Ο Πάμπλο Γκαρσία στα ελάχιστα λεπτά που του απέμειναν, θέλοντας προφανώς να σφίξει την άμυνα του και να διατηρήσει μια ισοπαλία η οποία πιθανότατα και υπό προϋποθέσεις θα χαρακτηριζόταν θετικό αποτέλεσμα, έκανε μια κίνηση να ενισχύσει την πλευρά από την οποία οι γηπεδούχοι είχαν επιλέξει για να την «τρυπήσουν». Ο Χιμένεθ ρίχνονας στο παιχνίδι τον ταχύτατο Αλμπάνη δημιούργησε ρωγμές και προβλήματα που θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν έγκαιρα και πριν γίνει η μεγάλη ζημιά. Αυτή η κίνηση του «Ινδιάνου» αποδείχθηκε ανατρεπτική και καταλυτική για την έκβαση της αναμέτρησης.
Ο παίκτης που του δόθηκε εντολή να δώσει βοήθειες στην άμυνα του, κλήθηκε ακριβώς στο φινάλε να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του και να διαμορφώσει την μοίρα του αγώνα. Έχοντας καλά χτυπήματα, ο Μουργκ ανέλαβε την εκτέλεση ενός από τα πολλά φάουλ (το τελευταίο) που κέρδισε ο μαχητής Ουάρντα, ακριβώς στο φινάλε των καθυστερήσεων.
Το ίδιο «δίδυμο» Μουργκ – Ουάρντα έπαιξε και την ψιλοκομπίνα του για το ποιος θα είναι ο εκτελεστής, με προφανή στόχο να μπερδέψουν το τείχος και τους υπόλοιπους αμυντικούς των γηπεδούχων. Η μπάλα καρφώθηκε στο παραθυράκι της γωνίας του Τσιντώντα, αφήνοντας άναυδους τους Αθηναίους και στέλνοντας στον παράδεισο – χωρίς υπερβολή – τους φιλοξενούμενους. Ο Αυστριακός που ήρθε από τον πάγκο και είχε προκαλέσει με τις όχι καλές του αποδόσεις και την εμμονική του χρησιμοποίηση ως βασικού, χθες ξελάσπωσε με τον ελάχιστο χρόνο συμμετοχής του και τον κόουτς και τους συμπαίκτες του.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε και πάλι το όνομα του όπως το κάναμε στον τελευταίο τίτλο μας που καταλογίζαμε ευθύνες για την χρησιμοποίηση του, τονίζοντας πως «ο Μουργκ σήκωσε στις πλάτες του τον ΠΑΟΚ». Κι αυτό το έκανε με ένα γκολ – ποίημα. Η νίκη έσπρωξε στην άκρη πολλά από τα στραβά και προβληματικά που παρουσίασε και χθες η ομάδα.
Επιστρέφοντας ωστόσο στη Θεσσαλονίκη ο Πάμπλο Γκαρσία και οι συνεργάτες του επιβάλλεται να στρωθούν στη δουλειά. Δεν είναι δυνατόν με τέτοιες εμφανίσεις να διεκδικήσεις τους στόχους που έχεις μπροστά σου. Να σκεφτεί κανείς ότι απέναντι του ο ΠΑΟΚ είχε μια ομάδα βαριά πληγωμένη. Κάτι τέτοιο δεν θα το συναντήσει στις επόμενες υποχρεώσεις του, γιατί και χθες ήταν το ίδιο κακός έως μέτριος όπως σε όλες τις τελευταίες του αναμετρήσεις.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις σε όλα τα επίπεδα (αγωνιστικά και ψυχολογικά) ώστε τα πράγματα στη συνέχεια να εξελιχθούν ομαλά και προς τη σωστή κατεύθυνση. Θετικό στοιχείο από τη χθεσινή εμφάνιση είναι η εικόνα της άμυνας η οποία δεν δέχθηκε - επιτέλους – γκολ. Σχετική βελτίωση παρατηρήθηκε στον Πασχαλάκη (ευχής έργο είναι να ξαναβρεί τον εαυτό του) ενώ και οι υπόλοιποι της άμυνας λίγο – πολύ βρήκαν τον τρόπο να αλληλοκαλύπτονται και να ενδοσυννενοούνται.
Δυστυχώς το κακό βρίσκεται στον άξονα με το ράθυμο τέμπο των παικτών, οι οποίοι αδυνατούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της αναμέτρησης, κάτι που έχει σαν συνέπεια να απομονώνονται πλήρως και οι πτέρυγες. Αυτό φάνηκε και με την απενεργοποίηση των Τζόλη και Ζίβκοβιτς. Αργοί παίκτες στον άξονα και γρήγοροι στις πτέρυγες, η σύνδεση και η συνεννόηση είναι καταδικασμένες. Δημιουργία και έμπνευση δεν μπορεί να υπάρξει. Οι αλλαγές που επιχειρήθηκαν άλλαξαν κάπως την κατάσταση. Ιδιαίτερα η συμμετοχή του μαχητικού και πολυμήχανου Αιγύπτιου (κέρδισε μόνος του στο λίγο διάστημα που χρησιμοποιήθηκε τόσα φάουλ όσα δεν κέρδισαν όλα μαζί οι συμπαίκτες του).
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι ο ΠΑΟΚ πέτυχε ένα καλό αποτέλεσμα, χωρίς να πραγματοποιήσει μια αντίστοιχη καλή εμφάνιση. Μένει σε εκκρεμότητα βέβαια ο επαναληπτικός για το κύπελλο. Μέχρι τότε όμως μεσολαβούν παιχνίδια των πλέι οφ και σίγουρα θα δυσκολευτεί να πορευτεί αν δεν αλλάξουν συμπεριφορές και νοοτροπίες.
