλύψουν τις ενοχές και τις ευθύνες που υπάρχουν.
Εν πάση περιπτώσει κι επειδή στο δρόμο της ομάδας οι υποχρεώσεις για την υπεράσπιση της πρωτοπορίας και ως εκ τούτου και της κατάκτησης του τίτλου του βασικότατου δηλαδή στόχου της χρονιάς, είναι άμεσες κι επιτακτικές, θα περιοριστούμε σε μια γενικόλογη τοποθέτηση της χθεσινής αποτυχημένης παράστασης που έδωσε ο κόουτς και οι παίκτες του και η οποία κατά γενική ομολογία στο πρώτο ημίχρονο δεν διέφερε από μια ποδοσφαιρική ιλαροτραγωδία.
Η οποία και αυτό είναι το πολύ σημαντικό και πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν, για πρώτη φορά ανάγκασε την Τούμπα να ξεσηκωθεί, αλλά και να αλλάξει συμπεριφορά ξεσπώντας σε αποδοκιμασίες. Η επιστροφή του β΄ ημιχρόνου με τις όποιες αλλαγές έγιναν (Ουάρντα, Ακπόμ και Τόσκα) ιδιαίτερα με τους δύο πρώτους, έδωσε κάποια ζωντάνια, άλλαξε την εικόνα της ομάδας, αλλά δυστυχώς όπως προαναφέραμε δεν έσωσε την παρτίδα.
Και όταν λέμε παρτίδα, δεν εννοούμε ασφαλώς την πρόκριση η οποία σε τελική ανάλυση δεν εξαρτώνταν από την ομάδα του Λουτσέσκου, αλλά το ισχυρότατο πλήγμα που δέχθηκε το γόητρο του συλλόγου όπως επίσης και η ψυχολογία ολόκληρης της ασπρόμαυρης οικογένειας. Σε μερικά παιχνίδια και παρά το γεγονός πως διαπιστώνεις ότι οι ευθύνες καταμερίζονται ισομερώς, δικαίως ή αδίκως δεν έχει σημασία, υπάρχουν περιπτώσεις που είσαι υποχρεωμένος να ξεχωρίσεις την απόδοση και τον καθοριστικό ρόλο ενός παίκτη που χρεώνεται ή πιστώνεται το μεγαλύτερο μέρος, διαδραματίζοντας σημαντικό (θετικό ή αρνητικό) ρόλο στην εξέλιξη και στη μοίρα ενός παιχνιδιού.
Χθες δυστυχώς ο συμπαθέστατος Μάτος υπήρξε ο αδύναμος κρίκος και η αχίλλειος πτέρνα. Απίστευτα χαλαρός, αδικαιολόγητα επιπόλαιος και αυτοκαταστροφικός, οδήγησε (ασφαλώς όχι συνειδητά) τους αντιπάλους σε διαδρόμους που άνοιγαν πότε από την απουσία του και πότε από τις απίστευτα παιδαριώδεις επιλογές του. Είναι άβολο βέβαια να ξεχωρίζεις ΕΝΑΝ, αλλά όπως διαμορφώθηκαν οι συνθήκες και η εξέλιξη και όπως στρώθηκε το χαλί της εύκολης νίκης για την Μπάτε, δεν μπορείς να αποφύγεις να τονίσεις αυτή την επισήμανση.
Πέραν αυτού, δραματική εικόνα είχαν οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους, με τους Μαουρίσιο, Κάνιας και Πέλκα να μην μπορούν να συντονιστούν θαρρείς και έπαιζαν για πρώτη φορά μεταξύ τους. Οι αλλαγές που έγιναν (Ουάρντα, Ακπόμ και Τόσκα) ιδιαίτερα οι δύο πρώτοι έδωσαν ζωντάνια, βελτίωσαν την εικόνα και σε συνδυασμό με την άνοδο του Ζαμπά αλλά και την προσπάθεια που κατέβαλε για να «διορθώσει» την εικόνα του ο μοιραίος Μάτος, διαφοροποίησαν λίγο τα συναισθήματα, χωρίς να έχουμε στο τέλος του αγώνα τις εκκωφαντικές αποδοκιμασίες του ημιχρόνου.
Και κάτι ακόμη. Στις παραμονές του παιχνιδιού ευρέως κυκλοφορούσε και εγένετο αποδεκτή, η άποψη με την απόφαση του κόουτς ότι θα χρησιμοποιούσε την ίδια ενδεκάδα όπως ακριβώς και στο πρώτο παιχνίδι. Αυτό δηλαδή ήταν το κριτήριο, το σκεπτικό και η προσέγγιση ενός ευρωπαϊκού παιχνιδιού; Δηλαδή όσοι έπαιζαν τότε θα πρέπει να παίξουν και τώρα αν και κατά πόσο μερικοί από αυτούς δεν ήταν σε καλό φεγγάρι και έδειχναν είτε κουρασμένοι, είτε να συνεχίζουν την ασταθή και αβέβαιη αγωνιστική προσπάθεια τους (παρατεταμένο ντεφορμάρισμα); Αν είναι δυνατόν να υιοθετούμε και να επικροτούμε τέτοιες ασόβαρες και ποδοσφαιρικά παράλογες απόψεις.
ΥΓ: Ο κόσμος απογοητεύτηκε. Το ίδιο πιστεύουμε και ο κόουτς με τους παίκτες του. Μέχρι τη Δευτέρα όμως, ο χρόνος θεωρείται και είναι υπεραρκετός για να κάνουν όλοι την αυτοκριτική τους, να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να επανέλθουν συνειδητοποιημένοι και αποφασισμένοι να ξαναμπούν στην ευθεία που βγάζει στο στόχο της κατάκτησης του τίτλου. Και μια ευχή, οι τραυματίες να μπορέσουν να δώσουν το παρών στη μεγάλη και δύσκολη εκτός έδρας μάχη, σε ένα ακόμη ερυθρόλευκο προτεκτοράτο (Κομπότης).
Από την ένυπη έκδοση της Metrosport (14/12)