Ο νέος πρόεδρος του συνδέσμου προπονητών Θεσσαλονίκης, Λάμπρος Ανδριόπουλος, αναφέρθηκε μιλώντας στο Metropolis 95.5 στα προβλήματα του κλάδου. «Έχουμε περίπου 600 μέλη, αλλά στη χθεσινή διαδικασία είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν περίπου 380 που ήταν τακτοποιημένα οικονομικά. Υπάρχει μητρώο προπονητών και στην ΕΠΣΜ και στην ΕΠΟ. Ξεκινούν με το χαμηλότερο δίπλωμα που είναι το C και μετά τα υπόλοιπα. Μόνο με το C μπορεί να είναι μέλος, παλαιότερα μπορούσαμε να έχουμε και τα παιδιά του Πανεπιστημίου. Υπάρχει μία αντιπαράθεση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού με την ΕΠΟ γι' αυτό το θέμα, μακάρι να βρουν λύση γιατί εμείς τον προπονητή δεν τον ξεχωρίζουμε» είπε αρχικά και συνέχισε για ποσοστά ανεργίας:
«Είναι μεγάλο το ποσοστό. Πλησιάζει το 35 με το 40%. Δυστυχώς δεν βρίσκουν δουλειά. Έχει γίνει προσπάθεια να πεισθούν οι παράγοντες. Το 80% απασχολείται στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και το άλλο 20% στις υψηλότερες κατηγορίες, αλλά υπάρχει ξενομανία. Στο ερασιτεχνικό, σε συνεργασία με την Ένωση, είναι υποχρεωτικό να δουλεύουν Έλληνες προπονητές. Μόνο το 20% δεν χρειάζεται να κάνει άλλο επάγγελμα. Έχουμε πολλά παιδιά, από τον πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό, Άγγελο Αναστασιάδη, μέχρι τον Παράσχο και τον Χάβο».
Τόνισε ότι: «Ο σύνδεσμος ανήκει σε μία πανελλήνια ένωση προπονητών που έχει έδρα την Αθήνα. Υπάρχουν εκλογές και εκεί. Εμείς θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για τους προπονητές, γιατί βρίσκονται στη χειρότερη στιγμή της καριέρας τους. Τον παίρνουν 3-4 παιχνίδια και τον διώχνουν. Εγώ ήμουν στην Ομόνοια Σίνδου. Τελείωσε η συνεργασία λόγω κορωνοϊού. Εργάζομαι σε μία εταιρεία με κρασιά και τσίπουρα χρόνια. Είμαι και 54 στα 40 που ήταν να κάνω το επαγγελματικό βήμα προτίμησα την σιγουριά της δουλειάς.
Για να φτάσω εγώ κάπου έπρεπε να συμπληρώσω περίπου δύο χρόνια σε μία ομάδα χωρίς να πληρώνομαι ή να παίρνω μόνο τα οδοιπορικά μου. Υπάρχουν προπονητές σε μεγάλες κατηγορίες που παίρνουν μόνο τα οδοιπορικά τους. Δεν το κατηγορώ, αλλά είναι κακό για τον κλάδο. Είναι πολύ σημαντικός κρίκος οι προπονητές, μετά τους ποδοσφαιριστές. Οταν τους έχουμε ισοπεδώσει, καταλαβαίνεται ότι δεν μπορούμε να έχουμε εξέλιξη. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ξένους.
Έχουμε πολλά παιδιά σε χώρες της Ασίας και της Αραβίας. Εμείς σαν λαός, κάτι που δεν μπορώ να το καταλάβω, εκτός από την ξενολατρία, όταν πηγαίνουμε κάπου αντί να ανοίξουμε τις πόρτες να έρθει και άλλος Έλληνας συνάδελφος, κάνουμε το αντίθετο. Είναι σημαντικό να ακούγονται αυτά. Δεν υστερούν σε τίποτα οι δικοί μας προπονητές, αλλά δεν συμπαραστέκεται και ο ένας στον άλλον».
