Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε από εδώ και πέρα με την απεγνωσμένη αλλά και απεχθέστατη επιχείρηση αποδόμησης και την εμφανέστατη προσπάθεια του ενοχλητικού και ως εκ τούτου επικίνδυνου ηγέτη του ΠΑΟΚ.
Κι αυτό, γιατί το σενάριο που προσπάθησαν να στήσουν εκβιάζοντας με τις άναρθρες κραυγές τους την φίλα προσκείμενη – κατά την άποψη τους – Κυβέρνηση, απαιτώντας ανταπόδωση των υπηρεσιών που νομίζουν ότι της προσφέρουν (λάθος μεγάλο γιατί μόνο ζημιά της προσφέρουν), δεν το έκαψε μόνο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στην συνέντευξη που παραχώρησε στον ALPHA.
Την ίδια στιγμή μια εφημερίδα παγκοσμίου κύρους και ακτινοβολίας το τσαλάκωσε και το πέταξε στα σκουπίδια, στον ίδιο κάδο μαζί με εκείνα που αυτές τις ημέρες προσπάθησαν να περάσουν σαν μηνύματα ή σαν εκβιαστικές απαιτήσεις, οι αμετανόητοι και συμπλεγματικοί διώκτες του Ιβάν.
Έφταναν τρεις και μόνο αράδες της Equipe για να βουλώσουν απύλωτα στόματα και για να θάψουν παρανοϊκές ονειρώξεις. Αυτές οι τρεις αράδες ανέδειξαν όλα όσα μεγαλόψυχα και μακριά από οποιαδήποτε πρόθεση προβολής έπραξε ο Ιβάν, προκειμένου να βοηθήσει τους άμοιρους Ουκρανούς πρόσφυγες. Η παγκοσμίου κύρους λοιπόν εφημερίδα θα έλεγα ότι έκλεισε με τρόπο νομοτελειακό το νέο κεφάλαιο που επιχείρησαν να ανοίξουν οι προπαγανδιστές, εκμεταλλευόμενοι ένα άκρως κρίσιμο θέμα όπως αυτό που σήμερα κρατάει όρθιο και ξάγρυπνο ολόκληρο τον πλανήτη.
Με την ευκαιρία θα ήθελα απευθυνόμενος σε όλους όσους από τον χώρο τον δικό μας παίρνουν θέσεις και καταθέτουν την άποψη τους για όσα συμβαίνουν στην πολύπαθη Ουκρανία, να μην προσεγγίζουν τα γεγονότα με πρόθεση εξισορρόπησης ή συγγένειας με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.
Είναι τεράστιο θέμα και ως εκ τούτου χρίζει και της ανάλογης σοβαρότητας, θα προσέθετα και του σεβασμού. Προσωπικά ένιωσα ότι με κάλυψε μια άποψη την οποία διάβασα τυχαία και την παραθέτω αυτούσια. Διαβάστε την αξίζει τον κόπο, την υπογράφει ένας πολιτικός μηχανικός (Σπύρος Καβουνίδης): «Ερχονται στιγμές που πρέπει να πεις ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ.
Που καλείσαι να πεις αν είσαι με τη μία ή την άλλη πλευρά. Το τι θα σούρεις μετά στην πλευρά με την οποία πήγες είναι άλλο θέμα, είναι για μετά. «Μαρξιστή» αυτό λέγεται κυρίαρχη αντίθεση. Και καλείσαι να πάρεις θέση. Ασφαλώς και υπάρχουν και άλλες αντιθέσεις, δευτερεύουσες. Που μπορεί σε κάποια άλλη φάση να παίρνουν και πρωτεύοντα χαρακτήρα.
Τώρα όμως τι λες; Ήμουν με τους Βιετκόνγκ ή με τους Αμερικανούς; (ανεξάρτητα από το που κατέληξε το Βιετνάμ). Ήσουν με τους Κύπριους ή με τους Τούρκους; (ανεξάρτητα από τα λάθη της ελληνοκυπριακής ηγεσίας και τα εγκλήματα του Ιωαννίδη). Ήσουν με την δημοκρατία ή με την Χούντα; (ανεξάρτητα από τα όποια λάθη των κοινοβουλευτικών κομμάτων). Ήσουν με την ευρωπαϊκή Ελλάδα ή με την δραχμολάγνα Ανατολή; (ανεξάρτητα από την όποια κακομεταχείριση της καταχρεωμένης Ελλάδας). Είσαι λοιπόν με τους Ουκρανούς ή με τον Ρώσο εισβολέα;».
ΥΓ: Σήμερα έχουμε την τελευταία αγωνιστική. Από εκεί και πέρα μας περιμένει ο ετοιμόρροπος ανεμοφράχτης των πλέι οφ, με τα πρωτοπαλίκαρα της παράγκας (Παπαπέτρου, Κουμπαράκης, Τζοβάρας και σία) να αναλαμβάνουν δράση και να πράττουν όπως ακριβώς τους δίνουν εντολή αυτοί που τους επιλέγουν.
