Αγαπητή Metrosport
Ηταν η δύσκολη απόφαση για τον Ιβάν η προτίμηση στον Λουτσέσκου. Η εύκολη ήταν να συνεχίσει με τον Γκαρσία. Χωρίς κραδασμούς και χωρίς πολλά επιπλέον έξοδα.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι αναταράξεις που ήξερε ότι θα προκληθούν λόγω της δημοφιλίας του Γκαρσία και το τριετές ηγεμονικό συμβόλαιο του Ρουμάνου και των επτά συνεργατών του.
Είναι και η υποχρέωση που έδειξε μ’ αυτή την απόφαση ότι αναλαμβάνει να εμφανιστεί δυναμικά στο προσκήνιο, να κάνει πάλι τον ΠΑΟΚ νταμπλούχο και να τον οδηγήσει εκεί που οι ίδιος, από την πρώτη στιγμή, δήλωσε ότι ονειρεύεται: Στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Μεγαλεπήβολος ο στόχος. Μαξιμαλιστικός, όπως με ειλικρίνεια τον είχε μόνος του χαρακτηρίσει. Αλλά είναι προτιμότερο να υπάρχει ένας τέτοιος στόχος από το να βολεύεται ο ΠΑΟΚ του Ιβάν στο να διεκδικεί από τον Ολυμπιακό τους τίτλους στην Ελλαδίτσα.
Ουσιαστικά, η πρόσληψη του Λουτσέσκου αποτελεί μια πολύ σημαντική δέσμευση εκ μέρους του Ιβάν. Κι αυτό είναι το τεράστιο κέρδος από την όλη υπόθεση για τον ΠΑΟΚ. Δέσμευση για πολλά:
Οτι δεν θα εμφανιστούν πάλι οι λόγοι για τους οποίους ο Λουτσέσκου είχε “αποδράσει” πρόπερσι. Οτι γύρω από τον ίδιο, το τιμ του και, γενικά, την ομάδα, θα κινούνται άνθρωποι ικανοί μόνο να προσφέρουν και όχι να δημιουργούν προβλήματα. Οτι το τεχνικό επιτελείο και η ομάδα θα έχουν στήριξη με όλη τη σημασία της λέξης. Και, βέβαια, ότι η συγκρότηση του ρόστερ θα αποτελεί ευθύνη κυρίως του προπονητή, μια που ο προπονητής είναι εκείνος που θα το διαχειρίζεται.
Ακόμη, με τον Λουτσέσκου δεν θα μπορεί να είναι εφησυχασμένος ο Ιβάν και με την πρόσληψή του έδειξε ότι δεν θέλει να είναι εφησυχασμένος, για να μην επαναληφθούν τα τραγικά λάθη της τελευταίας διετίας. Θα ήταν, αν κρατούσε τον Γκαρσία. Θα ήξερε ότι έχει μια σίγουρη ασπίδα για ό,τι στραβό κι ανάποδο συμβεί.
Υποσυνείδητα, δεν θα έβαζε ψηλά τον πήχη. Και είναι βέβαιο ότι αν στράβωνε υπερβολικά το πράγμα, εκείνος που θα πλήρωνε τη νύφη θα ήταν ο Γκαρσία. Θα καιγόταν άδοξα ένα χαρτί, ενώ τώρα παραμένει γερό και μπορεί ανά πάσα στιγμή να χρησιμοποιηθεί εφ’ όσον βέβαια θελήσει κι εκείνο να μείνει στην ΠΑΟΚτσήδικη τράπουλα.
Δεν χρειάζεται, φυσικά, να είσαι πιστός υποστηρικτής του Πάμπλο για να θέσεις τον εύλογο αντίλογο: “Και γιατί να μην κάνει την αντεπίθεσή του ο Ιβάν με τον Γκαρσία; Γιατί να μην ξαναβάλει ψηλά τον πήχη με τον Γκαρσία; Γιατί να μη στηρίξει απόλυτα τον Γκαρσία; Γιατί να μη δώσει στον Γκαρσία τους παίκτες που θέλει για να δημιουργήσει έναν πολύ πιο ποιοτικό ΠΑΟΚ”;
Οπως λέγαμε και χθες, αυτή την απάντηση μόνο ο ίδιος μπορεί να τη δώσει. Απλά, η κοινή λογική μάς οδηγεί στο να υποθέσουμε ότι προτίμησε τη δοκιμασμένη και πετυχημένη συνταγή που λέγεται Λουτσέσκου. Οτι μαζί του αισθάνθηκε μεγαλύτερη σιγουριά.
“Το έκανε δυο φορές ο Ρουμάνος, άρα μπορεί να το ξανακάνει”. Και, κακά τα ψέματα. Ο Γκαρσία ήταν ο μοναδικός προπονητής που μπορούσε να σκεφτεί ο Ιβάν όταν έφυγε ο Φερέίρα και ο Λουτσέσκου ήταν ο μοναδικός προπονητής που μπορούσε να σκεφτεί για να μη συνεχίσει με τον Γκαρσία…
Σε ανούσιες συγκρίσεις και βλακώδεις ψηφοφορίες δεν μπαίνω. Δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση ανάμεσα σε Λουτσέσκου και Γκαρσία και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αλλο ΠΑΟΚ είχε ο ένας, άλλο ο άλλος. Αλλες οι συνθήκες για τον έναν, άλλες για τον άλλον. Αλλη η εμπειρία του ενός, άλλη του αλλουνού. Και, βέβαια, εντελώς διαφορετικό το όλο στιλ.
Το θέμα είναι απ’ αυτή την αλλαγή να βγει ο ΠΑΟΚ κερδισμένος. Και μέχρι να “μιλήσουν” τα αποτελέσματα, μέχρι το πέρασμα του χρόνου να κρίνει τα πάντα, το κέρδος πρέπει να το αναζητήσουμε στη θέληση που δείχνει αυτή τη στιγμή ο Σαββίδης.
Ο “εξαφανισμένος” Ιβάν είναι πάλι εδώ. Δίνει νέο όραμα και νέα προοπτική, ενόψει μάλιστα και της κατασκευής του νέου γηπέδου. Πρέπει μόνο να ευχόμαστε να φροντίσει ώστε όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και όλο το “σύστημα ΠΑΟΚ” να λειτουργήσει από εδώ και πέρα έτσι όπως πρέπει ώστε να υπηρετήσει πιστά τους δικούς του στόχους και τις επιθυμίες του λαού του ΠΑΟΚ.
ΥΓ. Περιμένω με ενδιαφέρον την απόφαση του Πάμπλο για το επόμενο βήμα του. Με το ίδιο ενδιαφέρον περιμένω να “τακτοποιήσει” ο Ιβάν μια για πάντα όσα και όσους έχουν “τρελάνει” και τους τρεις προπονητές που έφεραν τίτλους στον ΠΑΟΚ την τελευταία πενταετία...
