Είναι εύκολο ένας πρόεδρος να υπόσχεται μέρες δόξας για την ομάδα του, αλλά είναι δύσκολο οι υποσχέσεις να γίνουν πράξη.
Ο Θόδωρος Καρυπίδης απολαμβάνει τις στιγμές ευτυχίας που του προσφέρει η άνοδος του Αρη στη Super League και επενδύει «χτίζοντας» πάνω στο θυμικό των ταλαιπωρημένων φίλων των κίτρινων. Αυτών που τράβηξαν τα χίλια μύρια τα τελευταία τέσσερα χρόνια και υπέμεναν ακραία τρολαρίσματα από τους αντίπαλους οπαδούς.
Σαφώς και δεν υπάρχει πρόεδρος ο οποίος να θέλει το κακό της ομάδας του. Ούτε φυσικά αμφισβητεί κάποιος τις προθέσεις του κ. Καρυπίδη για την επόμενη ημέρα του Αρη. Αλλωστε με φιλοδοξίες ανέλαβε πριν από τέσσερα χρόνια, με τον τρόπο που ανέλαβε, τη διοίκηση της ποδοσφαιρικής ομάδας.
Είχε όνειρα τα οποία όμως άργησαν να γίνουν πράξη με δεδομένο ότι η ομάδα χρειάστηκε να παραμείνει δύο χρονιές στη Football League. Eτσι είναι τα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Τη θεωρία με την πράξη την χωρίζει μία λεπτή γραμμή πού ορισμένες φορές μοιάζει με Σινικό τείχος.
Ή αν προτιμάτε τέτοια εποχή οι πρόεδροι έχουν κοινά στοιχεία με του παίκτες του καζίνο που μπαίνουν στην αίθουσα με τις ρουλέτες αισιόδοξοι ότι βρήκαν το «χρυσό» πλάνο που θα τους κάνει πλούσιους. Συνήθως όμως λίγες ώρες αργότερα απαρηγόρητοι και άφραγκοι «μετρούν» τα λάθη τους, χωρίς όμως να αλλάζει κάτι.
Ο κ. Καρυπίδης λοιπόν που σε γραπτή του δήλωση μεταξύ των άλλων αναφέρει ότι «ο νέος ΑΡΗΣ θα είναι όπως πρέπει να είναι, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις όλων μας και να δικαιώσει τις προσδοκίες μας», έχει ένα πολύ δύσκολο έργο μπροστά του. Πρώτον γιατί τα δύο προηγούμενα χρόνια έκανε ομάδες μίας χρήσης. Δηλαδή έβαζε το αποτέλεσμα πάνω από την δημιουργία ενός κορμού ποδοσφαιριστών ικανών να ανταποκριθούν στη Super League.
Δεύτερον θα βρει μπροστά του ομάδες, πλην αυτών του big 4 oι οποίες μπορεί ναι μην έχουν την δυναμική του κόσμου του Αρη, αλλά έχουν αξιόμαχα ρόστερ, οικονομική υγεία και έχουν ριζώσει στις θέσεις από 5-7. Οπότε ο Αρης θα πρέπει να δημιουργήσει καλύτερη ομάδα, άρα και να ξοδέψει περισσότερα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Αρης χρειάζεται φρέσκο χρήμα και όχι απλή διαχείριση των εσόδων. Κι αυτά είναι απλά μαθηματικά κι όχι θεωρητικολογίες.
Focus
O κόσμος προχωράει. Μέχρι και ο σκληροπυρηνικός Κιμ Γιονγκ Ουν ετοιμάζεται να ανοίξει McDonalds στην Πιονγκγιάν (!). Στην Ελλάδα όμως το ποδόσφαιρο ακόμη βασανίζεται από την αδυναμία της νέας διοίκησης της Ε.Π.Ο. να επιφέρει ηρεμία στη Super League και να λύσει το θέμα της διαιτησίας. Αυτό κι αν λέγεται κωλυσιεργία.
