Για εκείνους που «διαβάζουν» με ρεαλισμό τα γεγονότα και δεν πετούν στα σύννεφα, είτε γιατί μαθαίνουν τη μισή αλήθεια, είτε γιατί αφήνουν το θυμικό να τους καθοδηγεί, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Η ΠΑΕ Αρης Θα πρέπει να λύσει πρώτα την ιστορία των ΒΑΝ και μετά να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο. Κυρίως με αξιοπρέπεια και χωρίς να παίρνει «δώρα». Αυτό ζήτησε από τον κ. Θόδωρο Καρυπίδη (του Λάζαρου) και ο πολυπληθέστερος Σύνδεσμος οπαδών του Αρη, ο Super 3, με την πρόσφατη ανακοίνωσή του. Το ίδιο ακριβώς έγραφα και έλεγα πριν από λίγες ημέρες.
Ο διοικητικός παράγοντας που κινεί τα νήματα της ΠΑΕ Αρης λειτουργεί σ’ ένα εξαιρετικά φιλικό περιβάλλον, το οποίο του δίνει απεριόριστη πίστωση χρόνου. Προφανώς το γεγονός αυτό του έχει δημιουργήσει την αίσθηση ότι τα όρια της δημοσιογραφικής κριτικής αρχίζουν και τελειώνουν στην αποθέωση του διοικητικού του έργου. Ανεξαρτήτως από τα λάθη που κάνει.
Είναι ολοφάνερο πλέον ότι το βάρος των αγωνιστικών απαιτήσεων του Αρη ξεπερνάει το οικονομικό και το διοικητικό ανάστημα του κ. Καρυπίδη. Προφανώς οι απαιτήσεις της ομάδας του δημιουργούν πίεση κι έτσι αντιδρά πανικόβλητα, χάνοντας ακόμη το δίκαιο που προκύπτει από την προσπάθεια που έχει κάνει μέχρι τώρα.
Ο κόσμος τον συμπαραστέκεται, του έδωσε πίστωση χρόνου και έχει διάθεση να εξακολουθήσει να του δίνει το δικαίωμα να προσπαθεί να κάνει το καλύτερο δυνατό για την ομάδα.
Απαιτεί όμως οι συμμαχίες του να μην είναι εξόφθαλμες και προσβλητικές για την ιστορία και τον κόσμο του Αρη.
Ο κ. Καρυπίδης είναι αυτός που αισθανόμενος ότι οικονομικά αποτελεί περιφερειακό παίκτη στη Super League επιχείρησε να ενισχύσει το επιχειρηματικό του προφίλ. Τι έκανε; Προσπάθησε με ειδήσεις χωρίς υπόβαθρο να «χτίσει» όραμα για τον κόσμο του Αρη, προκαλώντας όμως πολλές φορές τη θυμηδία των κόσμου. Αντί να δημιουργήσει μία ΠΑΕ κόσμημα οργανωτικά, με άρτια οργανωμένες υποδομές ακαδημιών και ομάδα με παίκτες διψασμένους για διάκριση, χάνει τη δυναμική του στην προσπάθεια του να «χτίσει», με όχημα τα social media, το δικό του προφίλ.
Για την επιχειρηματική δράση του κ. Καρυπίδη γνωρίζω πολλά πράγματα. Με ονόματα και διευθύνσεις. Για ένα παρελθόν που έχει πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες. Από τα τέλη του 2000, όταν έκανε το πρώτο άδοξο «επιχειρηματικό» του βήμα με εταιρεία σκαλωσιών. Την πορεία της εταιρείας των παλετών, τα Super Market και την Τhetocasshiop Advisers, η οποία μετονομάστηκε σε Αmani, και η οποία κατέχει τις μετοχές της ΠΑΕ Αρης. Τα οικονομικά στοιχεία των εταιρειών, όντως επιβεβαιώνουν ότι ο κ. Καρυπίδης, τηρουμένων των αναλογιών, είναι επιχειρηματίας μέτριου βεληνεκούς.
Το τι κάνει μαζί με την αδερφή του Ειρήνη στις επιχειρήσεις τους, δεν είναι θέμα της στιγμής. Ούτε οι «πηγές» των χρημάτων. Εκείνο που έχει αξία είναι η αποτελεσματικότητα του στον Αρη, όπου δεν έχει απαντήσεις στα καυτά θέματα που απασχολούν την ποδοσφαιρική ομάδα.
Αυτός είναι και ο λόγος που επιχειρεί σε τακτά διαστήματα να κατασκευάσει εχθρούς της ομάδας, γιατί έτσι πιστεύει ότι συσπειρώνει τον κόσμο. Τέτοιες πρακτικές όμως έχουν, όπως και τυχόν ψέματα, κοντά πόδια. Δεν πρωτοτυπεί.
Τα προβλήματα του Αρη δεν λύνονται με τα… «παιχνιδάκια» που κάνει ο κ. Καρυπίδης μέσω των social media, για τα οποία συντόμως θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις εκεί που πρέπει.
Προσωπικά δεν διεκδίκησα το τίτλο του δημοσιογραφικού πατέρα καμίας ομάδας. Σέβομαι, αποδεδειγμένα, τους αναγνώστες που διαβάζουν τις απόψεις μου και τους ακροατές που τις ακούνε.
Το εύκολο είναι να γίνεις εξάρτημα μίας μηχανής ενημέρωσης και να μεταφέρεις δίκην γραφομηχανής, κάθε είδους διαρροές. Να τις καταπίνεις αμάσητες και να γίνεσαι, ίσως και άθελα σου, επικοινωνιακό «εργαλείο» ενημέρωσης της κάθε ΠΑΕ.
Ο δύσκολος δρόμος είναι η έρευνα η τεκμηρίωση, η αντίθετη άποψη. Αυτή η οποία επιβεβαιώνεται σε βάθος χρόνου. Η ιστορία του Αρη είναι γεμάτη από στιγμές παροξυσμού αγάπης. Από τον Ογιος, τη διοίκηση Σκόρδα και εσχάτως την περίπτωση Βέλεθ. Οι εξελίξεις απέδειξαν ότι η ομάδα είναι πάνω από τα πρόσωπα. Σ’ όλο τον πλανήτη. Πολλές φορές ένα τεκμηριωμένο δημοσίευμα, χαλάει μια ωραία ιστορία ή ένα όραμα, αλλά επιβάλλεται να γραφτεί. Λόγω της δημόσιας φύσεως του επαγγέλματος τού δημοσιογράφου, όλοι νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα για τη δουλειά μας, ενώ στ’ αλήθεια έχουν μαύρα μεσάνυχτα. Εύκολα κάνουν κτήμα τους μία fake είδηση και μάλιστα την οικειοποιούνται.
Σέβομαι όλες τις αντίθετες απόψεις, συμμερίζομαι την αγωνία και το πάθος κάθε οπαδού για την ομάδα του, αλλά ασπάζομαι μόνο αυτές που είναι τεκμηριωμένες. Ο δημοσιογράφος είναι ο άνθρωπος που ελέγχει τα πρόσωπα της εξουσίας, για λογαριασμό του αναγνώστη/ακροατή. Οσο για τον κ Καρυπίδη (του Λάζαρου), θα έπρεπε να έχει μάθει ότι στο ποδόσφαιρο όταν μιλούν τα έργα, οι δημοσιογράφοι είναι αδύναμοι να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα. Αρα ας μιλήσει με έργα και αποτελέσματα κι ας αφήσει τις προβλέψιμες και φτηνές αναρτήσεις γιατί θα του γίνουν μπούμερανγκ.
Στο κάτω κάτω ένα ρητό λέει ότι «στην κηδεία του δημοσιογράφου δεν πηγαίνει πολύς κόσμος», οπότε λίγη αξία έχει για τον δημοσιογράφο τι λένε οι άλλοι, όταν είναι καλά με τη συνείδηση μου. Αλλωστε η επαγγελματική αξιοπρέπεια και το ήθος βιώνονται και δεν δηλώνονται. Καλημέρα κε Καρυπίδη του Λαζάρου.
