Τι ψάχνεις;

Λατιφλλάρι: «Ήθελα κάτι παραπάνω στις ΗΠΑ, γιατί να προπονούμαστε σε χωράφια;»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Το ταξίδι στις ΗΠΑ του φάνηκε ένα καλοστημένο αστείο αλλά εξελίχθηκε σε μια από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές στη ζωή του. Ο Τάσος Λατιφλλάρι δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση στον τελικό της σφαιροβολίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Όρεγκον αλλά δημιούργησε φιλοδοξίες για το μέλλον.

Ο 26χρονος αθλητής μίλησε στο Metrosport.gr για την πρώτη του συμμετοχή σε Παγκόσμιο, την αντίδραση του όταν έμαθε ότι θα πρέπει να κάνει βαλίτσες για Αμερική και τον επόμενο στόχο του, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Επιπλέον, μας διηγήθηκε το πώς από το «χοντρό παιδάκι» που έπαιζε τερματοφύλακας, άρχισε να ασχολείται με τη σφαίρα και τα μυστικά που κρύβει το άθλημα.

Τέλος, αναφέρθηκε στις κακές συνθήκες προπόνησης, το «χωράφι» που προπονείται και τη χρηματοδότηση που είναι ανεπαρκής και του δημιούργησε σκέψεις αποχώρησης.

«Φοβερό συναίσθημα, ήθελα κάτι παραπάνω»

Συμμετείχες για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πώς βίωσες αυτή την εμπειρία;

«Συμμετείχα για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ήταν ένα φοβερό συναίσθημα. Νιώθω ευλογημένος που συμμετείχα. Αποδείχθηκε ότι με την προπόνηση και τη σκληρή δουλειά, μπορείς να τα καταφέρεις και να φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι. Στο Παγκόσμιο είδα πράγματα που δεν γνώριζα, δηλαδή πώς προετοιμάζονται αθλητές μεγαλύτεροι από εμένα, και επιστρέφοντας θα τα εφαρμόσω».

Είσαι ικανοποιημένος με την επίδοση σου;

«Όχι, δεν είμαι ευχαριστημένος με την επίδοση, ήθελα το κάτι παραπάνω».

Τι πήγε στραβά και δεν βρέθηκες στον τελικό;

«Δεν είχα πιστέψει ότι θα πάω τελικό. Ήξερα ότι ο τελικός θα κλείσει ψηλά αλλά ο αγώνας έκλεισε πιο χαμηλά και αυτό μου δίνει ένα επιπλέον κίνητρο να προσπαθήσω περισσότερο και την επόμενη φορά να πάρω την πρόκριση».

Πώς αντέδρασες όταν έμαθες ότι είσαι στην αποστολή για τις ΗΠΑ;

«Νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα. Με πήρε ο προπονητής μου τηλέφωνο το βράδυ και μου είπε να ετοιμάσω τις βαλίτσες μου για Αμερική. Δεν τον πίστεψα και του είπα να κόψει τις βλακείες. Μετά με πήρε και ένα άλλο παιδί τηλέφωνο και το είδα και στην κοινή συνομιλία που έχουμε στο viber και σκέφτηκα ότι έχουν οργανώσει πολύ καλά το αστείο τους. Μετά είδα την ανακοίνωση της Ομοσπονδίας και ήρθε και η πρόσκληση και κατάλαβα ότι μου έλεγαν αλήθεια (γέλια) ».

«Βούιζε το γήπεδο, σαν να έπαιζε η Εθνική Αλγερίας»

Βρισκόσουν στην ελληνική αποστολή και στο Οράν. Σε ευχαριστεί η παρουσία σου εκεί; Τι εντύπωση σου άφησε η Αλγερία ως χώρα;

«Ο κόσμος ήταν κάτι το ξεχωριστό. Βούιζε το στάδιο, νόμιζες ότι έπαιζε η Εθνική Αλγερίας. Η επίδοση μου ήταν καλή».

Η διαμονή ήταν ευχάριστη; Υπήρχαν προβλήματα;

«Οι άνθρωποι είχαν κάνει καλή δουλειά και προσπάθησαν να δημιουργήσουν ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Υπήρχε φύλαξη και αστυνομία παντού. Διαφέρουμε, όμως, στο φαγητό. Αυτό με ζόριζε».

Έκανες ατομικό ρεκόρ στο Αργοστόλι ρίχνοντας 19.93μ. Ήταν μια επίδοση που την κυνήγησες; Πώς αισθάνθηκες;

«Αισθανόμουν καλά εκείνη την περίοδο. Με τράβηξαν ο Ρουμάνος, ο Ολλανδός και ο Οδυσσέας και έκανα μια καλή σειρά βολών. Περίμενα να έρθει το 20άρι αλλά δεν ήρθε».

Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης κέρδισε με βολή στα 19.43μ

«Ήθελα τη νίκη. Δεν με ένοιαζε πόσο θα ρίξω, παρά μόνο η νίκη».

«Η σφαίρα δεν ταξιδεύει, είναι πιο δύσκολη»

Πώς επέλεξες να ασχοληθείς με τη σφαίρα;

«Στο χωριό μας είχε μόνο ακαδημία ποδοσφαίρου και σαν χοντρό παιδάκι, έπαιζα στο τέρμα (γέλια). Ο προπονητής άρχισε να κάνει τμήματα για τη σφαίρα και μας φώναξε να δοκιμάσουμε. Μας έδωσε κάτι μπάλες να ρίξουμε και έτσι, ξεκίνησα πριν από 14 χρόνια. Στην αρχή αναρωτήθηκα τι ήταν αυτό και μου φάνηκε περίεργο. Όταν καταφέραμε τον πρώτο στόχο, τότε άλλαξαν όλα. Παθιάστηκα και αποφάσισα να ακολουθήσω το δρόμο του πρωταθλητισμού».

Η σφαίρα τι βάρος έχει;

«Η αγωνιστική ζυγίζει 7.260 κιλά. Δεν είναι εύκολο να την πετάξεις. Το κάθε αγώνισμα έχει τα μυστικά του. Το όργανο βαραίνει όσο προχωράς ηλιακά, από πέντε φτάνει στα επτά κιλά. Η σφαίρα δεν ταξιδεύει, όπως το ακόντιο και ο δίσκος. Είναι ένα όργανο βαρύ και είναι λίγο πιο δύσκολο».

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που θα σου επιτρέψουν να κάνεις μια καλή βολή;

«Η τεχνική παίζει το μεγαλύτερο ρόλο και αν μπορείς να τη συνδυάσεις με μια σωστή ρίψη και την ανάλογη δύναμη, τότε θα έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα».

Τι σκέφτεται πριν πετάξεις τη σφαίρα;

«Στην προπόνηση σκέφτομαι τις τοποθετήσεις μου, που θα βάλω τα χέρια και τα πόδια και το πώς θα ρίξω. Στον αγώνα προσπαθείς να έχεις τον έλεγχο και να είσαι συγκεντρωμένος. Είναι εύκολο να αποσυντονιστείς. Προσπαθώ να μένω συγκεντρωμένος».

«Γιατί να κάνουμε προπόνηση σε χωράφια; Αν δεν είχα χορηγό, θα είχα σταματήσει»

Πόσες ώρες προπονείσαι;

«Κάνω προπόνηση έξι ημέρες την εβδομάδα για δύο έως τέσσερις ώρες».

Τι περιλαμβάνει η προπόνηση σου;

«Γυμνάζουμε το σώμα μας για να είναι σε καλή φυσική κατάσταση και παράλληλα, προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις ρίψεις. Η προπόνηση δεν είναι πάντα η ίδια. Κάνουμε βάρη, τεχνική σε συνδυασμό με ταχύτητες και άλματα και βολές αγωνιστικές».

Υπάρχει κάποιο κομμάτι που σε δυσκολεύει;

«Η τεχνική με «δυσκολεύει». Προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς».

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητής σου;

«Σημαίνει πολλά για εμένα. Είναι προπονητής και ταυτόχρονα, μπαμπάς και ψυχολόγος. Έχουμε βρει τον τρόπο να επικοινωνούμε και να εκφράζουμε τα θέλω μας».

Πού προπονείσαι; Είσαι ικανοποιημένος με τις εγκαταστάσεις;

«Κάνω προπόνηση στη Νέα Καλλικράτεια. Είναι ένας χώρος πίσω από το κλειστό γυμναστήριο, μοιάζει με χωράφι. Έχει ψηφιστεί να δημιουργηθεί ένα άλλο προπονητήριο σε ένα διπλανό χωριό. Ευελπιστώ να γίνει σύντομα. Οι εγκαταστάσεις στις ΗΠΑ, που αγωνιστήκαμε, είναι πανεπιστημιακού επιπέδου. Πρέπει να μας ταρακουνήσει όλο αυτό. Γιατί η Αμερική να είναι 100 χρόνια μπροστά και εμείς να κάνουμε προπόνηση σε χωράφια; Δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα, έχει μείνει πίσω χωρίς λόγο».

Η χρηματοδότηση είναι επαρκής;

«Είναι δύσκολα. Δεν πληρώνομαι. Η Ομοσπονδία έχει ένα σύστημα αξιολόγησης, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να έχεις διακριθεί σε υψηλές θέσεις για να μπορεί να σε πληρώνει. Καλύπτει, όμως, τα ταξίδια με την Εθνική ομάδα. Με βοηθά ο χορηγός μου και δουλεύω παράλληλα για να μπορέσω να ανταπεξέλθω. Αν δεν είχε βρεθεί ο χορηγός πέρυσι θα είχα σταματήσει για αυτό και τους ευχαριστώ που πίστεψαν σε εμένα. Είναι καλό να αγωνίζεσαι σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αλλά ρώτησε κανείς πώς φτάνεις σε αυτό το σημείο; Με τρομάζει το μετά. Φτάνεις στα 35 σου και τελειώνεις τον πρωταθλητισμό, τι θα κάνεις μετά; Είσαι ανασφάλιστος και ανεπάγγελτος αν δεν έχεις σπουδάσει».