Μαθητής της Γ' Λυκείου έγραψε γράμμα στην Υπουργό Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως αναφορικά με την επιστροφή των μαθητών στο σχολείο, το μέτρο του self test αλλά και την απαλλαγή της μάσκας από τους χώρους του σχολείου.
Αναλυτικά το κείμενο
Ονομάζομαι ... και είμαι μαθητής της Γ´ Λυκείου (ή μάλλον προσπαθώ!). Εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο είμαστε αντιμέτωποι με μια ασθένεια - μάστιγα της εποχής μας, η οποία είχε και έχει ως απόρροια την ανεργία, τη ζωή των μαθητών εκτός του σχολικού περιβάλλοντος, την πίεση του συστήματος υγείας αλλά –το πιο σημαντικό– τον θάνατο. Γνωρίζω πως όλοι μας είμαστε πιεσμένοι: οι μαθητές από την τηλεκπαίδευση, οι ιατροί και όλο το λοιπό υγειονομικό προσωπικό από το ασφυκτικό κλίμα στο χώρο των νοσοκομείων, οι κυβερνώντες εξαιτίας της ανάγκης για τη λήψη των ενδεδειγμένων αποφάσεων καθώς και από την εξέταση των δεδομένων για τη COVID-19, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι πολίτες, οι οποίοι βλέπουν τους κόπους, τις περιουσίες, και τα οικονομικά τους να εξαφανίζονται από προσώπου γης. Το άνοιγμα του λιανεμπορίου και των σχολείων –αν λάβουμε υπ’ όψιν τα κρούσματα και το ιικό φορτίο πολλών περιοχών– ίσως αποδειχθεί «υγειονομική τραγωδία», παρ’ όλα αυτά πιθανόν να είναι η μόνη λύση για την έστω και υποτυπώδη επανεκκίνηση της οικονομίας. Πόσο έτοιμοι είμαστε όμως γι’ αυτό το άνοιγμα;
Το πρώτο κουδούνι χτύπησε το πρωί της Δευτέρας με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα (αποστάσεις, μάσκες) αλλά και με ένα ακόμη μέτρο, το οποίο προστέθηκε πρόσφατα στην φαρέτρα της κυβέρνησης. Το νέο αυτοδιαγνωστικό τεστ, γνωστό και ως self-test, ήρθε όπως φαίνεται για να μείνει, καθώς αποτελεί ένα «όπλο» που θα βοηθήσει στην επιστροφή της κανονικότητας, παράλληλα, βέβαια, με τους εμβολιασμούς. Αν, λοιπόν, τηρήσουμε πίστα τις οδηγίες που βρίσκονται στη συσκευασία και το τεστ βγει αρνητικό, εντός του σχολείου θα βρίσκονται μόνο αρνητικοί μαθητές και εκπαιδευτικοί.
Γιατί, λοιπόν, να μη κυκλοφορούμε απαλλαγμένοι από τις μάσκες και τις αποστάσεις στον χώρο του σχολείου, όπως πολλοί από εμάς θα έχουμε παρατηρήσει πως αυτό γίνεται σε όλες τις εκπομπές και σε όλα τα reality shows; Θα απαντούσε κάποιος επειδή βγαίνοντας από το σχολείο, κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης μέρας θα υπήρχε κίνδυνος να νοσήσουμε. Και γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε τις ημέρες διενέργειας του τεστ, δηλαδή τη Δευτέρα και τη Πέμπτη, ως ημέρες «απελευθέρωσης»; Μα τι λέω; Πόσο σίγουροι θα είμαστε πως όλα τα τεστ θα έχουν γίνει με επιτυχία; Ή ακόμη χειρότερα, πόσο σίγουροι είμαστε πως όλοι οι μαθητές θα έχουν κάνει το τεστ και δεν θα καταχωρούν ψευδή αρνητικά αποτελέσματα στη πλατφόρμα; Ας μη κοροϊδευόμαστε. Πολλοί! Είναι γνώριμα πλέον ερωτήματα, και για εμάς αλλά και για εσάς, των οποίων η απάντηση προς το παρόν είναι: Ας ελπίσουμε πως η διαδικασία θα γίνεται από όλους και σωστά.
Ένα ακόμη εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι: Για ποιον λόγο, παράλληλα με το άνοιγμα των σχολείων, δεν ανοίγει και ο ιδιωτικός τομέας της εκπαίδευσης, τα φροντιστήρια; Ως τελειόφοιτος μαθητής του Λυκείου, και σύμφωνα με τη πλειοψηφία των συνομηλίκων μου, η πολύμηνη απουσία μας από τη διά ζώσης λειτουργία των φροντιστηρίων αποτελεί, επίσης, ένα μεγάλο πλήγμα. Η απάντηση που έχει δοθεί είναι η εξής: Επειδή στα φροντιστήρια υπάρχει ενός είδους «ανάμειξης» μαθητών διαφόρων περιοχών. Στην πόλη διαμονής μου, οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. μεταβαίνουν καθημερινά σε άλλη πόλη (με λεωφορεία, στα οποία και οι 52 θέσεις είναι κατειλημμένες!), οι οποίοι συναναστρέφονται με παιδιά από τα γύρω χωριά. Συνεπώς, δεν μιλάμε για 2, 4, 6 άτομα που βρίσκονται σε μια φροντιστηριακή αίθουσα, αλλά για πολύ περισσότερα.
Είμαστε ένα βήμα πριν καταθέσουμε τα όπλα μας. Εξαντληθήκαμε, ζοριστήκαμε, κλάψαμε. Αλλά ποτέ δεν υποκύψαμε. Τι αξίζει τώρα; Να γονατίσουμε στον βωμό της αποτυχίας μας ή να υψώσουμε τα κεφάλια μας και να προχωρήσουμε μπροστά; Αδιαμφισβήτητα το δεύτερο. Όσο καλά όμως και να λειτουργεί η τηλεκπαίδευση, οι μαθητές φοβούνται και μαζί με αυτούς φοβούνται και οι γονείς. Το ηθικό των συμμαθητών μου, σχεδόν ανύπαρκτο. Διστάζουμε να συνομιλούμε πλέον. Οι εκπαιδευτικοί κοιτούν κουτάκια με φιγούρες περιμένοντας τη στιγμή που κάποιος μαθητής θα ανοίξει το μικρόφωνο και θα διατυπώσει οποιαδήποτε ερώτηση. Εμείς, όμως, με όλες μας τις δυνάμεις υψώνουμε το ανάστημά μας και προσπαθούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Όχι άλλα πειράματα στο σύστημα εκπαίδευσης. Κουραστήκαμε!
Δεν θα μακρολογήσω άλλο, κα Κεραμέως. Αυτά που προανέφερα σίγουρα θα τα σκέφτεστε και εσείς ως μητέρα, αλλά ως μαθήτρια δεν θα τα σκεφτείτε ποτέ. Είναι ασύλληπτα δύσκολο, έως ακατόρθωτο, να «μπει» κάποιος στη σκέψη ενός μαθητή, πόσο μάλλον της Γ´ Λυκείου. Εύχομαι, λοιπόν, να συλλογιστείτε και να συνεχίζετε να λαμβάνεται σωστές αποφάσεις με την παρούσα επιστολή, με γνώμονα όμως το καλό των μαθητών και όχι άλλων παραγόντων. Ελπίζω αυτό το γράμμα να φτάσει στα χέρια σας και να μην καταλήξει στο κάδο απορριμμάτων απαξιώνοντας όχι μόνο εμένα αλλά και όλους όσοι διακατέχονται από τις ίδιες σκέψεις.
Καλή συνέχεια στο έργο σας!
Ο μαθητής της Γ´ Λυκείου του Γενικού Λυκείου Σκύδρας
Πηγή: esos.gr
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
