Πέρασαν δύο χρόνια από την δολοφονία του Άλκη Καμπανού η οποία συντάραξε την ελληνική κοινωνία. Ένα θλιβερό γεγονός που το νιώσαμε ως δική μας υπόθεση. Θέλετε η αγωνία για την επόμενη ημέρα της κοινωνίας, για το πού βαδίζει η οπαδική βία, για την τύχη του κάθε παιδιού που περπατάει αμέριμνο στον δρόμο και φοράει τα διακριτικά της ομάδας του, η δολοφονία του Άλκη σόκαρε όλες τις οικογένειες. Συγχρόνως γεννήθηκε και μία ελπίδα: Ότι ο θόρυβος που έγινε θα είχε ως αποτέλεσμα ο Άλκης να είναι το τελευταίο θύμα της οπαδικής βίας.
Τελικώς πέσαμε όλοι έξω. Διαψευστήκαμε και συγχρόνως αντιληφθήκαμε ότι η βία, απλώς φοράει την ταμπέλα «αθλητική». Είναι ο φερετζές, η δικαιολογία μίας δολοφονικής επίθεσης από οργανωμένους στρατούς που δεν διαφέρουν στη δράση τους από εγκληματικές οργανώσεις. Βολεύει ίσως το χρώμα μίας φανέλας για να δικαιολογηθεί ένα ακραίο βίαιο γεγονός. Μία δολοφονία.
Δεν πρέπει να αφορίζουμε τους οπαδούς ή τα οπαδικά κινήματα επειδή κάποιοι με την επίφαση μίας οπαδικής αντιπαλότητας αφαίρεσαν μία ζωή. Οι ίδιοι άνθρωποι στο μέλλον, για μία άλλη ασήμαντη αφορμή ίσως να έκαναν το ίδιο, γιατί προφανώς η αξία της ανθρώπινης ζωής για ετούτους έχει το ίδιο τίμημα. Όπως ένας που δολοφονεί σκυλί, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, είναι εν δυνάμει δολοφόνος και μίας ανθρώπινης ζωής.
Από την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Άλκης αναπτύχθηκαν πολλές πρωτοβουλίες. Μία από αυτές «Η Δομή εις το Όνομα του Άλκη» οι οποία έκανε πολλές δράσεις. Στους καρπούς αυτών των δράσεων ανήκει και η αποδοχή της πρότασης από τη Βουλή με ειδική τροπολογία για την καθιέρωση της 1ης Φεβρουαρίου ως “Πανελλήνιας ημέρας Φιλάθλου”.
Είναι όμως όλα αυτά αρκετά; Η αλήθεια είναι ότι όλοι εκείνοι που διακατέχονται από ζωώδη ένστικτα, όσες δράσεις κι αν γίνουν δεν θα αλλάξουν μυαλά. Υπάρχει όμως κέρδος. Η αθλητική κουλτούρα των μαθητών των δημοτικών σχολείων, σαφώς και βελτιώνεται με τις δράσεις κατά της βίας. Είναι η εκπαίδευση των νέων οπαδών. Μοιάζουν οι δράσεις με σπόρο που πέφτει σε έφορο έδαφος. Ο δρόμος είναι δύσκολος. Αν μείνουμε όμως με σταυρωμένα τα χέρια, το πιθανότερο είναι το κακό να γιγαντωθεί.
«Τα παιδιά είναι το μέλλον της Ελλάδας και σε αυτά εδώ πρέπει να δώσουμε βάση, βάσεις σαν οικογένεια, σαν κοινωνία» δήλωσε ο πατέρας του Άλκη και έχει μεγάλο δίκαιο, και συμπλήρωσε: «Δεν φτάνουν τα μέτρα που παίρνει η πολιτεία. Πρέπει σε αυτό τον αγώνα να συμμετέχουμε όλοι μαζί, να ενώσουμε τις φωνές μας και να πούμε “εντάξει, αγαπάμε τον Άρη, αγαπάμε τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, αλλά πιο πολύ αγαπάμε την οικογένεια μας, αγαπάμε την πατρίδα μας, αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας».
