Η πιστή εφαρμογή του 4-3-3, οι απαιτήσεις του και οι κίνδυνοι

Το σύστημα που δίνει ευελιξία για την κόντρα επίθεση, για παιχνίδι κατοχής, την εκμετάλλευση του άξονα ή των άκρων μέσω των overlap από τους μπακ. Είναι το σύστημα που προτιμούν οι προπονητές γιατί εκτός των άλλων κατά την διάρκεια του αγώνα δεν χρειάζονται δραστικές αλλαγές προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές στον χώρο της μεσαίας γραμμής.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του 4-3-3; Δίνει ισορροπία δυνάμεων όσον αφορά την διάταξη των παιχτών στις τρεις ζώνες του γηπέδου, ασκείται γρηγορότερα πίεση στους αντιπάλους (το έδειξε ο Αρης στον αγώνα με τη Σάλκε και χθες με τη Λάρισα στο α’ ημίχρονο) όταν έχουν την μπάλα, δημιουργεί συνθήκες καλής αμυντικής συμπεριφοράς, με την προϋπόθεση ότι οι πλάγιοι επιθετικοί θα γυρίζουν πίσω και θα μαρκάρουν. Υπάρχουν όμως και μειονεκτήματα: Η άμυνα είναι ευάλωτη λόγω έλλειψης αμυντικού βάθους, κυρίως όταν γίνεται γρήγορη μεταφορά παιχνιδιού από τη μία πλευρά του γηπέδου στην άλλη και πολλές φορές δημιουργούνται κενοί χώροι λόγω μεγάλων αποστάσεων μεταξύ των παιχτών στην κεντρική ζώνη. Εάν δεν καλυφθούν αυτοί οι χώροι από τους πλάγιους επιθετικούς, η άμυνα είναι ευάλωτη.

Μπορούν οι παίκτες του Αρη να υπηρετήσουν το σύστημα που αποφάσισε ως πρώτη επιλογή ο Ενινγκ; Για το 4-3-3 θα πρέπει τουλάχιστον ο ένας από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς να έχει χαρακτηριστικά ηγέτη. Θα πρέπει να έχουν καλή αμυντική συμπεριφορά στο ένας με έναν και ικανότητα τόσο στο χαμηλό όσο και στο ψηλό παιχνίδι. Ακόμη την ικανότητα να αρχίζουν την οργάνωση του παιχνιδιού από την άμυνα, βοηθώντας στην προώθηση της μπάλας και την ανάπτυξη του παιχνιδιού. Με τους παίκτες που έχει ο Αρης μέχρι στιγμής κυρίως ο Ντάτκοβιτς έχει στο βιογραφικό του αυτά τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τα απέδειξε στο γήπεδο στα μέχρι τώρα φιλικά του Αρη. Ο Ρόζ αποτελεί δοκιμασμένη λύση στο κέντρο της άμυνας, έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά κυρίως στο χαμηλό παιχνίδι και την ανάπτυξη, αλλά πρέπει να αξιολογηθεί και η συνεργασία του με τον Ντάτκοβιτς σε περισσότερους αγώνες.

Οι δύο ακραίοι αμυντικοί του Αρη, Σάκιτς και Γκάνεα έδειξαν στην προετοιμασία και χθες, ότι έχουν την ποιότητα να καλύψουν τον χώρο ευθύνης τους αμυντικά και συγχρόνως να έχουν επιθετικά ανεβάσματα και να διεισδύουν σε κενούς χώρους με ή χωρίς μπάλα. Για εκείνο που δεν υπάρχουν ακόμη ασφαλή συμπεράσματα για τους δύο ακραίους αμυντικούς είναι η μεταβίβαση της μπάλας σε μέση και μακρινή απόσταση.

Πάμε παρακάτω. Ο κεντρικός αμυντικός μέσος πρέπει να είναι παίκτης με ικανότητα κυρίως στον ανασταλτικό τομέα αλλά δεν πρέπει να μένει εκεί. Θα πρέπει να μπορεί να κυκλοφορεί την μπάλα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ο Τζέγκο που προορίζεται γι’ αυτή τη θέση, έδειξε ικανότητα στο ανασταλτικό κομμάτι, αλλά δεν έπεισε ακόμη ότι μπορεί να αποτελέσει τον παίκτη που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ρόλο στον οποίο θα είναι χρήσιμοι τόσο ο Ματίγια, όσο και ο Σάσα ή ο Μπερτόλιο, παίκτες ικανοί να δώσουν ρυθμό στο παιχνίδι του Αρη.

Οι επιθετικοί μέσοι Φετφατζίδης-Γκάμα έχουν τα τυπικά προσόντα να υποστηρίξουν τον ρόλο τους στο 4-3-3.

Ντιμπλάρουν, σουτάρουν, κινούνται διαγώνια, με ή χωρίς την μπάλα και αξιοποιούν τους κενούς χώρους. Αν υπάρχει ένα αδύναμο σημείο είναι η ανασταλτική συμπεριφορά, περισσότερο του Φετφατζίδη στον έλεγχο του αντιπάλου ακραίου αμυντικού, στον χώρο ευθύνης του.

Οσο για τον φορ, θέση που θα την πάρει ο Λόπεθ αποκτήθηκε γιατί είναι ικανός μέσα στη μεγάλη περιοχή στην υποδοχή και στο κράτημα της μπάλας, στο ψηλό παιχνίδι και εκμεταλλεύεται τον κενό χώρο. Είναι όμως ακόμη εκτός κλίματος και χθες λίγες φορές έγινε κάτοχος της μπάλας μέσα στην περιοχή, οπότε είναι νωρίς να κριθεί. Ο Αρης έδειξε χθες ότι έχει και καλές εναλλακτικές για πολλές θέσεις.

Τα συστήματα όμως είναι για τα χαρτιά και η εικόνα της ομάδας αλλοιώνεται αν στα 90 λεπτά δεν υπάρχει συμμετοχή όλων των παιχτών στην άμυνα και την επίθεση, αξιοποίηση του χώρου, ηρεμία από τη μετάβαση στην επίθεση και το αντίθετο και δεν υπάρχουν πρωτοβουλίες παιχτών που να εξυπηρετούν την ομαδικότητα.