Κατζουράκη: «Δικαίωση το μετάλλιο στο Όραν, θέλω τελικό στους Ολυμπιακούς»
Βλέποντας ταινίες δράσης από μικρή, η προσοχή της στράφηκε στη Λάρα Κροφτ. Η επιθυμία να νιώσει την αίσθηση ενός όπλου μεγάλωνε στο μυαλό της και η Εμμανουέλα Κατζουράκη αποφάσισε να δοκιμάσει. Ξετρελάθηκε και έκτοτε, κάνει θρύψαλα τα πιατάκια στο σκιτ.
Η νεαρή αθλήτρια μίλησε στο Metrosport.gr για το ασημένιο μετάλλιο που κέρδισε στους Μεσογειακούς Αγώνες στο Όραν, τις συνθήκες διαμονής εκεί και τη συγκατοίκηση με την Άννα Κορακάκη.
Επιπλέον, περιέγραψε το πως η αδρεναλίνη ανεβαίνει κάθε φορά που πατάει τη σκανδάλη, αποκάλυψε τα μυστικά για να μπορείς να ρίχνεις σωστά και τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να μπορέσεις να πετύχεις στο άθλημα.
Τέλος, ευχαρίστησε την Ομοσπονδία και την Ολυμπιακή Επιτροπή για τη στήριξη που της παρέχουν ενώ δεν έκρυψε τον κρυφό της πόθο να συμμετάσχει στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι.
«Ένιωσα δικαίωση με το μετάλλιο, στο Μπακού κάτι μου έλειπε»
Κατέκτησες το ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του Όραν. Το έχεις συνειδητοποιήσει;
«Είναι κάτι φρέσκο ακόμη. Έχω εκτιμήσει το νούμερο που έχω κάνει αλλά ότι πήρα μετάλλιο δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Πιστεύω θα το νιώσω, όταν γυρίσω στην Ελλάδα. Για μένα είχε μεγάλη αξία γιατί ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος καθώς παρά το γεγονός ότι ήταν Μεσογειακοί Αγώνες υπήρχαν Ολυμπιονίκες».
Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη;
«Ήθελα να βγάλω ένα μεγάλο νούμερο και χάρηκα που οι κόποι μου ανταμείφθηκαν. Ένιωσα μια δικαίωση. Δεν σκέφτηκα κάτι ιδιαίτερο. Απογοητεύτηκα αρχικά γιατί έχασα λίγο άδοξα από την Ιταλίδα αλλά μετά κατάλαβα ότι πήρα το ασημένιο και χάρηκα».
Με ποιον μίλησες και τι σου είπε;
«Με τον προπονητή μου, ο οποίος έτρεξε να με αγκαλιάσει. Το πρώτο τηλέφωνο ήταν από τη μητέρα μου, η οποία έκλαιγε γιατί δεν ήξερε τι έχω κάνει καθώς τα αποτελέσματα δεν φαινόταν».
Πώς είναι η εμπειρία στην Αλγερία;
«Ίσως είναι οι χειρότεροι αγώνες που έχουμε συμμετάσχει από θέμα καθαριότητας, φαγητού και εγκαταστάσεων. Έχουμε ταλαιπωρηθεί λίγο παραπάνω. Κάθε μέρα βρίσκουμε κάτι μέσα στο φαγητό».
Η συγκατοίκηση με την Κορακάκη πώς είναι;
«Αυτή και το μετάλλιο είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί εδώ. Γενικά δεν έχω κάνει ερωτήσεις για το άθλημα καθώς μέσα από τη συζήτηση καταλαβαίνουμε ότι είναι διαφορετικά αυτά που κάνουμε. Μου έχει δώσει αρκετές συμβουλές. Είναι δυναμική, ένα ωραίο δείγμα γυναίκας. Είναι ευθύς άνθρωπος. Την έχω εκτιμήσει πολύ».
Στις αρχές του Ιούνη κατέκτησες την 4η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μπακού. Πώς ήταν η εμπειρία αυτή;
«Απογοητεύτηκα λίγο. Στο Μπακού έχω ξαναμπεί τελικό ως νεάνιδα και είχα βγει και πάλι τέταρτη. Κάτι μου έλειπε».
«Η αδρεναλίνη ανεβαίνει, μου άρεσε η Λάρα Κροφτ»
Πώς αποφάσισες να αρχίσεις σκοποβολή;
«Δεν έχω κάποιον που ασχολείται με κάτι σχετικό στο περιβάλλον μου. Ήθελα απλά να μάθω να χρησιμοποιώ όπλο. Ήθελα να δω πως είναι. Επηρεάστηκα από τις ταινίες. Μου αρέσουν οι ταινίες δράσεις, ειδικά η Λάρα Κροφτ (γέλια). Πήγα στο Εθνικό Σκοπευτήριο Χανίων και δοκίμασα. Δεν μου ταίριαξε. Μετά κατεβήκαμε στα δίκαννα, έριξα μερικά δισκάκια και ξετρελάθηκα».
Δοκίμασες και κάποιο άλλο άθλημα;
«Έχω δοκιμάσει πολλά. Έκανα ενόργανη, μπαλέτο, ποδόσφαιρο, βόλεϊ, κολύμβηση, τένις. Ίσως, ξεχνάω και κάποια (γέλια)».
Τι ιδιαίτερο έχει η σκοποβολή και σε εντυπωσίασε;
«Είναι ένας κινούμενος στόχος, δεν είναι το ίδιο κάθε φορά. Δεν ρουτινιάζεις. Το όπλο ήταν και είναι κάτι το εντυπωσιακό. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει».
Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχεις κάποιος για να πετύχει στη σκοποβολή;
«Πρέπει να έχει καλά αντανακλαστικά και αντίληψη για να καταλαβαίνει τον στόχο. Ψυχραιμία και υπομονή. Δεν μπορείς να αφήσεις την ένταση να σε κυριεύσει. Είναι ένα άθλημα που η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να σε ρίξει απότομα».
Αποκλείεται να είσαι ζεν όλη την ημέρα (γέλια). Πως ηρεμείς; Ακολουθείς κάποιες τεχνικές;
«Δουλεύω με μια αθλητική ψυχολόγο, τη Λίνα Ψούνη, πάνω σε αυτό το κομμάτι. Κάνουμε ασκήσεις με ανάσες, τεχνικές διαλογισμού, οι οποίες με βοηθούν είτε σε περιπτώσεις που είμαι σε ένταση είτε όταν είμαι λίγο υποτονική».
«Πιο όμορφο το ομαδικό, είναι εντυπωσιακό να γίνεται το πιάτο θρύψαλα»
Υπάρχει ατομικό και ομαδικό σκιτ. Ποιες οι διαφορές και τι πρέπει να προσέξεις στο καθένα;
«Στο ατομικό, ο αγώνας είναι διήμερος. 75 πιάτα την πρώτη ημέρα και 50 τη δεύτερη και μετά έρχεται ο τελικός. Πρέπει να διαχειριστείς πολύ καλά το πώς θα ρίξεις. Αν έχεις ρίξει καλά την πρώτη ημέρα, πρέπει να ηρεμήσεις για να είσαι εξίσου καλός και την επόμενη. Αν δεν έχει ρίξει καλά, πρέπει να το αφήσεις πίσω σου και να συγκεντρωθείς ώστε να είσαι καλύτερος. Στο μεικτό, ο αγώνας διαρκεί μια ημέρα και έχει 75 πιάτα για κάθε άτομο. Χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση. Έχεις δίπλα σου έναν αθλητή που ρίχνετε συνέχεια μαζί. Οπότε αν αγχωθείς εσύ ή αυτός, μπορείς να του μιλήσεις. Αν δεν ρίξει καλά, μπορεί να τον κρατήσω με ένα καλό νούμερο που θα κάνω. Είναι πιο όμορφη η διαδικασία».
Ήταν εύκολο να ακολουθήσεις τη σκοποβολή; Είναι δαπανηρό άθλημα;
«Ξεκίνησα το 2015 λίγο πριν την κρίση. Στην Εθνική υπήρχαν δύο κοπέλες μόνο και μπήκα πολύ εύκολα. Χρειαζόμουν. Πήρα εύκολα χορηγίες. Στην αρχή είχα καλή στήριξη και θα ήθελα να πω ένα ευχαριστώ πολύ, τόσο την Σκοπευτική Ομοσπονδία Ελλάδος όσο και στους παράγοντες. Δεν θα μπορούσα να έχω συνεχίσει αν δεν ήταν αυτοί. Είναι ένα ακριβό άθλημα. Αγοράζεις το όπλο, τα δισκάκια και τα φυσίγγια είναι μια χρήσης».
Χρειάστηκε να κάνεις θυσίες;
«Εννοείται. Ήταν δύσκολο να συνδυάσω την σκοποβολή με το σχολείο και αργότερα, με τη σχολή. Το κομμάτι με τις παρέες, επίσης, με δυσκολεύει. Για παράδειγμα, αν εγώ είχα προπόνηση πρωί, δεν μπορούσα να ξενυχτήσω. Ήμουν πάντα η τελευταία που πήγαινε και η πρώτη που έφευγε. Μου έκαναν παράπονα. Είναι δύσκολο να κρατήσεις επαφή γιατί το πρόγραμμα είναι πιεστικό».
Όταν πατάς τη σκανδάλη, πως νιώθεις;
«Είναι κάτι εντυπωσιακό να ρίχνεις και να βλέπεις το πιάτο να γίνεται θρύψαλα».
«Δεν ξέρω αν θα συνέχιζα, αν δεν είχαμε τη στήριξη της Ομοσπονδίας και της Ολυμπιακής Επιτροπής»
Πόσες ώρες προπονείσαι;
«Στο σκοπευτήριο οι προπονήσεις είναι τρίωρες συνήθως. Έπειτα, στο σπίτι κάνουμε εξάσκηση με τα όπλα χωρίς να ρίχνουμε. Προπονούμαι πέντε ή τέσσερις φορές την εβδομάδα γιατί τα σκοπευτήρια δεν είναι ανοιχτά όλη την εβδομάδα».
Τι περιλαμβάνει η προπόνηση σου;
«Στα Χανιά η προπόνηση είναι διαφορετική σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη. Εδώ, είμαι η μόνη που κάνει σκιτ. Ο προπονητής μου είναι μακριά, προπονούμαι μόνη. Ρίχνω αυτό που χρειάζεται η κάθε περίοδος. Κάνω προσομοίωση αγώνα. Στα Χανιά μου δίνει πρόγραμμα ο προπονητής και όλα είναι διαφορετικά».
Είσαι ευχαριστημένη με τις εγκαταστάσεις στις οποίες προπονείσαι;
«Στα Χανιά έχουμε κοντά μας τη διοίκηση και όταν υπάρχουν προβλήματα, μας ακούνε και επιλύονται. Στη Θεσσαλονίκη, το σκοπευτήριο είναι όμορφο αλλά χρειάζεται να το περιποιηθούν».
Με τη χρηματοδότηση τι γίνεται;
«Η Σκοπευτική Ομοσπονδία είναι από τις λίγες που βρίσκονται κοντά στον αθλητή. Μας πληρώνουν όλα τα έξοδα για το ταξίδι. Τα τελευταία χρόνια έχει βοηθήσει πολύ και η Ολυμπιακή Επιτροπή. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Σπύρο Καπράλο γιατί χωρίς τη βοήθεια του, δεν ξέρω αν θα το συνέχιζα σε αυτό το επίπεδο. Μου έχουν δώσει σημαντικά κίνητρα να προχωρώ. Βέβαια, είναι δύσκολο να βρεις χορηγούς αλλά η στήριξη που μας παρέχει η ομοσπονδία και η επιτροπή να αφήνει ικανοποιημένου».
«Θέλω συμμετοχή στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων»
Πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος του προπονητή σου;
«Ο προπονητής μου είναι ο Γιώργος Σαλαβαντάκης. Αυτός μου έδωσε πρώτη φορά όπλο. Μου έμαθε ότι ξέρω, με έχει βοηθήσει στα ταξίδια του εξωτερικού και με τους χορηγούς. Λειτουργεί και λίγο ως μάνατζερ μου. Το σημαντικότερο που μου έχει πει είναι ότι όταν αγωνίζομαι, πρέπει να είμαι ήρεμη και ποτέ να μην λέω ποτέ».
Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας σου; Είναι στήριγμα;
«Είναι στήριγμα. Είμαστε δεμένοι. Μιλάμε καθημερινά τώρα που είμαι στη Θεσσαλονίκη και αυτοί είναι στην Κρήτη. Λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να τους δείξω το μετάλλιο που πήρα σύντομα».
Πώς χαλαρώνεις πριν τους αγώνες;
«Το προηγούμενο βράδυ και λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας, σκέφτομαι το πώς θέλω να είμαι στην αρχή. Είναι δύσκολη η αρχή και για αυτό 10 με 15 λεπτά κάνω σκέψεις σχετικά με αυτή».
Έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι την ήττα;
«Είναι δύσκολη η ήττα, δεν την συνηθίζεις. Πάντα θα υπάρχει το παράπονο «μα προσπάθησα». Είναι δύσκολο να μάθεις να τη διαχειρίζεται. Πρέπει να την εκλάβεις με τέτοιο τρόπο ώστε να σε βοηθήσει να πεισμώσεις».
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να βελτιώσεις;
«Έχω κάνει δύο συνεχόμενους αγώνες με καλά αποτελέσματα. Θα ήθελα να κρατήσω το συναίσθημα αυτό και να είμαι καλή και στους επόμενους».
Ποιος ο επόμενος στόχος σου;
«Σε ένα μήνα είναι το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που δίνει και κάρτες για το Παρίσι. Στόχος μου είναι ένα μετάλλιο και μια κάρτα. Έπειτα, ακολουθεί το Παγκόσμιο στην Κροατία που δίνει και αυτό κάρτες. Κυνηγάμε μετάλλιο και στα δύο».
Ποιο το μεγαλύτερο σου όνειρο;
«Δεν θέλω απλά μια συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά να συμμετέχω και στον τελικό!».
Tips για Εμμανουέλα
Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με μια λέξη; «Αναποφάσιστη».
Αγαπημένο φαγητό; «Παστίτσιο».
Αγαπημένο χρώμα; «Μπλε».
Κατοικίδιο; «Ναι. Έχω δύο σκυλιά στα Χανιά».
Ελεύθερος χρόνος; «Είτε βρίσκομαι με οικογένεια και φίλους είτε θα κάτσω στο κρεβάτι να βλέπω σειρές».
Αγαπημένη ταινία; «Brooklyn Nine-Nine».
Αγαπημένο τραγούδι; «Love Nwantinti».
