Ετσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στον ΠΑΟΚ και επειδή, κακά τα ψέματα, είναι πολύ δύσκολο (για οποιαδήποτε ομάδα) να μεταμορφωθεί από βάτραχο σε πρίγκηπα με τις μεταγραφές του Ιανουαρίου, η χαρά που μένει στους οπαδούς του είναι να βλέπει τους πιτσιρικάδες να προοδεύουν. Να αποκτούν εμπειρίες, να ελαχιστοποιούν τα λάθη και να αποκτούν αυτοπεποίθηση, όχι σώνει και καλά επειδή η ομάδα θα πετάει από νίκη σε νίκη (πράγμα αδύνατο) αλλά επειδή θα αισθάνονται ότι όλο το “σύστημα ΠΑΟΚ” τους εμπιστεύεται ειλικρινά και τους στηρίζει σταθερά.
Βέβαια... “Dum spiro spero”. “Οσο αναπνέω, ελπίζω”, που έλεγαν και οι Ρωμαίοι, σε μια απλούστευση της ρήσης του Κικέρωνα “Dum anima est, spes esse dicitur”, που σημαίνει “Οσο υπάρχει ψυχή, λέγεται ότι υπάρχει ελπίδα”. Και η ελπίδα των οπαδών του ΠΑΟΚ είναι να καταφέρει η ομάδα τους να κατακτήσει τουλάχιστον το Κύπελλο και να τερματίσει στο Πρωτάθλημα σε μια όσο το δυνατόν καλύτερη (και λιγότερη υποτιμητική) θέση. Αυτό, όμως, δεν εξαρτάται κυρίως από τους νεαρούς παίκτες, αλλά από τους μεγαλύτερους και έμπειρους. Οι οποίοι, μέχρι σήμερα, με λίγες εξαιρέσεις, “σέρνονται”. Αρα, πολύ φυσιολογικά, δίπλα στην ελπίδα δεν υπάρχει πίστη. Ούτε καν αισιοδοξία.
Γιατί, όμως, να μην πιστεύει ο οπαδός του ΠΑΟΚ στην εξέλιξη των πιτσιρικάδων; Γιατί ούτε γι' αυτό να είναι αισιόδοξος; Το δικαιούται και, μάλιστα, το απαιτεί, αφού αυτό ακριβώς του είχαν υποσχεθεί ΠΑΕ, προπονητής και τεχνικός διεθυντής πολύ πριν από την έναρξη της σεζόν. Κι αν δεν εννοούσαν ότι θα “χτίσουν” νέα ομάδα με πολλούς νεαρούς, επειδή πίστευαν ότι μπορούν να βασιστούν σε πολλούς μεγάλους, τώρα (πρέπει να) ξέρουν ότι είναι αδιέξοδο και ζημιογόνο το ποντάρισμα σε... εν ενεργεία βετεράνους και σε έμπειρους που δεν έχουν τα προσόντα για να παίζουν στον ΠΑΟΚ. Πόσο μάλλον να υποστηρίζουν ένα φιλόδοξο πρότζεκτ. Τώρα (πρέπει να) ξέρουν ότι αυτή η χρονιά θα αποφέρει ένα κέρδος μόνο εάν σχηματιστεί ένας κορμός με αληθινά ποιοτικούς μικρούς και μεγάλους, ο οποίος θα περιμένει να πλαισιωθεί από επίσης αληθινά ποιοτικούς που πρέπει να αποκτηθούν το καλοκαίρι.
Φοβάμαι, φυσικά, ότι μόνοι μας τα λέμε και αυτά και μόνοι μας τα ακούμε. Φοβάμαι ότι έχει χαθεί εντελώς ο προσανατολισμός. Και τρέμω στην ιδέα ότι το “σύστημα ΠΑΟΚ”, που οδηγεί συχνά σε λανθασμένες αποφάσεις τον Ιβάν, θα ενδιαφέρεται από εδώ και πέρα μόνο για... πωλήσεις, ώστε να έχει να λέει στο αφεντικό ότι έφερε λεφτά στο μαγαζί. Μετά τον Κοτάρσκι και τον Κουλιεράκη, κάνουν παιχνίδι για τον Κουαλιάτα, θα κάνουν παιχνίδι και για οποιονδήποτε άλλο νεαρό μυριστούν προοπτική να τον κάνουν τάληρα.
Φοβάμαι, δηλαδή, ότι από εδώ και πέρα το πρότζεκτ θα είναι “βγάλτε τα πιτσιρίκια στη βιτρίνα, μπας και μαζέψουμε φράγκα”. Κι αν όντως πουληθούν τα καλύτερα από αυτά, θα μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό. Ο ΠΑΟΚ θα τρέχει να ξαναφέρει άλλα πιτσιρίκια, για να... ξαναχτίσει νέα ομάδα, ενώ ταυτόχρονα θα χρειάζεται να αντικαταστήσει τους περισσότερους από τους μεγάλους. Χάος...
Με άλλα λόγια, μπορεί να ικανοποιηθεί η απαίτηση όλων μας να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερους εξελίξιμους νεαρούς στην ομάδα, αλλά ο απώτερος σκοπός να είναι η πώλήσή τους. Πουλήθηκε ο Λημνιός, πουλήθηκε ο Τζόλης, πουλήθηκε ο Γιαννούλης, σχεδόν πουλήθηκε ο Τσιγγάρας και όλοι τους όχι μόνο θα είχαν θέση στον φετινό ΠΑΟΚ, αλλά θα μπορούσαν να προσφέρουν για αρκετά ακόμη χρόνια. Ποιος μας λέει ότι δεν θα πουληθούν ευχαρίστως και νεαροί από το σημερινό ρόστερ αν βρεθούν οι άκρες;
ΥΓ. Επειδή, μέσα σε όλα, μας μίλησαν από την ΠΑΕ για την ανάγκη να γίνει ο ΠΑΟΚ οικονομικά αυτάρκης, μια απλή υπενθύμιση: Τα έσοδα αυξάνονται με κατακτήσεις τίτλων και με καλές πορείες στην Ευρώπη. Για να κατακτήσεις τίτλους και για να έχεις καλές πορείες στην Ευρώπη, πρέπει να έχεις καλή ομάδα. Για να έχεις καλή ομάδα, πρέπει να αγοράσεις ποιότητα. Πρώτα επενδύεις και ύστερα κερδίζεις. Βασικός νόμος στην επιχειρηματικότητα. Να τον ξέχασε ο Ιβάν; Αποκλείεται. Μήπως, λοιπόν, να σκεφτεί ότι πρέπει να κάνει πέρα όσους τον υποχρεώνουν να πετάει λεφτά στον υπόνομο; Αν αθροίσετε, μόνο γι' αυτή τη σεζόν, το συνολικό κόστος των συμβολαίων του Ζίβκο Ζίβκοβιτς, του Ελ Καντουρί, του Αουγκούστο, του Μπίσεσβαρ, του Μουργκ, του Σβαμπ, του Νινούα, του Ολιβέιρα και του Βιειρίνια (με όλο τον σεβασμό, φυσικά), θα σας φύγει το τσερβέλο. Και δεν υπολογίζω Νάσμπεργκ, Κάργα, Σάστρε, Ράφα Σοάρες, Κουαλιάτα, Ρικάρντο, Φιλίπε Σοάρες και Τόμας, γιατί απ' όλους αυτούς... κάτι ελπίζουμε να δούμε από εδώ και πέρα.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
