Καθόλου λάθος δεν έκαναν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στην ψηφορία για τον πολυτιμότερο παίκτη της ομάδας στην προηγούμενη σεζόν. Οπως ήταν πολύ λογικό, ανέδειξαν πρώτο τον Κούρτιτς, που, εντελώς απρόσμενα, έγινε ο πρώτος σκόρερ, δεύτερο τον Λύρατζη, που ήταν η ευχάριστη αποκάλυψη και τρίτο τον Πασχαλάκη, τον μόνο από τους υπόλοιπους που άξιζε να ψηφιστεί.
Το γεγονός, όμως, ότι αυτοί οι τρεις ήταν οι κορυφαίοι, οδηγεί, αναπόφευκτα, σε ορισμένα εύλογα συμπεράσματα.
Το πρώτο: Ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην Ελλάδα θα είχε ο ΠΑΟΚ την ίδια πορεία αν δεν εμφανιζόταν από το πουθενά ο… γκολτζής Κούρτιτς. Ο ΠΑΟΚ δεν τον αγόρασε για να σκοράρει. Το έκανε, όμως, φέτος και με το παραπάνω. Ηταν ευτύχημα για την ομάδα, γιατί από τους άλλους χαφ και από τους επιθετικούς, ακόμη και απόν τον Ζίβκοβιτς, πήρε ελάχιστα γκολ. Με χαφ και επιθετικούς που δεν στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα, είναι αδύνατο μια ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Και να μην ξεχνάμε ότι μόλις σώθηκε η ρέντα του Κούρτις, ο ΠΑΟΚ κινδύνευσε να βγει τέταρτος στο Πρωτάθλημα, αποκλείστηκε από το Κόνφερενς Λιγκ και στον τελικό του Κυπέλλου, όσο κι αν έγινε δώρο το πέναλτι από τον Λαόθ στον Παναθηναικό, κανείς από τον ΠΑΟΚ δεν δέησε να σκοράρει για να αλλάξει την τύχη του αγώνα.
Το δεύτερο: Η παρουσία ενός τερματοφύλακα, ενός δεξιού μπακ και ενός αμυντικού χαφ στην τριάδα των κορυφαίων καταδεικνύει τη γύμνια του ΠΑΟΚ μεσοεπιθετικά. Γύμνια που δεν έχει να κάνει μόνο με την αδυναμία στο σκοράρισμα, αλλά και στη δημιουργία. Αν, για παράδειγμα, διέθετε έναν χαφ που θα είχε πετύχει μόνο δυο-τρία γκολ, αλλά θα είχε ξεχωρίσει με τις μεταβιβάσεις του, την ταχύτητα και τις έξυπνες ιδέες στο παιχνίδι του, θα ψηφιζόταν σίγουρα ανάμεσα στους πολυτιμότερους.
Το τρίτο: Είναι μεγάλη η δίψα των οπαδών του ΠΑΟΚ να βλέπουν Ελληνάκια να παίζουν στην ομάδα τους. Η προτίμηση στον Λύρατζη στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: “Βάλτε τα δικά μας τα παιδιά να παίξουν. Είναι μεγαλωμένα στον ΠΑΟΚ, νιώθουν πιο πολύ ΠΑΟΚ και μαζί τους μπορούμε να δεθούμε πιο εύκολα”. Το συναίσθημα του κόσμου πάει κόντρα στην ακατανόητη λογική παραγόντων, προπονητών και τεχνικών διευθυντών να ξεφορτώνουν κάθε χρόνο καραβιές με ξένους. Αρκεί, βέβαια τα Ελληνάκια να αξίζουν. Και ο Λύρατζης αξίζει. Οπως και ο Τσιγγάρας. Οπως και άλλοι που έρχονται από πίσω και θα είναι κρίμα να σπάσουν τα μούτρα τους επειδή θα πέσουν πάνω σε κάποιους Τέιλορ.
Το τέταρτο: Ο φίλαθλος του ΠΑΟΚ ξέρει να αναγνωρίζει και να εκτιμάει. Ο Πασχαλάκης, κάποια στιγμή, βρέθηκε σε δύσκολη θέση, εξ αιτίας του γνωστού επεισοδίου, κρατήθηκε όμως όρθιος, έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε και κανείς δεν έμεινε στο επεισόδιο. Ο κόσμος αντάμειψε την προσφορά του και, εδώ που τα λέμε, αν δεν είχε πετύχει τόσα πολλά και τόσο ωραία γκολ ο Κούρτιτς κι αν η ψήφος στον Λύρατζη δεν είχε ξεχωριστή σημασία, εύκολα θα αναδεικνυόταν ο Πασχαλάκης MVP της σεζόν.
ΥΓ. Εύχομαι του χρόνου τέτοιο καιρό να μην ψάχνει ο κόσμος τους πολυτιμότερους του ΠΑΟΚ ανάμεσα στους αμυντικούς και τον τερματοφύλακα..
