Επιτέλους… τέλος στο «μαρτύριο». Το τι συνέβη στο Κοινοβούλιο με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας το ζήσαμε όλοι και ως εκ τούτου όλοι είχαμε και την ευκαιρία να σχηματίσουμε μια άποψη προφανώς ανεπηρέαστοι, πριν πέσουν πάνω μας οι στρατιές των σιτιζόμενων και των εξαρτημένων εκπροσώπων της ενημέρωσης.
Οι συγκεκριμένοι τύποι θαρρείς και έχουν φορέσει κάποιον ενδοκεφαλικό νάρθηκα στον οποίο έχουν προσαρτήσει και προσαρμόσει τα παντός είδους ιδεολογήματα τους, αλλά και συγκεκριμένα συμφέροντα τους, αναδεικνύονται σε θρασύτατους Προκρούστες της αλήθειας και επικίνδυνους νοθευτές της ενημέρωσης.
Ως εκ τούτου είναι εξαναγκασμένοι να παρουσιάζουν πάντοτε διαθλασμένη την πραγματικότητα και να εμφανίζουν αυτή που βολεύει τα αφεντικά τους. Βέβαια δεν υπάρχει λόγος να προχωρήσουμε περισσότερο για να στηρίξουμε τα όσα παραπάνω αναφέρουμε. Μένουμε λοιπόν στις δικές μας απλές επισημάνσεις και απόψεις και όσα «εισπράξαμε» από το τραγικό αλλά και χαμηλού επιπέδου τριήμερο του Κοινοβουλίου. Πιστεύουμε άλλωστε τις ίδιες επισημάνσεις και απόψεις θα έχουν όλοι οι Έλληνες, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι πλέον ότι υπάρχουν βαθιά ριζωμένες κάποιες καταστάσεις που δύσκολα θα αλλάξουν. Η αντιπολίτευση επιτέθηκε με σφοδρότητα. Με την ίδια σφοδρότητα απάντησε ο Πρωθυπουργός.
Ο τελευταίος επικαλέστηκε μάλιστα την ιστορική ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, για το ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο. Με την απάντηση αυτονόητα ότι αυτό είναι αποκλειστικό θέμα του λαού. Λογικό ως ένα σημείο να προχωρήσει περισσότερο, αλλά και αναγκαίο να δώσει ο ίδιος μια απάντηση στην αντίστοιχη ερώτηση, για το ποιος κινείται σήμερα πίσω από όλη αυτή την ιστορία που καταγγέλλει.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεχάσει βέβαια πως «κυβέρνησαν» την Ελλάδα και μάλιστα για αρκετά χρόνια εκπρόσωποι συμφερόντων και ανθρώπων που έχουν παχύ πορτοφόλι. Ένας εξ αυτών ήταν και ο πρόεδρος της ομάδας της οποίας ο ίδιος είναι υποστηρικτής. Το ιστορικό «Κοκαλιστάν» δεν είναι μακριά, όλοι το θυμούνται. Όπως δεν θα ξεχάσουν ποτέ και την ιστορία που κατέγραψε ο αφανής Κυβερνήτης όπως είχε κατονομαστεί, πρόεδρος του Ολυμπιακού Σωκράτης Κόκκαλης. Και τώρα πίσω από τη νέα κατάσταση, αυτήν που καταγγέλλει κρύβεται ή καιροφυλακτεί (κατά την άποψη του βέβαια) για διαβολική σύμπτωση ο διάδοχος του. Και λέμε να απαντήσει κατονομάζοντας τον και όχι τοποθετώντας τον μέσα στο γενικό πλαίσιο των εκδοτικών συμφερόντων.
Έχει και όνομα και συγκεκριμένη διεύθυνση. Προς τι η γενίκευση; Από τη στιγμή που αποφάσισε να τον αντιμετωπίσει πλέον στα ίσα. Και κάτι ακόμη. Από που αντλούν το κύρος και τις δυνατότητες οι εκάστοτε πρόεδροι αυτής της ομάδας που καπελώνουν τους αντίστοιχους Πρωθυπουργούς; Εδώ μάλλον κάποια στιγμή θα πρέπει να δοθούν κάποιες εξηγήσεις από όποιον αποφασίσει αλλά και έχει το θάρρος να το κάνει. Στα υπόλοιπα δεν έχουμε λόγο και δεν παίρνουμε θέση. Όπως επί παραδείγματι η προφανής σύμπλευση και της αντιπολίτευσης – με ελάχιστες εξαιρέσεις – με παράκεντρα και εξωθεσμικούς παράγοντες. Συνοψίζοντας επιστρέφουμε στα του τίτλου μας και στα όσα παραθέτουμε στο info του σχολίου. Βάζοντας στην άκρη το εφιαλτικό τριήμερο του Κοινοβουλίου με την άστοχη και εκ προοιμίου καταδικασμένη πρόταση δυσπιστίας.
Πάμε λοιπόν να δούμε λίγο… μπαλίτσα όπως θα έλεγε ο συγχωρεμένος ο Αλέφαντος. Κρατήστε λοιπόν την αναπνοή σας, προσπεράστε την χωματερή και κατευθείαν στα γήπεδα. Στη «Λεωφόρο Αλεξάνδρας» ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τον ΠΑΟΚ και στην «Opap Arena» η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό. Παιχνίδια απόλυτα κομβικά και για τις τέσσερις ομάδες που διεκδικούν τον τίτλο. Στον ΠΑΟΚ το πρόβλημα Μπάμπα ανησυχεί τον Λουτσέσκου.
Στον Ολυμπιακό είχαμε παρατράγουδα με «επεισόδιο» Πασχαλάκη - Μεντιλίμπαρ και προοπτική να υπερασπιστεί τα δίχτυα του θρύλου ο Τζολάκης. Οι πράσινοι και οι ΑΕΚτσήδες δεν έχουν προβλήματα. Όσο για τον τελικό του κυπέλλου να είστε προετοιμασμένοι για το οποιοδήποτε σενάριο έχει εμφανιστεί. Προβλέπεται αρκετή συζήτηση ακόμη με παρεμβάσεις και αλλαγές της τελευταίας στιγμής. Κάποιοι θεωρούν τετελεσμένο την επιλογή του ΟΑΚΑ. Κάποιοι άλλοι όμως πιστεύουν πως με τη επιμονή του ο Άρης θα καταφέρει να εμφανιστεί στο ακέραιο η προκήρυξη του θεσμού. Ίδωμεν…
