Γράφω το σημερινό μου άρθρο πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες. Οπότε δεν έχω εικόνα για το εκλογικό αποτέλεσμα στις Αυτοδιοικητικές εκλογές. Προσωπικά λίγη αξία έχει, γιατί στο… τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό.
Το ζήτημα δεν είναι αν επανεκλεγούν τα πρόσωπα τα οποία ήδη κατείχαν θέσεις εξουσίας ή αν θα υπάρξουν αλλαγές. Το ζήτημα είναι να αλλάξει όλο των θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία θα πρέπει να λειτουργεί πλέον περισσότερο γρήγορα, αποτελεσματικά.
Κατ΄ αρχάς να συγχαρώ όλους τους υποψήφιους είτε για τις Περιφέρειες, είτε για τους δήμους, ακόμη και για τα διαμερίσματα ή τις κοινότητες, για το θάρρος τους να θέσουν τον εαυτό τους στην κρίση των ψηφοφόρων.
Ο καθένας είχε κάποιο λόγο που έθεσε υποψηφιότητα, αλλά δεν είναι εύκολο να εκτίθεσαι. Πέρα όμως από τους λόγους που αποτέλεσαν κίνητρο για τους υποψήφιους, αν εκλεγούν θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι για αυτό που κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Να αντιληφθούν τον πραγματικό λόγο παρουσίας τους στις θέσεις που θα αναλάβουν και να βοηθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις, ώστε να βελτιωθεί η ζωή των συντοπιτών τους. Αυτό είναι το στοίχημα τους: Να βοηθήσουν ώστε ο δήμος να γίνει χρήσιμος για του δημότες.
Θεωρώ βέβαιο ότι μετά το τέλος των εκλογών οι υποψήφιοι θα αρχίσουν τα μαθηματικά της πολιτικής. Αυτά που αποτελούν όπλο για την αποφυγή της λέξης «χάσαμε». Ολοι θα επιχειρήσουν να πείσουν ότι στην εκλογική μάχη πέτυχαν τη δική τους νίκη, ανεξαρτήτως από το αν θα έχουν εκλεγεί.
Αυτό είναι και ένα κριτήριο για το πώς αντιλαμβάνονται την εκλογική διαδικασία οι επικεφαλείς των παρατάξεων. Δεν είναι κακό να έχεις δώσει μία τίμια πολιτική μάχη και τελικά να βγεις δεύτερος. Θα πρέπει όμως να έχεις την δύναμη να παραδεχτείς την ήττα σου. Είναι και αυτή μέσα στο παιχνίδι.
Δυστυχώς αυτές οι πολιτικές λογικές ακολουθούνται και στην καθημερινότητα. Και είναι καιρός με πιλότο τα όσα έγιναν στη Θεσσαλία να υπάρξει ένα restart στην οργανωτική δομή του κράτους, στο οργανόγραμμα του οποίου συμπεριλαμβάνονται και οι Περιφέρειες και οι Δήμοι.
Θα πρέπει να είναι ευδιάκριτες οι γραμμές των ευθυνών ώστε στις κρίσεις, γιατί εκεί φαίνεται η αποτελεσματική λειτουργία του κράτους κι όχι στις φιέστες, να ξέρει ο καθένας τι θα πρέπει να κάνει. Τι γίνεται στην Ελλάδα στις φυσικές καταστροφές;
Ο ένας επιρρίπτει τις ευθύνες στον άλλο και άκρη δε βγαίνει. Ποιος την πληρώνει; Οι πολίτες που είναι διαχρονικά τα «θύματα» της ανοργανωσιάς του κράτους. Κι αυτό το καλαμπούρι, γιατί δυστυχώς σ’ ένα κακόγουστο αστείο έχει εξελιχθεί, δηλαδή η ανοργανωσιά του κράτους κάποια στιγμή θα πρέπει να τελειώσει. Δεν είναι δυνατόν ο στρατός να επεμβαίνει και να δίνει λύσεις στη Θεσσαλία μετά από πέντε ημέρες λόγω γραφειοκρατίας, ούτε ο Περιφερειάρχης ή ο Δήμαρχος να αποφασίζουν που θα «σπάσει» ένα φράγμα ώστε να μην πλημμυρίσει μία πόλη.
Εδώ και τώρα λοιπόν απαιτούνται λύσεις.
Τα πέντε χρόνια που θα διαρκέσει η νέα θητεία των Αυτοδιοικητικών είναι τεράστιος χρόνος για αλλαγές. Οποιος τολμήσει και τις υλοποιήσει θα έχει προσφέρει τεράστια υπηρεσία στους πολύπαθους πολίτες της χώρας. Κι αν αδιαφορήσει η κεντρική πολιτική εξουσία, Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι θα πρέπει να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι. Διαφορετικά θα αποδειχθούν πολιτικοί νάνοι και θα έχουν προδώσει για μία ακόμη φορά τους ψηφοφόρους τους.
