Ένα δυνατό χαρτί προσθέτει ο ΠΑΟΚ στη μεσαία του γραμμή με την απόκτηση του Γιασμίν Κούρτιτς. Ο Σλοβένος μέσος αναμένεται να δώσει λύση στον «ασπρόμαυρο» άξονα καθώς κουβαλά μαζί του μια δεκαετή εμπειρία από το ιταλικό πρωτάθλημα και την απίστευτη δίψα για δουλειά και τίτλους.
Ο 32χρονος είναι ένα ξεχωριστό παιδί. Έμαθε από μικρός να υπολογίζει κάθε του κίνηση, να μοχθεί για να βγάλει το ψωμί του και να μην υπερηφανεύεται που έχει μια πόρσε στο γκαράζ του.
Σκέψεις πρόωρης αποχώρησης
Σε ηλικία μόλις 10 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες της Μπέλα Κράινα. Έμεινε εκεί 11 χρόνια και πέρασε από όλα τα στάδια για να ανοίξει την πόρτα της πρώτης ομάδας. Η πρόταση της Γκόριτσα ήρθε αλλά έφερε μαζί και ένα προβληματισμό. Ο Γιασμίν έβλεπε ότι οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές για να συνεχίσει και μπήκε σε συζητήσεις για να σταματήσει πρόωρα.
Μια κλήση του άλλαξε γνώμη και την πορεία της ζωής του. Ο μάνατζερ του, τον κάλεσε για να τον ενημερώσει ότι άνθρωποι της Παλέρμο είχαν έρθει σε επαφή μαζί του και ήθελαν να τον αποκτήσουν.
Ο Κούρτιτς υπέθεσε ότι του έκανε πλάκα, όπως συνήθιζε. Όταν κατάλαβε ότι ήταν αλήθεια, συγκινήθηκε και ένιωσε ότι οι κόποι του ανταμείβονται. «Νόμιζα ότι επρόκειτο για μία από τις συνηθισμένες πλάκες του. Τελικά ένιωσα ότι οι κόποι μου ανταμείφθηκαν».
Αγορές και δανεισμοί
Το ταξίδι στην Ιταλία μόλις άρχιζε. Έμεινε στην Παλέρμο για δύο χρόνια, όπου και κατέγραψε 37 παιχνίδια και ένα γκολ ενώ μεσολάβησε και ο ετήσιος δανεισμός του στη Βαρέσε. Επόμενος σταθμός ήταν η Σασουόλο. Ο ιταλικός σύλλογος συμφώνησε σε καθεστώς συνιδιοκτησίας. Με απόφαση της Παλέρμο τον Ιανουάριο του 2014 δόθηκε στην Τορίνο με τη μορφή δανεισμού. Κατέγραψε 16 εμφανίσεις και δύο γκολ με τη φανέλα της.
Η Σασουόλο τον Ιούνιο του ίδιου έτους θα αποκτήσει πλήρως τα δικαιώματα του και θα προχωρήσει στο δανεισμό του στη Φιορεντίνα. Όταν τον κάλεσε ο Βιτσέντζο Μοντέλα να πάει εκεί, δεν το πίστευε και άρχισε να κλαίει. Μέτρησε 28 παιχνίδια και ένα γκολ.
Οι επιδόσεις του τραβούν το ενδιαφέρον της Αταλάντα, που κινείται για την απόκτηση του το καλοκαίρι του 2015 και δαπανά κάτι περισσότερο από τρία εκατομμύρια για να τον κάνει δικό της. Οι άνθρωποι της δικαιώνονται καθώς ο Γιασμίν καταγράφει 92 συμμετοχές, 10 γκολ και δύο ασίστ στην τριετή θητεία του.
Μεσολαβεί ένας δανεισμός στη Σπαλ, η οποία τελικά δίνει 5.300.000 ευρώ για να τον αγοράσει. Σε δύο χρόνια με τη φανέλα της ομάδας καταγράφει 65 συμμετοχές και εννέα γκολ. Τον Ιανουάριο του 2020 δίνεται δανεικός στην Πάρμα, η οποία τον Αύγουστο του ίδιου έτους προχωρά στην αγορά του. Κατέγραψε 57 συμμετοχές και έξι γκολ.
Το ορυχείο, η δουλειά στο εργοστάσιο και ο Ζιντάν
Γεννημένος σε έναν οικισμό που το μάτι σου δεν πιάνει εύκολα, ο Γιασμίν έμαθε από μικρός ότι πρέπει να δουλεύει σκληρά για να κερδίζει το ψωμί του και να μένει προσηλωμένος στο στόχο του.
Η Κανιζάριτσα είναι ένα μικρό μέρος, που καθημερινά το προσπερνούν αδιάφορα αυτοκίνητα, λεωφορεία και φορτηγά. Δεν ήταν πάντα, όμως, έτσι. Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, θα δει κανείς ότι η περιοχή ήταν ένας μεταλλευτικός οικισμός. Υπήρχε ένα ορυχείο, από το οποίο οι άνθρωποι που δούλευαν, είχαν μεταφέρει 4.300.000 τόνους άνθρακα στην επιφάνεια. Σε αυτό δούλευε ο παππούς και ο πατέρας του Κούρτιτς.
«Ο παππούς μου ήρθε να δουλέψει στο ορυχείο στην Κανιζάριτσα. Όταν αποσύρθηκε, επέστρεψε στη Βοσνία ενώ ο πατέρας μου συνέχισε να δουλεύει στο ορυχείο. Δεν ντρέπομαι να πω ποιος είμαι και πού είναι το σπίτι. Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσα να ζήσω κάπου αλλού, αλλά εδώ είναι η οικογένειά και οι φίλοι μου» είχε τονίσει σε παλαιότερη συνέντευξη του.
Όταν το 1997, το ορυχείο έκλεισε, η ζωή σταμάτησε. Πολλοί ανθρακωρύχοι πήραν τις βαλίτσες τους και έφυγαν αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Η οικογένεια του Κούρτιτς παραμένει εκεί μέχρι και σήμερα, σε μια ερειπωμένη πολυκατοικία, λίγα λεπτά από τον κεντρικό δρόμο και το πλακόστρωτο γήπεδο.
Ένα γήπεδο που έχει φιλοξενήσει τα όνειρα πολλών παιδιών και του Γιασμίν. Όταν ήταν μικρός από το πρωί μέχρι το βράδυ πήγαινε εκεί και έπαιζε με τους φίλους του. Μεγαλώνοντας έβλεπε τα άλλα παιδιά να τρέχουν στα μπαρ και αργότερα και πίσω από τις κοπέλες αλλά εκείνος δεν δελεάστηκε ποτέ. Έχοντας την αφίσα του Ζινεντίν Ζιντάν στον τοίχο του δωματίου του, ήθελε να του μοιάζει και προσπαθούσε καθημερινά να βελτιωθεί.
Η ζωή, όμως, δεν ήταν και τόσο εύκολη. Η οικογένεια του δεν ήταν πλούσια και αναγκάστηκε να δουλεύει σε ένα εργοστάσιο για να τη βοηθήσει. Ανέλαβε τη λείανση και τη συγκόλληση και παράλληλα, έπαιζε και ποδόσφαιρο.
«Η λείανση και η συγκόλληση δεν είναι εύκολη δουλειά, όπως και το ποδόσφαιρο. Συνήθιζα να παλεύω σκληρά, αλλά έπρεπε να το κάνω εάν ήθελα να επιβιώσω. Αν δεν δούλευα στο εργοστάσιο δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να παίζω. Συνέχισα να δουλεύω μαζί στην εταιρεία και ήταν ένα δύσκολο διάστημα. Η δουλειά μου έδωσε και μου έμαθε πολλά. Ήμουν οικονομικά ανεξάρτητος, είχα εργασιακές συνήθειες, οι γονείς μου με σεβόταν», τονίζει.
Η συνάντηση με Τριστάν
Ένας πατέρας διαβάζοντας την ιστορία του Γιασμίν Κούρτιτς αποφάσισε να τον συναντήσει μαζί με το παιδί του. Ο μικρός του γιος αγαπούσε το τένις, ήταν αρκετά ντροπαλός και έψαχνε ένα πρότυπο. Φυσικά, ο μπαμπάς του μικρού θεώρησε ότι ο Γιασμίν ήταν η καλύτερη επιλογή καθώς ήταν ένας νέος που έμαθε να μοχθεί και να μάχεται για να κερδίσει ακόμη και το πιο μικρό στη ζωή του. Ο Τρίσταν άκουσε προσεκτικά την ιστορία και όλα όσα του διηγήθηκε ο Κούρτιτς. Πίστεψε στον εαυτό του και κατάλαβε ότι δεν έχει σημασία από πού ξεκινάς και κατά πόσο οι συνθήκες είναι ευνοϊκές αλλά να προσπαθείς συνεχώς.
Ακόμη, πρέπει να γνωρίζετε ότι:
Α) Η οικογένεια του κατάγεται από το Banovići.
Β) Στις διακοπές του αρέσει να επιστρέφει στην πατρίδα του και το πατρικό του. Περνά χρόνο με τους γονείς του, τους φίλους του και θυμάται τα παιδικά του χρόνια.
Γ) Είναι παντρεμένος με την Αμέλα και έχουν δυο παιδιά.
Γ) Έχει πολλά τατουάζ στο σώμα του, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι αφιερωμένα στην οικογένεια του και σε εκείνους που βρίσκονται κοντά του.
Δ) Όταν άρχισε να βγάζει πολλά χρήματα, πρότεινε στους γονείς του να μετακομίσουν ή να τους χτίσει ένα νέο σπίτι. Εκείνοι αρνήθηκαν, καθώς είναι άνθρωποι του μεροκάματου και θέλουν να κερδίζουν με μόχθο ό,τι έχουν.
