O ΠΑΟΚ κατάφερε να μας προσφέρει χθες μια ακόμη κακόγουστη παράσταση με μπόλικο τίποτε και άφθονο καθόλου. Ηταν κακός, ως συνήθως εδώ και τρεις μήνες, ήταν ακίνδυνος επιθετικά, δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει ευκαιρίες και σκόραρε μόνο από ένα ευνοικό γι’ αυτόν καπρίτσιο της μπάλας, απέναντι σε έναν Πανιώνιο που εύκολα θα έχανε αν είχε απέναντί του μια ομάδα που θα έμοιαζε με ΠΑΟΚ.
Το αποτέλεσμα, βέβαια, δίνει θεωρητικό προβάδισμα για την πρόκριση στον ΠΑΟΚ ενόψει της ρεβάνς της Τούμπας. Το πιο λογικό είναι, εύκολα ή δύσκολα, να προκριθεί, ωστόσο ούτε στο χθεσινό παιχνίδι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ είδαν κάτι διαφορετικό που θα μπορούσε να τους δώσει μεγαλύτερη αισιοδοξία για το αύριο.
Αν ο Πέλκας δεν αστοχούσε στην κεφαλιά εξ’ επαφής στέλνοντας την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι και αν γινόταν εκείνη τη στιγμή το 0-2, ίσως βλέπαμε ένα διαφορετικό ματς και ίσως η πρόκριση να είχε ήδη «κλειδωθεί». Το βέβαιο είναι, όμως, ότι αντί να πετύχει σε άλλη φάση δεύτερο γκολ ο ΠΑΟΚ, δέχτηκε την ισοφάριση με ένα πραγματικά όμορφο γκολ και από εκεί και πέρα δεν δημιούργησε ούτε μία φάση της προκοπής για να πάρει τη νίκη. Ούτε μία. Κι αυτό γιατί είχε σε κακή μέρα όλους τους χαφ και όλους τους επιθετικούς του, είχε όμως και έναν προπονητή στον πάγκο, που… φοβήθηκε να «κυνηγήσει» τη νίκη.
Ο Αθανασιάδης, όπως πάντα, βολόδερνε σαν την καλαμιά στον κάμπο, χωρίς τροφοδοσία από τους συμπαίκτες του. Ο Ροντρίγκες και ο Μακ ήταν πολύ επιπόλαιοι και ούτε αυτοί δέχτηκαν πάσες σε κενούς χώρους, με αποτέλεσμα να αναλωθούν σε αποτυχημένες προσωπικές ενέργειες. Ούτε ο Τζιόλης, ούτε ο Τσίμιροτ, ούτε ο Πέλκας είχαν ουσία στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ανάπτυξη, ουσιαστικά, δεν υπήρχε για τον ΠΑΟΚ, γι’ αυτό άλλωστε περιορίστηκε σε ρόλο θεατή του αγώνα ο τερματοφύλακας του Πανιωνίου, ο Διούδης. Επίσης, Ζάιρο και Μυστακίδης, που επιστρατεύτηκαν στο δεύτερο ημίχρονο από τον Τούντορ, παρά τη διάθεση και τις δυνάμεις που είχαν, δεν κατάφεραν να αλλάξουν την κατάσταση. Και, ενώ αναρωτιόμασταν γιατί ο Τούντορ δεν έκανε και τρίτη αλλαγή, πήραμε την απάντηση στο 90’, όταν πέρασε στη θέση του Πέλκα τον Σάμπο, μόνο και μόνο για να «ροκανίσει» τον χρόνο…
Ιδού, λοιπόν, το θέμα του χθεσινού αγώνα για τον ΠΑΟΚ, πέρα από αυτό καθ’ εαυτό το 1-1, το οποίο, λογικά, τον καθιστά φαβορί για την πρόκριση. Από τη στιγμή που αντίπαλος δεν ήταν η Μπαρτσελόνα ή η Μπάγερν, ούτε καν ο Ολυμπιακός, δεν έχει κανένα δικαίωμα ο Τούντορ να «μικραίνει» τον ΠΑΟΚ με αλλαγή σκοπιμότητας στο 90’. Ο προπονητής αυτής της ομάδας οφείλει να πασχίζει για τη νίκη. Ο Κροάτης «έβγαλε» χθες ηττοπάθεια. Από τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου και μετά η ομάδα έπαιζε κυρίως για να διατηρήσει το 1-1 και όχι για να κερδίσει. Και ήρθε ο ίδιος να το επιβεβαιώσει πλήρως με την τρίτη αλλαγή στο 90’.
Προφανώς ενδιαφέρθηκε για τη θεσούλα του στον πάγκο του ΠΑΟΚ περισσότερο από το γόητρο της ομάδας και την ανάγκη να κερδίσει. Υπό τον φόβο ότι θα απομακρυνθεί σε περίπτωση ήττας, σκέφτηκε ότι δεν πρέπει να ρισκάρει για να διεκδικήσει τη νίκη. Αυτό δεν άρεσε σε κανέναν. Και είναι λογικό να μην άρεσε.
Ανίκανος να αξιοποιήσει, αλλά και να «στρώσει» τον Μπερμπάτοφ
«Εγώ, είπε στη συνέντευξη Τύπου ο Ιγκόρ Τούντορ, δεν βγάζω ενδεκάδα με βάση πόσα λεφτά παίρνει κάθε παίκτης. Είναι λογικό να θέλει ο κόσμος να παίζει ο Μπερμπάτοφ, αλλά ο κόσμος δεν ξέρει κάποιες λεπτομέρειες από όσα συμβαίνουν στην ομάδα και στα αποδυτήρια».
Κατ’ αρχήν, είναι γελοίο να συζητούν Τούντορ και Μπερμπάτοφ μέσω δηλώσεων. Ο,τι έχουν να πουν, πρέπει να το πουν ιδιωτικώς οι δυο τους, κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο.
Ωστόσο, το χθεσινό σχόλιο του Κροάτη κόουτς «μπάζει» και δεν αντέχει μπροστά στην κοινή λογική. Και να γιατί: Όταν ένας παίκτης δεν είναι συνεπής, δεν είναι εργατικός, ή δημιουργεί προβλήματα με τη συμπεριφορά του, τον τιμωρείς, ή δεν τον χρησιμοποιείς καθόλου μέχρι να «στρώσει». Ο Τούντορ μια τον χρησιμοποιεί τον Μπερμπάτοφ και μια όχι. Μια τον βάζει σαν αλλαγή, μια τον βάζει από την αρχή. Και, βέβαια, δεν εισηγήθηκε ποτέ οποιαδήποτε τιμωρία του.
Εκτός αυτού, όταν ένας παίκτης είναι προβληματικός, οφείλει ο προπονητής να βρει τρόπο να τον συνεφέρει. Επομένως, αν όντως ο Μπερμπάτοφ αποτελεί παραφωνία στην ομάδα και πρόβλημα στα αποδυτήρια, αυτονόητα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Τούντορ είναι ανίκανος να τον κάνει κουμάντο, πέρα από το ότι αποδείχτηκε ανίκανος να αξιοποιήσει τον Μπερμπάτοφ προς όφελος της ομάδας.