Δεν θα πω ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ προσπαθούν να ταϊσουν με κουτόχορτο τους οπαδούς της ομάδας τους. Αλίμονο. Αλλά αυτά που λένε στις δηλώσεις τους, μετά από νίκες και ήττες, δείχνουν είτε ότι ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, είτε ότι δεν θέλουν να φανεί κάτι που θα ήταν προς τιμήν τους αν φαινόταν: Οτι αναγνωρίζουν την αδυναμία τους να παρουσιάσουν μια ομάδα ικανή να διεκδικήσει τις δύο πρώτες θέσεις.
Ο Ελ Καντουρί είπε προχθές ότι η διακοπή θα βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να κάνει το come back. Οτι πρέπει να έρθουν δύο νίκες στα δύο ματς που ακολουθούν για να καλύψει η ομάδα το χαμένο έδαφος! Και... “δεν έχει τελειώσει ουσιαστικά τίποτε, όλα μπορούν να ανατραπούν”!
Για όνομα του Θεού. Πώς θα καλυφθούν οι απώλειες με ΟΦΗ, Λεβαδειακό, Αστέρα και Παναθηναϊκό; Είναι εννιά χαμένοι βαθμοί, που δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ. Και για ποιο come back μιλάμε; Πώς δεν έχει τελειώσει τίποτε; Δηλαδή, μπορεί ο φετινός ΠΑΟΚ να διεκδικήσει Πρωτάθλημα; Ούτε καν ο Λουτσέσκου το πιστεύει πλέον, γι' αυτό άρχισε να μιλάει ρεαλιστικά: “Η δουλειά που κάνουμε φέτος, θα φανεί του χρόνου”...
“Είχαμε σκαμπανεβάσματα κι αυτό ακριβώς πρέπει να βελτιώσουμε, αποκτώντας συνέπεια”, είπε ο Ινγκασον. Πώς, όμως, αποκτάται η συνέπεια σε καλή απόδοση και καλά αποτελέσματα; Είναι θέμα... απόφασης των παικτών; Η, μήπως, είναι θέμα ποιότητας και δυνατοτήτων τους;
“Ο ΠΑΟΚ πρέπει να παίζει πάντα όπως στο πρώτο ημίχρονο, πρέπει να έχει αυτή την επιθετικότητα, αυτόν τον χαρακτήρα και αυτή την ένταση”, είπε ο Σβαμπ. Ναι, πρέπει, αλλά πώς; Είναι κι αυτό απλά θέμα νοοτροπίας; Κι ύστερα, σκέφτηκε κανείς ότι για την καλή εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου συνέβαλαν και οι “χτυπητές” αδυναμίες του ΠΑΣ; Για να έχεις πάντα την ίδια επιθετικότητα, την ίδια ένταση, τον ίδιο χαρακτήρα και, το κυριότερο, να σε οδηγούν όλα αυτά σε νίκες, πρέπει να είσαι ανώτερος ακόμη και από τον πιο δυνατό από τους αντιπάλους σου. Ο φετινός ΠΑΟΚ είναι; Οχι.
Ναι, είδαμε κατά διαστήματα το Σάββατο καλό ποδόσφαιρο στο πρώτο ημίχρονο. Αλλά η μοναδική ουσιαστική στιγμή που προέκυψε από αυτό το καλό ποδόσφαιρο ήταν η κεφαλιά του Ινγκασον από το φάουλ του Ράφα Σοάρες για το 1-0. Καμία άλλη. Ούτε καν η φάση που έφερε το 2-0, με εκείνο το απρόσμενο “χαζό” πέναλτι που έκανε δώρο ο ΠΑΣ. Η αδυναμία στο γκολ φάνηκε και πάλι και η απουσία Νάρει και Κούρτιτς ήταν μόνο μία από τις αιτίες.
Συνεπώς, λίγη αυτογνωσία δεν βλάπτει. Ας ξέρουμε ποια είναι η αληθινή κατάσταση, ας την αντιμετωπίζουμε ρεαλιστικά, ας ευχηθούμε να γίνει ποιοτική ενίσχυση τον Ιανουάριο και ας ελπίσουμε να χάνουν (που θα χάνουν) βαθμούς οι προπορευόμενοι, μήπως και καταφέρει ο ΠΑΟΚ να τους πλησιάσει πριν αρχίσουν τα πλέι οφ.
Είδατε τι γίνεται. Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ έχασαν από δύο βαθμούς. Το είπα πολλές φορές πριν αρχίσει το Πρωτάθλημα, το πιστεύω ακόμη περισσότερο τώρα: Τον τίτλο θα τον πάρει ο λιγότερο κακός και όχι ο καλύτερος από τους καλούς. Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ είναι να γίνει από εδώ και πέρα όσο μπορεί λιγότερο κακός...
ΥΓ. Ο Ολυμπιακός τον “πάτησε” τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι. Οι... φοβεροί και τρομεροί πρωτοπόροι γλίτωσαν την πανωλεθρία χάρη στον Μπρινιόλι και την απίστευτη εύνοια που (για πολλοστή φορά) είχαν από την τύχη. Μαζί, βέβαια, με την τεράστια ανοησία του Αβιλα που έδωσε το δικαίωμα στους Δανούς διαιτητές να καταλογίσουν το πέναλτι. Το να προσπαθούν, όμως, να μας πουν οι ερυθρόλευκοι ότι επρόκειτο για επιθετικό φάουλ και να μας μιλάει ο Μαρινάκης για “σφαγή” από μια “καραστημένη διαιτησία”, ξεπερνάει τα όρια της θρασύτητας και προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Κι αυτό το είχαμε πει: Να δείτε τι θα γίνει από εδώ και πέρα με την τοξικότητα που θα ξερνάει ο Ολυμπιακός...
