Αν είναι κάτι που έμεινε αναπάντητο από το σοκαριστικό περιστατικό του περασμένου Σαββατόβραδου, όταν ένα SUV μάρκας Mercedes έπεσε πάνω στα τραπέζια του εστιατορίου Brunello, στο πεζοδρόμιο, τραυματίζοντας 11 ανθρώπους (ένας εκ των οποίων νοσηλεύεται στη ΜΕΘ) είναι το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Ο ιδιοκτήτης του παραλίγο μοιραίου μαύρου Mercedes είπε ότι άφησε το αυτοκίνητο στον παρκαδόρο και αυτός με τη σειρά του ότι το αυτοκίνητο έφυγε μόνο του, ανεξέλεγκτο και χωρίς οδηγό στην κατηφόρα. Αφού λοιπόν κανείς δεν οδηγούσε το αυτοκίνητο, ποιος φταίει για το ατύχημα;
Στο ερώτημα του… λογαριασμού, ο οποίος δεν αφορά μόνο τις υλικές ζημιές των επιχειρήσεων, αλλά και κυρίως τα έξοδα νοσηλείας και τις αποζημιώσεις που πιθανότατα θα αξιώσουν τα θύματα του ατυχήματος, η απάντηση σε πρώτη φάση είναι απλή: η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία είναι ασφαλισμένο το θηριώδες SUV. Σε δεύτερη φάση, ωστόσο, ίσως να περιπλακούν, καθώς η ασφαλιστική μπορεί να στραφεί εναντίον αυτών που θα θεωρήσει υπαίτιους.
Προς το παρόν πάντως, οι εμπλεκόμενοι στο ατύχημα καλύπτονται από έναν όρο που υπάρχει υποχρεωτικά σε όλα τα ασφαλιστήρια συμβόλαια αυτοκίνητου και, άρα και στο ασφαλιστήριο του συγκεκριμένου SUV: πρόκειται για τις «ζημιές προς τρίτους», όπως αναφέρεται στο συμβόλαιο. Είναι όρος ο οποίος καλύπτει τραυματισμούς και υλικές ζημιές προς τρίτα άτομα που εμπλέκονται σε ένα ατύχημα το οποίο προκαλείται από το ασφαλιζόμενο όχημα και προβλέπει ότι αυτά αποζημιώνονται όπως πχ ο οδηγός ενός αυτοκινήτου που θα τράκαρε.
Δείτε βίντεο από το ατύχημα στο Κολωνάκι...
Μέχρι πρότινος, αυτή η υπόθεση θα ήταν «γρίφος για δυνατούς λύτες» με δεδομένο ότι μέσα στο όχημα δεν υπήρχε οδηγός. Με το πιο πρόσφατο νομικό πλαίσιο (το οποίο ήρθε με αφορμή τη χρήση αυτόνομων οχημάτων που κινούνται χωρίς οδηγό) η ασφαλιστική υποχρεούται να καλύψει τις ζημιές που θα κάνει το ασφαλιζόμενο όχημα, ακόμα και αν δεν επιβαίνει κανείς μέσα σε αυτό.
Τα προηγούμενα χρόνια, οι τραυματίες και οι ζημιωθέντες, δηλαδή οι πελάτες και οι επιχειρηματίες των δύο καταστημάτων, για να αποζημιωθούν, θα έπρεπε να στραφούν δικαστικά εναντίον το παρκαδόρου και του εργοδότη του. Η υπόθεση θα γινόταν ακόμα πιο περίπλοκη, εάν ο παρκαδόρος δεν ήταν δηλωμένος επίσημα στην επιχείρηση, καθώς τότε νομικά δεν θα «υπήρχε» εμπλοκή του εργοδότη του. Σήμερα, η βασική υποχρεωτική ασφάλιση καλύπτει τις λεγόμενες «ζημιές προς τρίτους» σε περίπτωση που το ασφαλισμένο όχημα προκαλέσει ατύχημα. Στο ατύχημα, δεν εξετάζεται εάν υπήρχε οδηγός σε αυτό.
Αν και στο παρελθόν, δικαστικές αποφάσεις έχουν αναγνωρίσει ως «κυκλοφορία» ακόμη και την κίνηση λόγω αδράνειας ή ολίσθησης, εφόσον προέρχεται από πράξη ή παράλειψη του κατόχου, η κάλυψη των ζημιών που μπορούν να προκληθούν αποσαφηνίστηκε πρόσφατα.
Σε δεύτερη φάση, πάντως, η ασφαλιστική εταιρεία που θα πληρώσει τον λογαριασμό, μπορεί να… ζητήσει λογαριασμό από αυτούς που θα θεωρήσει ότι ευθύνονται: δηλαδή τον 35χρονο παρκαδόρο που δεν ασφάλισε επαρκώς το αυτοκίνητο (είτε δεν έδεσε με το χειρόφρενο το αυτοκίνητο, είτε το έδεσε χωρίς να θέσει τον λεβιέ του κιβωτίου ταχυτήτων στη θέση “Ρ” ώστε να το ασφαλίσει), αλλά και την επιχείρηση στην οποία εργάζεται ο παρκαδόρος, για έλλειψη μέτρων ασφαλείας και ελλιπή εκπαίδευση του εργαζομένου της. Εάν αποδειχθεί ότι δεν του είχε παρασχεθεί η κατάλληλη εκπαίδευση ή αν απουσίαζαν βασικοί έλεγχοι ασφαλείας, τότε το βάρος περνά και στην επιχείρηση που τον απασχολούσε.
