Θα μπορούσε να κάνει -εκείνο που λέμε- «την καλύτερη δουλειά στον κόσμο». Ταξίδια και μπάλα. Ο εν λόγω συνδυασμός, για εκατομμύρια παιδιά, αποτελεί όνειρο για «άλλους θερινής νυχτός» και για άλλους απλώς... άπιαστο.
Ο Ματέους Σκαπίν ήταν κατά τι πιο τυχερός από πολλούς συνομηλίκους του, γιατί έχει την πολυτέλεια να γυρίζει τον κόσμο και να μιλάει για το ποδόσφαιρο. Όχι, δεν είναι θεωρητικός, είναι το ακριβώς αντίθετο.
Και όσα είπε στο Metrosport.gr, μόνο θεωρητικά δεν είναι. Απόσταγμα εμπειρίας, παραστάσεων και δυνατά ψήγματα φιλοδοξίας με φόντο μία μπάλα, ένα πάγκο και τον παγκόσμιο χάρτη... ορθάνοιχτο.
Δεν τον λες solo traveller, έχοντας ολόκληρο team δίπλα του, αλλά τον λες εύκολα και «ιεραπόστολο» της μπάλας, γιατί μπορεί να βρεθεί σε κάθε σημείο του πλανήτη, για να ολοκληρώσει την εκάστοτε αποστολή του.
Ποιος τον στέλνει σε κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό;
Η Τότεναμ!
Από την Ελλάδα, κάστινγκ στην... Αγγλία
Το επίθετο Σκαπίν δεν είναι άγνωστο στην Ελλάδα. Ο πατέρας του, Σάντρο, έπαιξε πριν αρκετά χρόνια στην Καλαμάτα και για ένα φεγγάρι πέρασε από τον Μεσσηνιακό ως τεχνικός, ενώ βρέθηκε και στο πλευρό του Εντουάρντο Αμορίν, όταν ήταν προπονητής στον Απόλλωνα Καλαμαριάς.
Αναπόφευκτα, ο Ματέους είχε ελληνική επιρροή στην κουλτούρα του.
«Γεννήθηκα στο Ρίο και σε ηλικία 3 ετών πήγα στην Καλαμάτα. Έμεινα περίπου 10 χρόνια και μετά βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη και την Καλαμαριά για άλλα τρία. Ξεκίνησα ποδόσφαιρο στον Μεσσηνιακό, μετά πήγα στον Απόλλωνα αλλά ήμουν πολύ μικρός. Πριν γίνω 18, έφυγα από την Ελλάδα και πήγα στην Αγγλία, για να περάσω δοκιμαστικά και, κάποια στιγμή, βρέθηκα να παίζω ποδόσφαιρο σάλας. Σταμάτησα, επίσης, μικρός. Στα 18 μου, γιατί κατάλαβα ότι ο προορισμός μου είναι η προπονητική», λέει ο Ματέους, ο οποίο εδώ και τρία χρόνια ζει στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.
«Οταν πήγα και για δοκιμαστικά, οι προπονητές με ρώτησαν, αν θέλω να γίνω προπονητής. Δεν το σκέφτηκα πολύ, ήταν ευκολη απόφαση. Πλέον, βοηθάω τις επομενες γενιές. Άρχισα, λοιπόν, να μαζεύω διπλώματα και προπονούσα στην Τότεναμ ομάδες Κ-9, Κ-10, Κ-11, Κ-16, Κ-18.
Προπόνησα και τις γυναίκες στην πρώτη ομάδα, οι οποίες παίζουν στην Πρέμιερ Λιγκ. Ενδιάμεσα εργαζόμουν στο global department της ομάδας, που σημαίνει ότι ταξιδεύω πολύ. Εχω πάει... παντού. Η Αυστραλία είναι η 25η χώρα, που πηγαίνω για δουλειά. Μου αρέσει εδώ. Υπάρχει μέλλον και έχω τα πάντα, για να κάνω καλή δουλειά. Βάσει συμβολαίου θα μείνω δύο χρόνια ακόμη και μετά επιστρέφω στην Αγγλία».
Όπου γης... πατρίς
Αν ο Ματέους έκανε καριέρα ποδοσφαιριστή, τότε θα είχε λίγα χρόνια ακόμη μπροστά του, πριν την απόσυρση. Ο Βραζιλιάνος, με τα άψογα ελληνικά και παραστάσεις από τόσα μέρη του κόσμου, βλέπει απλώς την επόμενη πρόκληση στην καριέρα του. Η Αυστραλία είναι ο ενδιάμεσος σταθμός, μέχρι να γίνει μεγαλύτερο βήμα.
«Μένω κοντά στο Σίδνει, διαθέτω δίπλωμα UEFA B' και πάω για UEFA Α'. Η καθημερινότητα μου εδώ είναι να περάσω τη φιλοσοφία της Τότεναμ σε παίκτες και προπονητές διαφορετικών ομάδων στα καμπ της ομάδας. Έχουμε δημιουργήσει, δηλαδή, κάτι σαν μικτή ομάδα ποδόσφαιρου, αλλά η διαφορά είναι ότι δεν παίζουμε αγώνες τα σαββατοκύριακα, γιατί οι ποδοσφαιριστές ανήκουν σε διάφορες ομάδες, άρα έχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις. Προσωπικά, έχω την επίβλεψη του προπονητικού κέντρου και προορισμός μας είναι να βρούμε τα επόμενα ταλέντα -κατά προτίμηση- από 18 ετών και άνω», προσθέτει.
«Εδώ υπάρχει τελείως άλλη νοοτροπία για το το ποδόσφαιρο ως επάγγελμα. Δουλειά μου είναι να φέρω την επαγγελματική νοοτροπία, σε ποδοσφαιριστές και προπονητές, γι' αυτό και ταξιδεύω πολύ, προκειμένου να τους δώσω υλικό και περισσότερες λεπτομέρειες», εξηγεί.
Μπάλα, μπάλα και... μπάλα
«Ο βασικός άξονας στην προπόνηση είναι διπλός. Μπάλα στα πόδια και ψυχολογία. Δίνουμε μεγάλη σημασία, ώστε ο παίκτης να έχει επαφή με την μπάλα. Δουλεύουμε ασταμάτητα στην ντρίμπλα και με τα δύο πόδια και στην ένταση, όμως κάνουμε focus και σε διαφορά κομμάτια, όπως η ψυχολογία και η φυσική κατάσταση.
Εχουμε ολόκληρο team εδώ, που αποτελείται από βοηθό προπονητή, προπονητή τερματοφυλάκων, ψυχολόγο, διατροφολόγο, γυμναστή και γιατρό», ό,τι πρέπει δηλαδή, ώστε να ανεβαίνει ο πήχης και να πετύχει το παγκόσμιο πρότζεκτ της Τότεναμ. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του...
«Η νοοτροπία, για να χτιστεί θέλει χρόνο. Μπορεί να χρειαστούν και δύο χρόνια, για να δεις αποτέλεσμα. Στην Τότεναμ δίνουμε έμφαση στην προσωπικότητα του ποδοσφαιριστή και στη βελτίωση της καθημερινότητας, όχι μονο στο γήπεδο. Στο 80% πρέπει να νιώθει καλά εκτός γηπέδου και στο υπόλοιπο 20% εντός. Ως προπονητής, πρέπει να καταλάβεις τις δυνάμεις των παικτών που διαχειρίζεσαι, οπότε η φιλοσοφία κ ο τρόπος δουλειάς φτιάχνεται πάνω στις δυνάμεις των αθλητών».
Διαφορετικές φάσεις για τον πατέρα του
Ως γιος πρώην ποδοσφαιριστή και, εδώ και αρκετά χρόνια, συναδέλφου του προπονητή, θα περίμενε κανείς ότι ο άνθρωπος που τον γέννησε θα είχε άμεση επιρροή και στην ανάπτυξη της ποδοσφαιρικής του προσωπικότητας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
«Ο πατέρας μου με βοήθησε στην αρχή, όταν πήγα για πρώτη φορά Αγγλία. Μέχρις εκεί. Όταν μπήκα στην ομάδα, εκείνος βρισκόταν σε άλλη φαση της ζωής του, καθώς εργαζόταν σε ιδιωτικό σχολείο ως προπονητής ποδοσφαίρου. Προφανώς και μου έδινε κάποιες συμβουλές, που ήταν χρήσιμες στο ξεκίνημα, όμως με η Τότεναμ ήταν που με διαμόρφωσε ποδοσφαιρικά».
«Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά»
Ο Ματέους Σκαπίν είναι πολίτης (και προπονητής) του κόσμου. Έχει πάντα τις πόρτες ανοιχτές σε κάθε ήπειρο, χώρα και ομάδα, καθώς ποτέ δεν ξέρει πού θα τον βρει η επόμενη στιγμή. Κοντά ή μακριά από την Τότεναμ, που είναι ο τόπος της ποδοσφαιρικής του γέννησης.
«Εάν θέλω το μεγαλύτερο βήμα, πρέπει να αρχίσω να δουλεύω με τις πρώτες ομάδες. Η Τότεναμ είναι καταπληκτική ομάδα και μέσω εκείνης μπορώ να εξελιχθώ. Εχω μάθει πως τα πάντα πρέπει να είναι επαγγελματικά στο 100%, ακόμη και στην πιο μικρή λεπτομέρεια. Τίποτα λιγότερο.
Βλέποντας πίσω, τα περασμένα χρόνια, καταλαβαίνω πως, αργά η γρήγορα, θα φανεί ότι τη διαφορά κάνει η λεπτομέρεια. Νιώθω έτοιμος για το επόμενο βήμα, περιμένω τη σωστή στιγμή. Την επόμενη διετία, πρέπει να γυρίσω στο Λονδίνο, για να δουλέψω με τις επαγγελματικές ομάδες. Ολα αυτά, αν δεν έρθει κάτι νωρίτερα».
Ανοιχτός για... Ελλάδα
Η γλώσσα του ποδοσφαίρου είναι μία και την ίδια άποψη ασπάζεται και ο Ματέους. Οι διάλεκτοι είναι που αλλάζουν, αλλά για τον ίδιο είναι αδύνατο να αποτελεί... πρόβλημα.
«Είμαι ανοιχτός σε κάθε χώρα, σε κάθε ποδοσφαιρική κουλτούρα. Είμαι Βραζιλιάνος και θα μου ταίριαζε να εργαστώ στην Ισπανία, την Ιταλία, τη Βραζιλία, αλλά θα συζητήσω κάθε πρόταση, που θα έχει συγκεκριμένα στάνταρ.
Δεν θα έλεγα όχι στην Ελλάδα, γιατί το βασικό ζητούμενο είναι να βρεις ανθρώπους, που έχουν τη νοοτροπία του νικητή. Κι αυτό δεν είναι θέμα χώρα, αλλά προσωπικοτήτων. Στην Ελλάδα ήμουν από 3 ετών και έφυγα στα 16. Είναι σημαντική χώρα, άρα γιατί όχι να επιστρέψω ως προπονητής;», αναρωτιέται.
«Αν έχεις τα εργαλεία, για να δουλέψεις επαγγελματικά, τότε όλα γίνονται. Για μένα, τα εργαλεία που θα ήθελα είναι η συνύπαρξη με καταρισμένους ανθρώπους διαφορετικών ειδικοτήτων, όπως για παράδειγμα διατροφολόγου, αναλυτή (τακτική και φιλοσοφία) και γενικά ό,τι αφορά το λεγόμενο sports science. Αν υπάρχουν αυτά, τότε μπορεί να κριθεί αντικειμενικά το έργο σου».
