Η χθεσινή πρεμιέρα των πλέϊ οφ έκρυβε πολλά ερωτηματικά για τον Αρη. Δεν ήταν κάτι το φυσιολογικό οι ποδοσφαιριστές να υποχρεωθούν να παίξουν ποδόσφαιρο μετά από 70 περίπου ημέρες κι έχοντας περάσει πρωτόγνωρη καραντίνα και αβεβαιότητα.
Αρα το πρώτο ζήτημα που έμπαινε πριν από το ξεκίνημα του αγώνα, ήταν η αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών του Αρη και του ΟΦΗ στα 90 λεπτά. Ερώτημα στο οποίο η απάντηση του είχε υψηλό βαθμό δυσκολίας. Ενας λόγος παραπάνω; Το ότι το «Κλ. Βικελίδης» ήταν βουβό κι έτσι ο γηπεδούχος Αρης δεν είχε το απαραίτητο ηθικό πλεονέκτημα, έναντι του αντιπάλου.
Λίγο πολύ είχαμε μπει στο κλίμα με τα όσα είχαν δηλώσει ημέρες νωρίτερα οι Γερμανοί, οι οποίοι πρώτοι έζησαν τα πρωτόγνωρα συναισθήματα μετά την επανέναρξη των πρωταθλημάτων.
Το έλεγαν κι όλη την εβδομάδα οι παίκτες του Αρη, το είπε και ο Ενινγκ την Παρασκευή. Ολοι είχαν δικαιολογημένα αγωνία για την χθεσινή πρεμιέρα των πλέϊ οφ. Και δεν ήταν μόνο αυτά. Ηταν και η αγωνιστική διάθεση που θα έδειχναν οι «κίτρινοι» με μοναδικό κίνητρο να τερματίσουν ψηλότερα στην βαθμολογία, μετά το τέλος των πλέϊ οφ. Συμπέρασμα; Το κίνητρο αυτό δεν ήταν αρκετό για να αφυπνίσει τους παίκτες του Αρη, στο α’ ημίχρονο. Η ομάδα του Ενινγκ φάνηκε αρκετά επηρεασμένη από την… καραντίνα σε αντίθεση με τον ΟΦΗ που είχε καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, ορθολογισμό στην ανάπτυξη τού παιχνιδιού και πολλές επιλογές στην επίθεση.
Ο Αρης μπήκε φουριόζικα στον αγώνα, δημιούργησε τρεις τελικές στα πρώτα πέντε λεπτά, αλλά μετά μέχρι το ημίωρο ήταν απών επιθετικά. Η απουσία του Ματίγια από το κέντρο στερούσε από τους κίτρινους την παρουσία ενός παίκτη ο οποίος θα μπορούσε να οργανώσει το παιχνίδι και να δώσει ρυθμό. Ο Βέλεθ δεν είχε αυτή την ικανότητα, ο Σάσα έκανε χαμηλή πτήση, κι έτσι ο Αρης έψαχνε απελπισμένα λύσεις προκειμένου να φθάσει η μπάλα γρήγορα στους επιθετικούς. Μία φορά οι κίτρινοι είχαν εξαιρετική συμπεριφορά στο επιθετικό τρανζίσιον και έφθασαν στην ισοφάριση με τον Γκάμα, ύστερα από έναν υποδειγματικό συνδυασμό Φετφατζίδη, Ροζ. Στο υπόλοιπο διάστημα μάταια ο Ιντέγε άλλαζε θέσεις στην επίθεση προκειμένου να δημιουργήσει χώρους για τον Λάρσον, τον Φετφατζίδη και τον Γκάμα. Η μπάλα συνήθως χάνονταν από τα πόδια των παικτών του Αρη αρκετά μέτρα έξω από την περιοχή του ΟΦΗ, ο οποίος είχε 57% κατοχή στο πρώτο ημίχρονο. Οι Κρητικοί είχαν καλό επιθετικό τρανζίσιον κι έτσι εκτός από το γκολ που πέτυχαν, στα πρώτα 45’ έβαλαν ακόμη δύο-τρεις φορές δύσκολα στην άμυνα του Αρη.
Στο β’ ημίχρονο όλα ήταν διαφορετικά. Ο Αρης έβαλε στο παιχνίδι του στοιχεία τα οποία δεν είχε στο πρώτο. Κυκλοφόρησε με μεγαλύτερη σιγουριά και περισσότερο γρήγορα την μπάλα και κατάφερε να απειλήσει περισσότερο την εστία του ΟΦΗ. Συγχρόνως διόρθωσε τη μεσοαμυντική του λειτουργία κι έτσι αφού προηγήθηκε μ’ ένα εξαιρετικό σε εκτέλεση γκολ του Γκάμα, «σφράγισε» τη νίκη με τον Κόρχουτ. Συμπέρασμα; Η ποιότητα που έχει ο Αρης είναι αρκετή για να βγαίνει νικητής ακόμη και σε αγώνες όπου υπάρχουν πρόσθετα προβλήματα, πλην της δυναμικής του αντιπάλου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ METROSPORT (7/7)
