Έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Experimental Biology, κατέγραψε – σε βίντεο αργής κίνησης – τις διαφορές στον τρόπο με τον οποίο τα δηλητηριώδη φίδια δαγκώνουν τα θηράματά τους. Οι επιστήμονες μελέτησαν 36 είδη δηλητηριωδών φιδιών, καταγράφοντάς τα με 1.000 καρέ το δευτερόλεπτο καθώς επιτίθεντο σε ένα ημιδιαφανές τζελ που έμοιαζε με τη δομή του ανθρώπινου δέρματος και των μυών.
Για τις ανάγκες της μελέτης χρησιμοποιήθηκαν τρεις οικογένειες φιδιών: οχιές, ελάπιδες και κολουβρίδες.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι οχιές επιτίθενται μέσα σε 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου, ταχύτερα από την αντανακλαστική αντίδραση των περισσότερων θηλαστικών, πράγμα που σημαίνει ότι η λεία δύσκολα θα μπορούσε να ξεφύγει. Παράλληλα, «περπατούν» τα δόντια τους προς μια καλύτερη θέση στο στόχο πριν εγχύσουν το δηλητήριο.
Τα ελαπίδια είχαν την τάση να πλησιάζουν ύπουλα πριν επιτεθούν και δάγκωναν επανειλημμένα. Στη συνέχεια, χαλάρωσαν ελαφρώς τα σαγόνια τους και δάγκωσαν ξανά αρκετές φορές, «πιθανώς για να παρατείνουν τη ροή του δηλητηρίου στο θήραμά τους», έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη. Στη συγκεκριμένη οικογένεια ανήκουν επίσης κόμπρες και μάνμπες, καθώς και δηλητηριώδη φίδια της Αυστραλίας, αλλά τα αλλά τα συγκεκριμένα μοτίβα χτυπήματος αυτών των ειδών δεν μελετήθηκαν.
Οι κολουλβρίδες έπρεπε να ανοίξουν το στόμα περισσότερο καθώς οι κυνόδοντες βρίσκονται προς το πίσω μέρος του στόματος και να περιστρέψουν τα σαγόνια τους για να διεισδύει καλύτερα το δηλητήριο.
Κατά τη διάρκεια των δοκιμών οι ερευνητές κατέγραψαν και ένα σπάσιμο δοντιού σε οχιά Macrovipera lebetina. «Αυτό είναι πιθανότατα ο τρόπος με τον οποίο χάνεται πιο συχνά ένα δόντι κατά τη διάρκεια της σίτισης, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που καταγράφηκε σε κάμερα», σημείωσαν οι ερευνητές στη μελέτη.
Πάντως, η απώλεια δοντιού στα φίδια θεωρείται φυσιολογική καθώς τα αναπληρώνουν καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Σύμφωνα με τον συν-συγγραφέα της μελέτης, καθηγητή Άλιστερ Έβανς του Πανεπιστημίου Monash τα ευρήματα σχετικά με το πώς επιτίθενται διαφορετικά είδη φιδιών θα προσθέσουν «πληροφορίες σχετικά με τη διατήρηση και την προστασία τους». «Μόνο γνωρίζοντας τη διατροφή και τις μεθόδους κυνηγιού τους μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα προτείνουμε προγράμματα προστασίας που θα είναι επιτυχημένα», δήλωσε.
Η έρευνα διεξήχθη στο Venomworld στο Παρίσι, μια εγκατάσταση ζώων όπου ο συν-συγγραφέας της μελέτης Remi Ksas και οι συνεργάτες του εξάγουν τακτικά δηλητήριο από φίδια και σκορπιούς για ιατρικές και φαρμακευτικές εργασίες.
