Κόουτς, επειδή το τρένο δεν χάθηκε, ήρθε η ώρα να δώσεις λύσεις

Eχοντας συμπληρώσει την 9η αγωνιστική του Πρωταθλήματος, βλέπουμε ότι αρχίζει να διαμορφώνεται μια κατάσταση στην κορυφή, που ίσως δείχνει τι θα επακολουθήσει.

Ο χαμένος της υπόθεσης είναι ο ΠΑΟΚ. Εμεινε τέταρτος, διότι πήρε μόνο έναν βαθμό στα δύο ντέρμπι που έδωσε, αλλά και γιατί δεν νίκησε τον Αρη στην Τούμπα και έχασε από τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Το μόνο παρήγορο είναι ότι και με τον Παναθηναϊκό και με την ΑΕΚ έπαιξε εκτός έδρας. Αρα, για να φέρει μια ισορροπία στη βαθμολογία των ντέρμπι, πρέπει να πάρει βαθμούς ή βαθμό από τον Ολυμπιακό την Κυριακή και, για να βγει τελικά κερδισμένος, πρέπει να μην έχει απώλειες στον δεύτερο γύρο της κανονικής περιόδου, όταν θα αντιμετωπίσει και τους τρεις της Αθήνας στην Τούμπα.

Χαμένος, προφανώς, είναι και ο Ολυμπιακός, ο οποίος, όπως και ο ΠΑΟΚ, έπαιξε μόνο δύο ντέρμπι και πήρε έναν βαθμό, τον οποίο χάνει με τον μείον ένα για τη διακοπή του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Δηλαδή ο Ολυμπιακός “γράφει” μέχρι στιγμής μηδέν βαθμούς σε δύο ντέρμπι, αλλά φιγουράρει δεύτερος μόνο και μόνο επειδή δεν είχε καμία απώλεια στα επτά εύκολα ματς που έπαιξε.

Η ΑΕΚ είναι η καλύτερη στα ντέρμπι με επτά βαθμούς σε τρία ματς, αλλά παραμένει τρίτη διότι πληρώνει την απώλεια πέντε βαθμών στα έξι εύκολα ματς.

Μεγάλος κερδισμένος και φυσιολογικά πρωτοπόρος ο Παναθηναϊκός, με μηδέν απώλειες σε έξι εύκολα ματς και με τέσσερις κερδισμένους βαθμούς σε τρία ντέρμπι, από τους οποίους οι τρεις προέρχονται από τη διακοπή του αγώνα με τον Ολυμπιακό.

Ας δούμε τις δύο “ειδικές” βαθμολογίες:

Φαίνεται ότι δικαιώνεται σιγά-σιγά η εκτίμηση ότι στα παιχνίδια μεταξύ των τεσσάρων οι βαθμοί, λίγο-πολύ, θα μοιραστούν μεταξύ τους, άρα πολύ σημαντικό ρόλο θα παίξουν μέχρι τη λήξη της κανονικής περιόδου οι απώλειες βαθμών που θα έχει ο καθένας στα εύκολα θεωρητικά ματς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι δύο πρώτοι αυτή τη στιγμή, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, είναι οι μόνοι από τους τέσσερις που δεν έχουν χάσει κανέναν βαθμό σ' αυτά τα ματς, σε αντίθεση με τον τρίτο και τον τέταρτο, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, που έχασαν από πέντε...

Συνεπώς, σε ό,τι αφορά στον ΠΑΟΚ, το τοπίο είναι ξεκάθαρο: Το τρένο δεν χάθηκε ακόμη, αρκεί να μην πετάξει άλλους βαθμούς στους εύκολους αγώνες και να αξιοποιήσει την έδρα του στον δεύτερο γύρο, στα τρία ντέρμπι με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Αν, μάλιστα, την Κυριακή πάρει έστω και έναν βαθμό στο Καραϊσκάκη, τότε θα βελτιώσει σημαντικά τη θέση του.

Το ερώτημα, φυσικά, είναι αν μπορεί. Αν η ποιότητα που διαθέτει είναι ικανή για να αφήσει κάποια στιγμή πίσω του τους τρεις της Αθήνας και να μπει στα πλέι οφ με βαθμολογικό αβαντάζ. Κατά τη γνώμη μου, όχι. Δεν μπορεί. Δεν έχει πιο ποιοτικό ρόστερ από κανέναν από τους τρεις. Αν δεν αγοράσει ποιότητα τον Ιανουάριο, πρέπει να ξεπεράσει τις αγωνιστικές αδυναμίες του και να αξιοποιήσει άλλες αρετές για να πετύχει στον στόχο του. Οπως είναι η ομοιογένεια, το ομαδικό πνεύμα, η αποφασιστικότητα για την επίτευξη των στόχων, αλλά και η στοιχειώδης εξυπνάδα του προπονητή να προσαρμόζει το στιλ του παιχνιδιού του ανάλογα με το ποιόν έχει να αντιμετωπίσει.

Οταν από γκάφες των παικτών της μια ομάδα βρίσκεται πίσω με ένα ή και με δύο γκολ διαφορά σε ένα ματς, δεν είναι απίθανο να κάνει την ανατροπή και να φύγει νικήτρια, αν τη βοηθήσει η τύχη και αν ο αντίπαλος λέγεται Χαρτς ή Αμπερντίν. Οταν, όμως, λέγεται ΑΕΚ, Ολυμπιακός, ή Παναθηναϊκός, οι γκάφες δεν διορθώνονται, ούτε αρκεί η βοήθεια της τύχης για να γίνει η ανατροπή.

Αυτά τα διθυραμβικά περί προσωπικότητας της ομάδας και τα περί πίστης μέχρι το τελευταίο λεπτό είναι ωραία και καλά, αλλά με πιο ποιοτικό αντίπαλο δεν... φτουράνε. Συνεπώς, απαγορεύονται οι γκάφες. Απαγορεύεται να “πουλάς” την μπάλα επειδή σε πρεσάρουν, απαγορεύεται να θέλεις πάντα να κρατάς εσύ την μπάλα χωρίς να υπολογίζεις την ικανότητα του αντιπάλου να σου την πάρει, απαγορεύεται να... βομβαρδίζεις συνεχώς τον τερματοφύλακά σου επειδή δεν μπορείς να οργανώσεις μια επίθεση από πίσω, απαγορεύεται και να μην καταδέχεσαι να διώξεις μακριά την μπάλα όταν η ποιότητα του αντιπάλου δεν σου επιτρέπει να παίξεις το κυριαρχικό παιχνίδι που φαντασιώνεσαι ως αγωνιστικό στιλ που αποκλειστικά σου ταιριάζει. Για όνομα του Θεού, δεν είναι όλοι οι αντίπαλοι Κηφισιά, Παναιτωλικός, Ατρόμητος και Βόλος, ούτε Μπεϊτάρ, Ελσίνικι, Χαρτς και Αμπερντίν.

Από την άλλη πλευρά, πρέπει να βρεθούν τρόποι ώστε ο ΠΑΟΚ να “παράγει” φάσεις για γκολ σε κάθε αγώνα και όχι μόνο στους εύκολους. Μόνο με έναν Κωνσταντέλια και έναν Τάισον δεν γίνεται δουλειά. Κανείς άλλος χαφ, δυστυχώς, δεν μπορεί να δημιουργήσει, εκτός από τον Σβαμπ σε ορισμένες περιπτώσεις. Δουλειά δεν γίνεται επίσης χωρίς πετυχημένες ατομικές προσπάθειες από τον Ζίβκοβιτς και τον Ντεσπόντοφ, ενώ φαίνεται και φέτος ότι ο Μουργκ δεν μπορεί να βοηθήσει. Οπως δεν γίνεται δουλειά και στην κορυφή της επίθεσης μόνο με το φιλότιμο του Μπράντον και την... ανυπαρξία του Σαμάτα.

Μέχρι να δούμε αν και τι μπορεί να προσφέρει ο Μάρκος Αντόνιο και μέχρι να βγει και ο Δεκέμβριος, υποχρέωση του Λουτσέσκου είναι να γιατρέψει τη μόνιμη ασθένεια της γκάφας και να στήσει, μ' αυτούς τους παίκτες που έχει, έναν μηχανισμό δημιουργίας ευκαιριών απέναντι σε σβαρούς αντιπάλους. Ναι, η ΑΕΚ είναι ανώτερη, αλλά δεν είναι λογικό να μην μπορεί ο ΠΑΟΚ να δημιουργήσει ούτε μια καλή φάση για γκολ, λες και είναι καμία ομαδούλα κατώτερης κατηγορίας...

ΥΓ. Αλήθεια, κόουτς, τι λιγότερο θα πρόσφερε ο Τζίμας από τον Τανζανό; Εμένα μου φαίνεται ότι, σε σύγκριση με τον πιτσιρικά, το μοναδικό προσόν του Σαμάτα είναι ότι... δεν πάει σχολείο. Αλλά, βέβαια, αυτό δεν δικαιολογεί το να αφήνεις μόνιμα τον Τζίμα εκτός αποστολής και να επιμένεις να ποντάρεις στον Σαμάτα.