Ενας ακόμη μύθος, ένα ακόμη παραμύθι από αυτά που αρέσκονται να απολαμβάνουν στον Αρη προκειμένου να μην καταφέρνουν ποτέ να δούνε και να αξιολογήσουν σοβαρά την πραγματικότητα, καταρρίφθηκε χθες.
Η σκανδαλώδης, όπως και η πρώτη, απόφαση της επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ, απέδειξε, πρωτίστως, ότι το πρόβλημα εξαιτίας του οποίου απέτυχε ο Αρης την προηγούμενη εβδομάδα δεν ήταν ούτε ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης, ούτε η υπερασπιστική γραμμή των δικηγόρων του.
Αν το… κόκκινο πανί, όπως σκοπίμως επιχειρούσαν κάποιοι να εμφανίσουν τον Καλαϊτζίδη για να του φορτώσουν, εκτός των άλλων, και την αποτυχημένη προσπάθεια για να πάρει ο Αρης θέση από το… παράθυρο στην Β’ Εθνική, ήταν ο πρώην προπονητής της ομάδας, τότε την απόφαση για τα μπαράζ θα την έπαιρναν περίπατο χθες οι «κίτρινοι»
Ούτε ο Κάλας, λοιπόν, ούτε ο Καλαϊτζίδης, ούτε οι δικηγόροι τους, ούτε οι ελπίδες που καλλιεργήθηκαν το προηγούμενο διάστημα ήταν το πρόβλημα.
Οποιοσδήποτε κι αν ήταν στη θέση των προαναφερθέντων, τα ίδια ακριβώς θα έκανε. Διότι ήταν τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα, ήταν τόσο σαφή όσα προέβλεπαν η προκήρυξη, οι νόμοι, οι κανονισμοί, που κανείς δεν περίμενε ότι μπορεί να υπάρξει απορριπτική απόφαση και μάλιστα… δις.
Πόσω, μάλλον, όταν υπήρχε χθες και επιστολή, με φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του προέδρου της ΕΠΟ, ο οποίος έπαιρνε θέση υπέρ του αιτήματος των τεσσάρων ομάδων.
Οπότε, τι κατάφεραν όλοι αυτοί που προκάλεσαν για άλλη μια φορά την αναστάτωση στον Αρη;
Τι κατάφεραν αυτοί που απειλούσαν Θεούς και δαίμονες και απέπεμψαν με συνοπτικές διαδικασίες τον Κάλας;
Τι κατάφεραν αυτοί που απαιτούσαν να πάει με άλλους δικηγόρους ο Αρης χθες στην Εφέσεων;
Τι κατάφεραν αυτοί που παρασύρθηκαν από τις υποσχέσεις ορισμένων ότι βγάζοντας τον Καλαϊτζίδη από την μέση το σύστημα θα δώσει στον Αρη αυτό που ζητάει;
Να σας πω τι πέτυχαν; Μια τρύπα στο νερό… Αυτό ακριβώς πέτυχαν, διότι το μπάχαλο που προκάλεσαν, η ακυβερνησία στην οποία έσπρωξαν την ομάδα, φέρνει τον Αρη αντιμέτωπο με το πιο εφιαλτικό σενάριο.
Το σενάριο που περιέγραφα από αυτή εδώ τη γωνία προχθές και για το οποίο έλεγα ότι θα πρέπει πρωϊ-βράδι να προσεύχονται ορισμένοι για να μην το βρούνε στο δρόμο τους, έτσι όπως τα κατάφεραν.
Αν η χθεσινή, δεύτερη, απορριπτική απόφαση της Εφέσεων ήταν η ταφόπλακα, αν δεν υπάρχει άλλη ελπίδα, μέσω του Διαιτητικού Δικαστηρίου, ο Αρης βρίσκεται στο απόλυτο κενό.
Δεν έχει διοίκηση, και δεν ξέρουμε αν και πότε θα αποκτήσει, δεν έχει παίκτες, δεν ξέρουμε αν θα εμφανιστεί αυτός που θα διαθέσει τα χρήματα που απαιτούνται, και σε 15 μέρες ξεκινάει το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής.
Ποιος θα αναλάβει αυτή την ευθύνη; Ποιος θα βάλει το κεφάλι του στο ντορβά, ξέροντας ότι ρισκάρει λόγω αυτής της καθυστέρησης να αποτύχει και να τον κυνηγάνε κι αυτόν;
Μήπως πιστεύει κανείς ότι μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά ο ΑΣ; Αυτοί κινδυνεύουν, τώρα που δεν υπάρχει Κάλας να τους λύνει προβλήματα, να χάσουν και τη ρύθμιση των 100 δόσεων, να πάνε στις 36 και επειδή, βέβαια, δεν έχουν μαντίλι να κλάψουν, πόσω μάλλον να πληρώνουν 10.000 ευρώ το μήνα, να βάλουν λουκέτο στο μαγαζί.
Όλα αυτά, όσο βαρύ κι ασήκωτο αν ήταν, όσο δυσβάσταχτο που η ομάδα δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τη Γ’ Εθνική, δεν θα υπήρχαν αυτή την στιγμή.
Δεν θα χρειαζόταν ο Αρης να βρίσκεται αντιμέτωπος με το απόλυτο χάος.
Θα υπήρχε μία διοίκηση, η οποία θα είχε μεν τις ευθύνες για την αποτυχία της, αλλά και το δικαίωμα να ξεκινήσει την επόμενη σεζόν από την αρχή για να διεκδικήσει ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Ελα, όμως, που στον Αρη το μόνο που υπάρχει είναι το ανάθεμα. Ανάθεμα γι’ αυτούς που ρίξανε την ομάδα στη Β’ Εθνική, ανάθεμα γι’ αυτούς που δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τον Αρη στην Superleague, ανάθεμα σ’ αυτούς που οδήγησαν τον Αρη στη Γ’ Εθνική, ανάθεμα σε αυτούς που δεν μπόρεσαν να τον ανεβάσουν από τη Γ’ Εθνική.
Δεύτερη ευκαιρία δεν υπάρχει για κανέναν. Κι αυτή η αντίληψη, που φέρνει την καταστροφή στο πιτς φιτίλι, που δεν έδωσε τίποτε καλύτερο στον Αρη, που δεν τον βοήθησε να πετύχει κάτι καλύτερο παρά μόνο να πηγαίνει όλο και πιο χαμηλά, δεν προβληματίζει κανέναν.
Γι’ αυτό, βέβαια, και δεν μπορεί ο Αρης να δει άσπρη μέρα…