Θέση για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην οικονομία πήρε ο Σταύρος Καλαφάτης. Ο Υφυπουργός Μακεδονίας και Θράκης αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται για την προώθηση λύσεων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και ξεκαθάρισε ότι δεν είναι ορθό να επιμένουν κάποιοι σε οριζόντια μέτρα.
«Συμπολίτισσες και συμπολίτες μου
Η συνεχιζόμενη για ένα μήνα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έγινε συνώνυμη με τη φρίκη. Χάνονται ήδη χιλιάδες άνθρωποι, ενώ εκατομμύρια άλλοι καταφεύγουν στην προσφυγιά. Η Μαριούπολη αναβιώνει σκηνές που παραπέμπουν στο Μεσολόγγι, τα Ψαρά, τη Χίο. Ολόκληρος ο Κόσμος δέχεται ισχυρές οικονομικές παρενέργειες, εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης και των πρωτόγνωρων ανατιμήσεων.
Το κόστος είναι ήδη εξαιρετικά βαρύ και στη χώρα μας. Όλοι νιώθουμε την πίεση της ακρίβειας, αλλά κάποιοι -και είναι πολλοί- δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Και είναι υποχρέωσή μας να κάνουμε γι’ αυτούς ό,τι καλύτερο μπορούμε. Είναι δύσκολα τα πράγματα και δεν ξέρουμε ούτε πόσο περισσότερο μπορεί να δυσκολέψουν ακόμη, ούτε πόσο μπορεί να κρατήσει η νέα παγκόσμια κρίση.
Μπροστά στη μεγάλη αυτή εξωγενή πρόκληση ο Πρωθυπουργός αναπτύσσει πρωτοβουλίες για την προώθηση λύσεων τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Κυβέρνηση έκανε ήδη μια ξεκάθαρη επιλογή. Να προχωρήσει σε παρεμβάσεις που ανταποκρίνονται σε δύο αρχές: Πρώτον, να είναι στοχευμένες, με έμφαση στη στήριξη των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας.
Και δεύτερον, να κινούνται στα όρια που επιτάσσει η ανάγκη δημοσιονομικής σταθερότητας. Αφενός δηλαδή, αυτά που μπορεί να διαθέσει το κράτος να διατεθούν σε εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Και αφετέρου να μην εξαντληθούν οι εφεδρείες και να μην τιναχτούν στον αέρα τα δημόσια οικονομικά. Πληρώσαμε βαρύτατο κόστος στη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και κανένας, για κανένα λόγο, δεν έχει το δικαίωμα να προκαλέσει ανάλογους κινδύνους.
Δεν μπορεί, λοιπόν, σε ώρες δύσκολες για όλους, αλλά αβάσταχτες για τους αδύναμους, να επιμένουν κάποιοι σε οριζόντια μέτρα: Πρώτον διότι θα έδιναν περισσότερα στους έχοντες και λιγότερα σε εκείνους που δεν αντέχουν άλλο.
Και δεύτερο διότι θα οδηγούσαν σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό, θα ανατίναζαν τις θετικές προοπτικές της οικονομίας και θα μας έσερναν στα πρόθυρα νέων μνημονίων. Θα λειτουργούσαν, τόσο άμεσα, όσο και μακροπρόθεσμα, σε βάρος των αδύναμων και της μεσαίας τάξης. Και αυτό δεν θα ήταν απλά και μόνο άδικο. Θα ήταν λάθος οικονομικής ανευθυνότητας και κοινωνικής αναλγησίας».
