Αυτόν τον μήνα αρχίζει ουσιαστικά για τον ΠΑΟΚ η σεζόν. Και ο ίδιος, με τις τρεις προκρίσεις του στα προκριματικά του Κόνφερενς Λιγκ και την είσοδο σε όμιλο, φρόντισε να δώσει φέτος μάχη σε τρία μέτωπα και όχι δύο, όπως πέρσι, που “κατάφερε” να αποκλειστεί από τη Λέφσκι Σόφιας.
Πρωτάθλημα, λοιπόν, Κύπελλο και Ευρώπη. Δύσκολη διαδικασία, με πολλή ένταση, πολλή πίεση, πολλή κούραση, σωματική και πνευματική, αλλά και με ζωντανή πάντα την πιθανότητα για τιμωρίες και τραυματισμούς, που θα αφήσουν την ομάδα, κατά χρονικές περιόδους, χωρίς κάποιο ή κάποια από τα “βαριά χαρτιά” της. Είναι μια διαδικασία που απαιτεί ποιότητα και βάθος στο ρόστερ. Και εδώ προκύπτει, αυτονόητα, το ερώτημα: Με συμπληρωμένο πλέον το ρόστερ, μετά την ολοκλήρωση των μεταγραφών, έχει ποιότητα και βάθος ο φετινός ΠΑΟΚ, σε βαθμό που είναι ικανός να κατακτήσει τίτλο στην Ελλάδα και να διακριθεί στο Κόνφερενς Λιγκ; Η απάντηση θα δοθεί στην πορεία. Και ελπίζω να μπορέσουμε να τη δώσουμε μόνο στο τέλος της σεζόν, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι μέχρι το τέλος ο ΠΑΟΚ κάτι θα διεκδικεί ή κάτι θα κατακτήσει. Για την ώρα, μπορούμε να δούμε μόνο τα δεδομένα, σε θεωρητικό επίπεδο.
Εγραφα πριν καν αρχίσουν οι μεταγραφές, υπολογίζοντας και ποιοι παίκτες θα φύγουν, αλλά και ποιοι παίκτες είναι πιθανό να επανέλθουν από τους δανεισμούς τους, ότι στο ρόστερ θα μπουν τουλάχιστον 10 νέα πρόσωπα. Μπήκαν, λοιπόν, ακριβώς 10. Επτά από μεταγραφές (Εκόνγκ, Μπάμπα, Μεϊτέ, Οζντόεφ, Μάρκος Αντόνιο, Σαμάτα, Ντεσπόντοφ), δύο που είχαν δοθεί δανεκοί (Τσιγγάρας, Βρακάς) και ένας (Γιαξής), που προωθήθηκε από τον ΠΑΟΚ Β. Και, βέβαια, δεν υπολογίζω Μοναστηρλή και Τσιόπτση, που προστέθηκαν στους τερματοφύλακες, με συνέπεια να έχει ο ΠΑΟΚ στο ρόστερ του αυτή τη στιγμή 27, συν 6 (!) τερματοφύλακες, σύνολο 33 παίκτες.
Από αυτά τα 10 νέα πρόσωπα, είναι ήδη σαφές ότι έγιναν ή θα γίνουν βασικοί, με την έννοια ότι θα έχουν περισσότερες συμμετοχές και δεν θα λείπουν από κομβικά ματς (αρκεί να μην είναι τραυματίες ή τιμωρημένοι) οι επτά που αποκτήθηκαν στις μεταγραφές. Ο Τσιγγάρας είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει, αλλά για τον Βρακά και για τον Γιαξή θα είναι μια… εκπαιδευτική χρονιά. Αρα, το ζητούμενο είναι να αποδειχθούν ποιοτικοί οι επτά και, μάλιστα, τόσο ποιοτικοί, ώστε, μαζί με τους παλιούς, να συνθέσουν έναν ΠΑΟΚ πολύ καλύτερο από τον περσινό. Εναν ΠΑΟΚ που θα προχωρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο και μετά τους ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ και θα διεκδικήσει με αξιώσεις τόσο το Πρωτάθλημα, όσο και το Κύπελλο. Με απλά λόγια, πρέπει οι επτά που ήρθαν να αποδειχθούν πολύ καλύτεροι από αυτούς που έφυγαν, ή από αυτούς που έπαιζαν. Νομίζω ότι αυτό είναι το βασικό στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, καθώς και οι επτά αποκτήθηκαν για να είναι “ενδεκαδάτοι” και με τη λογική ότι φέτος ο ΠΑΟΚ εγκατέλειψε την περσινή φαεινή (και πολύ μπερδεμένη στην εκτέλεσή της) ιδέα του “χτισίματος” νέας ομάδας με πολλούς νέους και προτίμησε την επιλογή έτοιμων, έμπειρων παικτών, για να διεκδικήσει άμεσα τίτλους στην Ελλάδα.
Τελικά, μένει να δούμε σε διάρκεια πόσο ποιοτικοί είναι οι Εκόνγκ, Μπάμπα, Μεϊτέ, Οζντόεφ, Μάρκος Αντόνιο, Σαμάτα και Ντεσπόντοφ, αν θα κάνουν καλή “χημεία” με τους υπόλοιπους, αν και οι υπόλοιποι φανούν αντάξιοι της εμπιστοσύνης που τους δείχνει το κλαμπ και, φυσικά, αν το σύνολο αποδειχθεί ανώτερο από Ολυμπιακό, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι διεκδικητές των τίτλων πλέον στην Ελλάδα δεν είναι μόνο δύο, αλλά τέσσερις...
ΥΓ. Επειδή τα ευκόλως εννοούμενα δεν πρέπει να παραλείπονται όταν είναι πιθανό να γίνει παρεξήγηση, προσθέτω ότι σπουδαίο ρόλο παίζει και θα παίξει όλη τη σεζόν ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Η ενσωμάτωση των νεοαποκτηθέντων, η “χημεία” με τους παλιούς και το πνεύμα με το οποίο θα αγωνίζεται όλη η ομάδα είναι ορισμένα μόνο από τα θέματα που υπάγονται αποκλειστικά στις δικές του αρμοδιότητες.
