Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής του Άρη, Νίκος Κυζερίδης, μίλησε στο Metropolis 95,5 FM και την εκπομπή «Τρίτο Ημίχρονο» για την προσωπική μάχη υγείας που έδωσε και δίνει, όπως και το ποδόσφαιρο για το οποίο γεννήθηκε όπως τόνισε και θέλει να πεθάνει σε ένα γήπεδό του.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για την προσωπική του μάχη υγείας και πως πηγαίνουν τα πράγματα:
«Αρκετά καλά. Από τη στιγμή που κάθε μέρα ξυπνάω και νιώθω καλά και δεν μου φέρνει επιπλοκές, είμαι χαρούμενος και ευλογημένος. Ευχαριστώ τον Θεό που ζω την κάθε μέρα με την οικογένειά μου και αυτούς που μ’ αγαπάνε. Έγινα και παππούς. Του παιδιού μου το παιδί, δύο φορές παιδί. Είναι πολύ ωραία η ζωή. Πρέπει να τη ζούμε στο κάθε λεπτό και να προχωράμε.
Υπάρχουν δυσκολίες και στενοχώριες αλλά πρέπει να τις προσπερνάμε για το καλό όλων μας. Η υγεία προέχει, δεν το συζητώ. Όσοι έχουν περάσει από ένα στάδιο που κόντεψαν να φύγουν από τη ζωή καταλαβαίνουν τι πάει να πει υγεία. Καταλαβαίνω και εκείνους που εστιάζουν στις δουλειές, στα προβλήματα στο σπίτι. Πρέπει να συνδυαστούν με την καλή έννοια όλα. Εγώ από το 2013, από 2/10 έκανα την πρώτη μου χημειοθεραπεία. Κλείνουν 8 χρόνια από τη μέρα που ξεκίνησε. Οι γιατροί το βλέπουν από τη μέρα που τελείωσα. Από το σταμάτημά του βλέπουν πως πηγαίνουν τα πράγματα».
Για την τωρινή του ενασχόληση με το ποδόσφαιρο:
«Είμαι στο Ντίσελντορφ σχεδόν 10 χρόνια έχω σχολή εξοικείωσης με το ποδόσφαιρο από νεαρές ηλικίες ως μεγαλύτερες, έχω μια ανδρική και μια γυναικεία ομάδα και είμαι προπονητής ποδοσφαίρου σε σχολεία στο Ντίσελντορφ. Μου αρέσει που τα κάνω όλα αυτά. Είναι το φάρμακό μου, η ζωή μου. Με γεμίζει. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Έτσι γεννήθηκα, για να παίξω μπάλα. Θέλω να πεθάνω στο γήπεδο, πουθενά αλλού».
Για το τι συμβουλεύει όσους περνούν αντίστοιχες καταστάσεις που πέρασε κι εκείνος:
«Η ταπεινή συμβουλή μου και αυτό που μπορώ να πω με αγάπη και σεβασμό είναι πως καταλαβαίνω τι περνάνε και τι θα περάσουν. Η ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς και της οικογένειας που είναι δίπλα, να ξέρετε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολη. Θέλει αγάπη, ψυχολογία, να αλλάξει ο τρόπος ζωής το άγχος, το στρες. Βλέπεις ότι αύριο μπορεί να μην ξυπνήσεις».
Για το πώς το διαχειρίστηκε ο ίδιος κι αν φοβάται:
«Και σήμερα φοβάμαι. Έχω τη δύναμη ότι είμαι καλά. Να το πω… Ελληνικά: «Χέστηκα πάνω μου», φοβήθηκα. Δεν ήθελαν να μου το πουν στην αρχή όταν βγήκαν τα αποτελέσματα. Αισθάνθηκα ότι δεν ήταν καλά τα πράγματα. Το ένιωθα. Δεν περίμενα ότι θα έχω και τα τρία χειρότερα. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να ανοίξω το παράθυρο και να πέσω από τον 3ο
όροφο. Είναι σκληρό αυτό που λέω. Έτσι αισθάνθηκα. Πάντα φοβόμουν αυτή την αρρώστια και αυτή μου ήρθε. Έλεγα πω-πω τι είναι αυτό το πράγμα. Ότι φοβόμουν ήρθε».
Για το τι τον κράτησε όρθιο και δυνατό:
«Αρχίζει ένα μαρτύριο. Η αρχή είναι πάντα δύσκολη. Σου λένε τα ποσοστά και δεν ξέρει ο γιατρός τι μπορεί να συμβεί… Η γυναίκα μου είναι η δεύτερη Παναγία. Το έχω ξαναπεί. Ας με συγχωρήσουν όλοι γι’ αυτό που λέω. Τα παιδιά μου. Ο κόσμος που δεν με ήξερε κι άναβε ένα κερί. Πάντα μετράει πολύ θετικά. Η θετική ενέργεια, η πίστη στον Θεό και όλα αυτά έκαναν το δικό τους κομμάτι να υπάρχω και να μιλάμε αυτή τη στιγμή».
Για τον κορωνοϊό και πως το αντιμετωπίζει:
«Υπομονή. Έχει κάνει πάρα πολύ κακό στην ψυχολογία και τις δουλειές. Έλεγα θα περάσει γρήγορα, αλλά έχω δει ότι έφυγαν άνθρωποι μου από αυτή την αρρώστια. Να προστατευτούμε, όλοι μας. Το λένε οι επιστήμονες. Είμαστε και καχύποπτοι. Να είμαστε λίγο πιο σοβαροί. Έχουμε να κάνουμε με θανάτους. Δεν ξέρουμε τον ιό. Έφυγαν πάρα πολλοί».
Για το γκολ που σημείωσε με τη Σερβέτ και αν αναπολεί εκείνα τα χρόνια:
«Τι να θυμηθώ… Τα βλέπω μου αρέσουν. Σου δίνουν χαρά. Γιατί να μην δω ένα παλιό ματς, μια φωτογραφία, γιατί να μη δω πανηγυρισμούς με τον κόσμο, με τους συμπαίκτες μου; Τώρα πρέπει να τα δω. Εγώ τα βλέπω και πω τι έκανα… Τα βλέπω με τα παιδιά μου, με φίλους. Είναι ωραίο. Το top γκολ ήταν με τη Σερβέτ, ήταν χαλασμός Κυρίου και στη Θεσσαλονίκη, πολύς κόσμος, έγραψε η ιστορία, ήταν ευρωπαϊκό…».
Για την τότε ενδεκάδα του Άρη που ήταν γεμάτη από Έλληνες και την τωρινή κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο:
«Όλοι Έλληνες… Γι’ αυτό τους θέλουν τους Έλληνες στο εξωτερικό. Όλα καλά να τα κάνει ένας Έλληνας παίκτης, το ένα του κακό κρατάμε. Δεν έχω τίποτα με τους ξένους. Απολύτως. Χαίρομαι που είχα παίκτες όπως ο Αντριόλι, ο Ναγκόλι. Χαιρόμουν και έπαιρνα από αυτούς πολλά. Έλεγα θα γίνω καλύτερος μαζί τους. Δεν μπορεί όμως η ενδεκάδα να είναι 10 ξένοι ή η 18άδα 12 ξένοι. Κρίμα για τα παιδιά που χάνονται. Διαπρέπουν οι Έλληνες έξω. Βγάζουμε τόσα ταλέντα, έχουμε τόσα μυαλά… Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της».
