Πόσο πιθανό θα ήταν οι ευεργετικές ιδιότητες της άσκησης να περικλείονταν σε ένα μόλις χάπι που δεν θα απαιτούσε από εμάς παρά να σηκώσουμε το χέρι για να το φέρουμε στο στόμα μας;
Ακούγεται απίθανο ή βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας, φαίνεται όμως πως η επιστήμη δεν θα σταματήσει να μας εκπλήσσει.
Τη δυνατότητα παρασκευής ενός τέτοιου χαπιού υποστηρίζουν ερευνητές από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU) -ένα εύρημα «κατά τύχη» όπως εξηγούν για τη σχετική μελέτη που δημοσιεύται στο Clinical and Experimental Ophthalmology-, το οποίο θα μπορούσε να αποβεί σωτήριο για άτομα που αδυνατούν να ασκηθούν για διάφορους ιατρικούς λόγους όπως σοβαρές νευρολογικές παθήσεις (π.χ. νόσοι Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον).
Σύμφωνα με τον καθηγητή Riccardo Natoli, διευθυντή τους Κέντρου Έρευνας για την Υγιή Όραση του αυστραλιανού Πανεπιστημίου, βασικό συστατικό του σκευάσματος θα μπορούσαν να αποτελέσουν ειδικά μοριακά σήματα (σωματίδια λιπιδίων) που αποστέλλει ο οργανισμός στον εγκέφαλο και τα μάτια μετά την άσκηση, εφόσον οι επιστήμονες καταφέρουν να τα «ξεκλειδώσουν», επανακωδικοποιήσουν και συμπεριλάβουν σε ένα δισκίο όπως τα βιταμινούχα συμπληρώματα.
Μοριακά και γενετικά συμπληρώματα
Οι ερευνητές μελετούν επισταμένως την επίδραση αυτών των μοριακών μηνυμάτων της άσκησης στο κεντρικό νευρικό σύστημα καθώς και στον αμφιβληστροειδή χιτώνα αναφορικά με παθολογικές καταστάσεις όπως η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας που προκαλείται με την έλευση του γήρατος, με στόχο τη «συνταγογράφηση» αυτών των μηνυμάτων σε ανθρώπους που αδυνατούν να ασκηθούν.
Αυτά τα μοριακά ή γονιδιακά συμπληρώματα, όπως τα αποκαλεί ο Δρ Natoli, θα μπορούν να αξιοποιηθούν από ομάδες όπως οι ηλικωμένοι στους οποίους η επικοινωνία μεταξύ μυών και αμφιβλσητροειδούς εξασθενεί.
Σωτήριο θα μπορούσε να αποδειχθεί και για ασθενείς με νευροεκφυλιστικές παθήσεις όπως οι νόσοι Πάρκινσον και Αλτσχάιμερ, για τους οποίους η έντονη σωματική άσκηση αποτελεί γενική σύσταση προς καλύτερα αποτελέσματα υγείας και επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου, πρόσθεσε ο Δρ Joshua Chu-Tan, ερευνητής και ο ίδιος στο κέντρο οφθαλμολογικής έρευνας.
«Γνωρίζουμε ότι η άσκηση ωφελεί την όραση αλλά όχι σε τι βαθμό. Στόχος μας είναι να τα κατανοήσουμε σε μοριακό επίπεδο και με ποιους μηχανισμούς ευεργετούν το κεντρικό νευρικό σύστημα και τον αμφιβληστροειδή» ανέφερε ο Δρ Chu-Tan.
Ανακάλυψη… κατά τύχη
Οι Αυστραλοί επιστήμονες κατέληξαν τυχαία στο ενδιαφέρον εύρημα ενόσω μελετούσαν το ανεξερεύνητο πεδίο των θετικών επιπτώσεων της άσκησης στην υγεία του αμφιβληστροειδούς και αν η σωματική δραστηριότητα μπορεί να θωρακίσει την όραση κατά τη γήρανση.
«Μάλλον αδυνατούμε να συμπεριλάβουμε όλες τις ευεργετικές ιδιότητες της άσκησης σε ένα μόνο χάπι, καθώς το πλήθος οφελών της εκτείνεται σε όλο το σώμα και υπερβαίνει αυτά που θα μπορούσαν να ”συνταγογραφηθούν”. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο στόχος» κατέληξε ο Δρ Chu-Tan, διευκρινίζοντας πως μια τέτοια πατέντα θα αποσκοπεί στην ενίσχυση ατόμων με παθολογικές καταστάσεις αποκλειστικά και όχι στην εξυπηρέτηση του γενικού πληθυσμού.
Πηγή: Ygeiamou.gr
